«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

Ἡ σιωπή τοῦ Θεοῦ


Γέροντος Σωφρονίου του Essex


Συχνά ο Θεός δεν απαντά στις προσευχές μας. Σιωπά.

Πολλοί εκλαμβάνουν τη σιωπή Του ως ένδειξη τού ότι ο Θεός «δεν υπάρχει», «πέθανε». Αν όμως σκεφτόμαστε σε ποιά θέση φέρνουμε το Θεό με τα πάθη μας, τότε θα βλέπαμε ότι Αυτός δεν έχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να σιωπήσει.

Ζητάμε από Αυτόν να μας υποστηρίξει στις αδικίες μας. Δεν μας ενοχοποιεί φανερά. Μας αφήνει να πορευτούμε στους πονηρούς δρόμους μας και να θερίσουμε τους καρπούς των προσωπικών μας αμαρτιών. Αν όμως στραφούμε προς Αυτόν με μετάνοια, τότε έρχεται γρήγορα, γρηγορότερα από όσο περιμέναμε.

Γνωρίζοντας τις ανάγκες μας, πολύ συχνά τις προλαμβάνει. Μόλις προφέρουμε στην προσευχή τα αιτήματά μας, που δικαιολογούνται με την πραγματικότητα της ζωής μας μέσα στον κόσμο, Αυτός ήδη τα έχει εκπληρώσει.

Συνεπώς, η σιωπή του Θεού είναι απάντηση στις αδικίες μας η πιο εύγλωττη, η πιο ευγενική.

Διώξαμε από τη ζωή μας το Θεό – Λόγο, τον λόγο του Θεού. Παραμελήσαμε το λόγο αυτό, και να! 

Θερίζουμε τις συνέπειες του έργου μας.



Διαβάστε περισσότερα... »

Δείκτης Μάζας Σώματος: Τι είναι και πώς τον υπολογίζουμε





Ο Δείκτης Μάζας Σώματος είναι ένας δείκτης μέτρησης του σωματικού λίπους με βάση το ύψος και το βάρος. Εφαρμόζεται για την αξιολόγηση του σωματικού βάρους των ενήλικων ανδρών και γυναικών.

Σύμφωνα με το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, ο τύπος που χρησιμοποιούμε για να υπολογίσουμε το ΔΜΣ είναι ο εξής:

Βάρος (κιλά) ÷ [ύψος (μέτρα)]2

Για παράδειγμα, εάν το βάρος είναι 68 κιλά και το ύψος 1,65 μέτρα ο υπολογισμός θα γίνει ως εξής:

68 ÷ (1.65)2 = 24.98

Το Εθνικό Κέντρο για την Καρδιά, τους Πνεύμονες και το Αίμα, το οποίο εδρεύει στις ΗΠΑ και αποτελεί Τμήμα του Αμερικανικού Υπουργείου Υγείας, αξιολογεί την κλίμακα του ΔΜΣ ως εξής:

- Κάτω από 18,5 = Λιποβαρής

- 18,5 – 24,9 = Φυσιολογικό βάρος

- 25 – 29,9 = Υπέρβαρος

- Άνω του 30 = Υπέρβαρος


πηγή-onmed.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Οἱ ὡραιότερες ἡμέρες μας…



Οἱ ὡραιότερες καὶ πιὸ γλυκὲς ἡμέρες δὲν εἶναι μόνον αὐτές, στὶς ὁποῖες συμβαίνει κάτι ὑπέροχο ἤ συγκλονιστικό, ἄλλα καὶ ἐκεῖνες ποὺ μᾶς χαρίζουν μικρές, ἀπλὲς χαρές, ποὺ ἀκολουθοῦν ἁπαλὰ ἡ μία τὴν ἄλλη.

Εἶναι αὐτὲς οἱ ἡμέρες ποὺ μποροῦμε νὰ κοιτάξουμε μπροστὰ καὶ νὰ ὀνειρευτοῦμε…

Ποὺ μποροῦμε νὰ βάλουμε σὲ αὐτὲς μιὰ μικρὴ δόση τρέλλας καὶ μαγείας.

Γιατὶ ἡ ζωὴ εἶναι γιὰ νὰ τὴν χαιρόμαστε καὶ ὄχι γιὰ νὰ τὴν φορτωνόμαστε….


Διαβάστε περισσότερα... »

Το 26ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας στην Βουλιαγμένη. Από 12 έως και 17 Ιουλίου





Το Συνέδριο τελεί υπό την εποπτεία της Διεθνούς Ακαδημαϊκής Επιτροπής και θα διεξαχθεί στο ξενοδοχείο Αμαρίλια (Αγίου Νικολάου 13, Βουλιαγμένη - Καβούρι).

Με θέμα «Ελληνική Φιλοσοφία και Ηθικά και Πολιτικά Ζητήματα στην παγκοσμιοτική Εποχή μας», 
θα διεξαχθεί το 26ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας,
 από 12 μέχρι 17 Ιουλίου στην Βουλιαγμένη, 
όπως ανακοίνωσε η διοργανώτρια Νοτιοαφρικανική Εταιρεία για την Ελληνική Φιλοσοφία και τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες (SASGPH).

Το Συνέδριο τελεί υπό την εποπτεία της Διεθνούς Ακαδημαϊκής Επιτροπής και θα διεξαχθεί στο ξενοδοχείο Αμαρίλια (Αγίου Νικολάου 13, Βουλιαγμένη - Καβούρι). 

Σύμφωνα με τους διοργανωτές, το Συνέδριο αποσκοπεί ν’ αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα και πλαίσιο έρευνας για τα κρίσιμα και καίρια προβλήματα της εποχής μας κατά τον 21ο αιώνα, σε συνάφεια προς την ελληνική φιλοσοφία. Είναι ανοικτό σε όλους τους φιλοσοφούντες, ειδικούς στην ελληνική φιλοσοφία, θεωρητικούς και φιλοσόφους της ηθικής και της πολιτικής ζωής, εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, ειδικούς στην επικοινωνία, κυβερνητικά στελέχη και σε όσους πολίτες ενδιαφέρονται.




Πρόγραμμα 26ου Διεθνούς Συνεδρίου ΦιλοσοφίαςΠοιες είναι οι αρχές, τα πλαίσια και τα όρια, τα οποία πρέπει να προσδιορίζουν την πολιτική και ηθική δράση ώστε να δίνεται νόημα στον τρόπο ζωής του σύγχρονου ανθρώπου και να τίθενται στέρεες βάσεις για τις σχέσεις μεταξύ της ηθικής, της πολιτικής ζωής των εθνών και των λαών;

Στο πνεύμα αυτό, είναι ενδεικτικές μερικές από τις κυριότερες θεματικές περιοχές του Συνεδρίου:

1. Σόλων, Κλεισθένης, Αισχύλος, Πυθαγόρειοι καθώς και οι απόψεις των άλλων Προσωκρατικών διανοητών σε σχέση προς τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας.

2. Σωκράτης, Πλάτων και πλατωνική παράδοση (Platonism) και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας.

3. Αριστοτέλης και η Αριστοτελική παράδοση και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας.

4. Η στωική φιλοσοφία και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας.

5. Η επικούρεια φιλοσοφία και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας.

6. Η κυνική φιλοσοφία και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας.

7. Η μετακλασσική ελληνική φιλοσοφία και τα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής μας.

8. Ανακοινώσεις που συγκρίνουν τα ανωτέρω θέματα της ελληνικής φιλοσοφίας με άλλες φιλοσοφικές παραδόσεις της Ανατολής και της Δύσεως γίνονται δεκτές.

Στο Συνέδριο αυτό (που μέχρι στιγμής έχουν δηλώσει συμμετοχή πάνω από 70 σύνεδροι - επιστήμονες), συμμετέχουν ως εισηγητές Έλληνες και ξένοι Καθηγητές φιλοσοφίας και φιλόσοφοι, ερευνητές και πνευματικοί άνθρωποι όπως:




Ο πρόεδρος της Nοτιοαφρικανικής Eταιρείας για την Eλληνική Φιλοσοφία και τις Aνθρωπιστικές Σπουδές, Καθηγητής κ. Aναστάσιος Λαδικός, Πανεπιστήμιο Νοτίου Αφρικής.

Ο επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Korea University, κ. Hong-Bin Lim.

Η επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Καθηγήτρια στο Dowling College, USA, κα. Linda Ardito.

Ο επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Καθηγητής Φιλοσοφίας, κ. Χρήστος Ευαγγελίου, Towson University των ΗΠΑ.

Ο επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας και Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Tsukuba της Ιαπωνίας, κ. Shigeru Yonezawa.

Ο επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Καθηγητής κ. Thomas M. Robinson, στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, στον Καναδά.

Η Καθηγήτρια Lilia Castle Professor of Philosophy Chaminade University of Honolulu, Hawaii, USA.

Ο Ευάγγελος Μουτσόπουλος, Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών - Ακαδημαϊκός.

Ο Hong-Bin Lim, Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Korea University, Seoul Honorary President of IAGP Korea.

Πληροφορίες
Ξενοδοχείο Αμαρίλια (Αγίου Νικολάου 13, Βουλιαγμένη - Καβούρι, τηλ. +30 210-8990391, website: www.amarilia.gr) και στο http://www.iagp.gr.


naftemporiki.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, που διέπρεψαν



Ανάμεσά μας ζουν άνθρωποι με ειδικές ικανότητες, που η φύση τους στέρησε κάποια βασικά χαρίσματα. Είναι πολλοί και είναι δίπλα μας καθημερινά, δίνοντας το δικό τους αγώνα και είναι άξιοι θαυμασμού. Σας παρουσιάζουμε 10 άτομα με ειδικές ανάγκες που έγιναν διάσημα.


10. Σούντχα Τσαντράν
Το ταξίδι στο Τσενάι της Ινδίας είχε γίνει ψύχωση για την Σούντχα Τσαντράν. Η πολύμηνη απουσία της από την πατρογονική στέγη την είχε κάνει να επιθυμήσει την οικογένεια της. 

Έχοντας ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό της στο πανεπιστήμιο της Βομβάης η Σουντχά πραγματοποίησε το ταξίδι της επιστροφής που έμελλε να αλλάξει τη ζωή της. Ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα οδήγησε στον ακρωτηριασμό του δεξιού της ποδιού. 


Παρά τα γυρίσματα της μοίρας της η Τσαντράν δεν το έβαλε κάτω. Με τεχνητό πόδι κατόρθωσε να εξελιχθεί σε μια από τις σημαντικότερες χορεύτριες στην Ινδία. Σήμερα λαμβάνει προσκλήσεις για να χορέψει σε όλο τον κόσμο ενώ έχει τιμηθεί με μια πληθώρα βραβείων.




9. Μάρλα Ράνιαν

Διακρίνει μόνο σκιές. Στον κόσμο της τα πάντα είναι θολά και όμως η κοπέλα από το Γιουτζίν του Όρεγκον έγινε η πρώτη αθλήτρια με ειδικές ικανότητες που κατόρθωσε να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000. 

Η Μάρλα Ράιαν αναδείχθηκε τρεις φορές πρωταθλήτρια Αμερικής στα 5000 μέτρα, κατέκτησε 4 μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 και το 1996 προσπάθησε να προκριθεί μέσω του επτάθλου στους Ολυμπιακούς της Ατλάντας, χωρίς όμως δεν τα καταφέρει. Το 2001 εξέδωσε την αυτοβιογραφία της: «Καμιά τελική γραμμή. Η ζωή μου όπως την βλέπω». Η Μάρλα Ράνιαν μέχρι σήμερα είναι συνεπής σε ένα στόχο. Να ξεπερνά τον εαυτό της…




8. Βίνσεντ Βαν Γκογκ
Ένα σπίθισμα τρόμου εμφανίστηκε στα μάτια της πόρνης όταν έπαιρνε στα χέρια ένα κομμάτι από το αυτί του Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Στο μυαλό του ιδιοφυούς και απόλυτα συντελεστικού στην τέχνη της ζωγραφικής Βαν Γκογκ είχε βρει κατάλυμα η παράνοια, η οποία κατευναζόταν μονάχα όταν ζωγράφιζε. Στην δεκαετή του καριέρα φιλοτέχνησε περισσότερους από 900 πίνακες, οι οποίοι σήμερα κοστίζουν εκατομμύρια δολάρια. 

Οι «Ίριδες» στοίχισαν 53,2 εκατομμύρια δολάρια και «Το πορτρέτο του γιατρού Γκασέ» 82,5. Πρωτότοκος γιος πάστορα, ο Βαν Γκογκ ζωγράφιζε για να εξισορροπήσει μέσα του έναν κόσμο που έμοιαζε ξένος στα μάτια του. 

Βαθύτατα καταθλιπτικός επιχείρησε να βάλει τέλος στην ζωή του μετά από ανευόδωτο έρωτα. Με την τέχνη του κατάφερε να υπομείνει και να κάνει δικό του τον τόσο ξένο κόσμο που κινείτο. 

Η πολυώδυνη πορεία ζωής του σφραγίστηκε στις 29 Ιουλίου του 1890 με μερικές λέξεις. «Η λύπη θα κρατήσει για πάντα»!»



7. Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν
«Δεν είναι απίθανο ή θεία πρόνοια να αποσκοπούσε με το χτύπημα αυτό να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του στη δημιουργία» έλεγε ο βιογράφος του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν, Τάγιερ αναφερόμενος στην κώφωση του αξεπέραστου συνθέτη. 

Μεγαλωμένος σε ένα αφόρητο περιβάλλον, όπου ο αλκοολικός πατέρας με απαρασάλευτη επιμονή τον διέταζε να μελετά από τα 4 του, ο Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν αναγνωρίστηκε ως άφταστος δεξιοτέχνης από τα μικράτα του. 

Μελέτησε στο πλάι του Μότσαρτ και δημιούργησε συνθέσεις που αντηχούν στην αιωνιότητα, παρότι στα 28 έχασε την ακοή του. Με «όχημα» τον ατσαλένιο χαρακτήρα του φιλοσόφησε την αρμονία των ήχων και παρά τα οξύτατα προσωπικά του προβλήματα δημιούργησε την 9η Συμφωνία. 

Ακόμη και όταν έχασε ολότελα την ακοή του δεν έπαψε να δημιουργεί, μέχρι και τις τελευταίες στιγμές του θανάτου του, πλουτίζοντας το μουσικό θησαυροφυλάκιο της ανθρωπότητας με πάνω από 200 ανεκτίμητα αριστουργήματα. 

Στην διάρκεια της ζωής του βασανιζόταν από παράξενα οράματα και όνειρα, όμως όπως λέει ο Ρομέν Ρολάν στο έργο «Γκαίτε – Μπετόβεν»: «Δεν είναι πολλοί, ούτε ανάμεσα στις μεγαλοφυΐες, εκείνοι που διαρκώς κοινωνούν με το πνεύμα της Γης. Με την περιπαθή καρδιά του, που έπαλλε κάθε στιγμή της ζωής του, με τον έντονο εγωισμό που του επέτρεπε να υπερπηδάει τα χειρότερα εμπόδια μέχρι να φτάσει στη νίκη, κατόρθωσε να φτάσει τελικά μέσα από την τέχνη στην απολύτρωση».


6. Φρίντα Κάλο
Η ζωή της Φρίντα Κάλο ήταν μια περιπέτεια δίχως διαλείμματα. Ανήσυχη και πολύπλευρη προσωπικότητα η Μεξικάνα έκανε τέχνη το μαρτύριο της. Ταλαιπωρημένη από παιδί από πολιομυελίτιδα είδε την μοίρα να της φέρεται με άσχημο τρόπο το 1925. 

Ένα μοιραίο τροχαίο ατύχημα σήμανε αναπηρία εφ’ όρου ζωής και ως τη χρονιά του σχετικά πρόωρου θανάτου της, το σώμα της Κάλο δεν έπαψε να ταλαιπωρείται από δυσβάσταχτους σωματικούς πόνους. Η Κάλο από κάποια στιγμή και μετά ήταν καθηλωμένη σε στενό κορσέ ασφυκτιώντας από τη μονιμότητα του άγχους της. Το ελεύθερο πνεύμα της όμως δεν κλονίστηκε ποτέ.

Αθόρυβα αλλά ουσιαστικά μετέφερε στον καμβά τον σπαραγμό και τη μόνιμη μελαγχολία της ζωγραφίζοντας «από την καρδιά και όχι μόνον από αυτά που βλέπεις» όπως επεσήμανε ο μέντορας της, Ντιέγκο Ριβέρα. 

Ο πίνακας «Self Portrait – The Frame» αγοράστηκε από το Λούβρο και ήταν ο πρώτος λατινοαμερικανού ζωγράφου που τοποθετήθηκε στους τοίχους του μουσείου. Η Κάλο συνήθιζε να λέει: «Τι χρειάζομαι τα πόδια εφόσον έχω φτερά για να πετάξω;»


5. Κρίστι Μπράουν
Οι σπαρακτικοί μορφασμοί στο πρόσωπο του Ντάνιελ Ντέι Λίουις στην ταινία του Τζιμ Σέρινταν «Το αριστερό μου πόδι» απέδιδαν ανάγλυφα την πολυώδυνη πορεία ζωής του Κρίστι Μπράουν. Το 13ο μέλος μιας οικογένειας 22 ατόμων, εκ των οποίων δεν επιβίωσαν όλα, ο Μπράουν έπασχε εκ γενετής από εγκεφαλική παράλυση. 

Η μητέρα του Μπρίτζετ, δεν αποδέχθηκε ποτέ ότι ο γιος της θα πρέπει να εγκλειστεί σε ίδρυμα και προσπάθησε να διοχετεύσει την δημιουργική του δύναμη στις τέχνες. Στα 5 του έπιασε μια κιμωλία ανάμεσα στα πόδια του και άρχιζε να ζωγραφίζει. 

Περίπου 17 χρόνια μετά εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Το αριστερό μου πόδι». Ένας ύμνος στο ανθρώπινο πνεύμα που τον ανέδειξε ανάμεσα στους σημαντικότερους συγγραφείς της ιρλανδέζικης λογοτεχνίας, αποκαλύπτοντας τη λαμπερή φαντασία και το ευαίσθητο πνεύμα του.


4. Τζον Νας
Οι πράκτορες τον κυνηγούσαν σαν επίμονες σκιές. Εισχωρούσαν στο μυαλό του και δημιουργούσαν καταστάσεις φόβου και παράνοιας. Όταν ο Τζον Νας δραπέτευε από τον σαγηνευτικό κόσμο των αριθμών εγκλειόταν στις θεωρίες συνωμοσίας που τον κατάτρυχαν. 

Ο Αμερικανός μαθηματικός, που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ στα οικονομικά το 1994 για τα μεγαλοφυή θεωρήματα που απέδειξε στη «Θεωρία των Παιγνίων», αντιμετωπίστηκε ως διάνοια από μικρή ηλικία όταν παρουσίαζε λύσεις σε θεωρήματα των μαθηματικών που θεωρούνται πολύπλοκα. Το 1959 και ενώ βρισκόταν στο αποκορύφωμα της δημιουργικότητας του άρχισαν να τον τυλίγουν οι ακουστικές ψευδαισθήσεις. 

Απόκοσμοι θόρυβοι, φθονερές σκιές Ρώσων και Αμερικανών πρακτόρων δυνάστευαν την ύπαρξη του και τον οδήγησαν σε εγκλεισμό σε ψυχιατρικά ιδρύματα για τα επόμενα 40 χρόνια. 

Υποβλήθηκε σε θεραπείες ηλεκτροσόκ και παρά τα αλλεπάλληλα επεισόδια ψύχωσης, εξακολούθησε να εργάζεται ως μαθηματικός. 

Τα τελευταία χρόνια δίδασκε στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, όπου απολαμβάνει του σεβασμού και της εκτίμησης της κοινότητας, ιδίως έπειτα από την προβολή της ταινίας «Ένα όμορφο μυαλό» με τον Ράσελ Κρόου να τον υποδύεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο.


3. Ζαν Ντομινίκ Μπομπί
Η ζωή του Ζαν Ντομινίκ Μπομπί ήταν θολή σαν παιδική ανάμνηση μετά τα 40 του. 

Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Elle» μοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στην επιτηδευμένη οικειότητα των κοσμικών και την έντονη επαγγελματική του ενασχόληση. Μέχρι που… έπεσε η νύχτα στη ζωή του με ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη λίγο μετά τα 40 του χρόνια. 

Όταν ξύπνησε στο νοσοκομείο τα πάντα είχαν αλλάξει. Δεν μπορούσε να κάνει καμιά απολύτως κίνηση. Υπέφερε από το σύνδρομο εγκλεισμού, το οποίο δεν του επέτρεπε να κινήσει κανένα απολύτως σημείο του σώματός του, εκτός από το ένα του βλέφαρο. Αυτή η αναπόδραστη μοίρα του αποτυπώθηκε στην ταινία του Τζούλιαν Σνάμπελ «Το σκάφανδρο και η Πεταλούδα». 

Ο Μπομπί παρότι ήταν περίκλειστος στο σκάφανδρο του συνδρόμου εγκλεισμού επιδίωξε και απέκτησε την ελευθερία της πεταλούδας με τη βοήθεια της λογοθεραπεύτριας του. Του διάβαζε το αλφάβητο και εκείνος ανοιγόκλεινε το μάτι όταν έφτανε στο σωστό γράμμα. Με αυτόν τον επώδυνο τρόπο, γράμμα γράμμα, ο Μπομπί ολοκλήρωσε το βιβλίο και άφησε την τελευταία του πνοή τρεις μόλις ημέρες μετά την έκδοσή του.


2. Στίβεν Χόκινγκ
Στα 17 του, με την ανεμελιά της νιότης, όλα έδειχναν εύκολα για τον Στίβεν Χόκινγκ. Μόλις είχε κερδίσει υποτροφία στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στον τομέα της φυσικής και έτσι το δικαίωμα να πραγματοποιήσει το όνειρο του. 

Αποφοίτησε γρήγορα από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και συνέχισε για μεταπτυχιακό στο Κέμπριτζ, όπου το 1963 εισήχθη σε νοσοκομείο για περίθαλψη και εξετάσεις όταν παρατήρησε μείωση στον έλεγχο των κινήσεων του σώματος του. 

Μετά από σειρά εξετάσεων, η τελική διάγνωση ανέφερε ασθένεια στους νευρώνες του σώματος, γνωστή ως Λου Γκέριγκ. Οι προβλέψεις των γιατρών δεν έδιναν διάρκεια ζωής καν αρκετή για ολοκληρώσει το διδακτορικό του, όμως ο Χόκινγκ συνέχισε την έρευνα. 

Σήμερα ζει καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα η οποία μέσω ενός υπολογιστή που λειτουργεί με οπτικές ίνες. Κινώντας το δεξί του μάγουλο μπορεί να μιλάει, να συνθέτει ομιλίες, να γράφει εργασίες. Ο Χόκινγκ συνεχίζει να δουλεύει απτόητος.

Πέρα από τα πολλά θεωρήματα που διατύπωσε στα μαθηματικά και στη θεωρία της σχετικότητας, ο Χόκινγκ ασχολήθηκε εκτεταμένα με τις μαύρες τρύπες του διαστήματος. Το 1985 το ερευνητικό του έργο ταράσσεται από σύντομη πνευμονία που οδηγεί τους γιατρούς να συστήσουν στη γυναίκα του να τον αφήσει να πεθάνει. 

Η σύζυγος του αρνείται ένα τέτοιο ενδεχόμενο και τον μεταφέρει σε κλινική του Κέμπριτζ, όπου υποβάλλεται σε τραχειοτομή που αποδεικνύεται σωτήρια για τη ζωή του. Το 1988, ο Χώκινγκ εκδίδει το διάσημο βιβλίο του «Μία Σύντομη Ιστορία του Χρόνου» που κατέρριψε όλα τα ρεκόρ πωλήσεων και παρέμεινε στη λίστα των ευπώλητων των «Sunday Times» για 237 συνεχόμενες εβδομάδες.


1. Έλεν Κέλερ
Κράτησε το πρόσωπο κάτω από τις ηλιαχτίδες και δεν θα δεις ποτέ σκιά, έλεγε η Αμερικανίδα συγγραφέας, Έλεν Κέλερ. 

Έμοιαζε παράδοξο να το ισχυρίζεται αυτό μια γυναίκα που δεν είχε αντικρύσει ποτέ το φως του ήλιου. Η φύση της φέρθηκε με οργή καθώς έχασε την ακοή και την όραση της 19 μήνες έπειτα από τη γέννηση της. Χάρη στη δασκάλα της Αν Σάλιβαν η Κέλερ άρχισε να επικοινωνεί χρόνια μετά. 

Τον Μάιο του 1888, η Κέλερ παρακολούθησε το Ινστιτούτο Πέρκινς για τους τυφλούς και το 1894 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να φοιτήσει στο σχολείο Ράιτ Χάμασον για κωφούς. Το 1904 σε ηλικία 24 ετών, η Κέλερ αποφοίτησε από το Ράντκλιφ και έγινε το πρώτο άτομο κωφό και τυφλό που απέκτησε το πτυχίο Καλών Τεχνών. 

Έγραψε 12 βιβλία και έμεινε στην ιστορία ως ένα άτομο που κατάφερε να νικήσει την μοίρα της. 

Όπως έλεγε άλλωστε: «Η αισιοδοξία είναι η πίστη που οδηγεί στην επιτυχία. Τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς ελπίδα και αυτοπεποίθηση».


Διαβάστε περισσότερα... »

Δορυφόροι και ψηφιακή τεχνολογία, για την εξερεύνηση της αρχαίας Ελλάδας


Magnify Image


 Οι αρχαιολόγοι επιστρατεύουν τις πιο σύγχρονες μεθόδους,
 για να εξελίξουν τις ανασκαφές και την έρευνα 


Οι νέες τεχνολογίες είναι πλέον ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια των αρχαιολόγων και προσφέρουν μια διαφορετική προσέγγιση στο πεδίο έρευνας. Χρησιμοποιώντας δορυφορικές εικόνες, μια ποικιλία αισθητήρων και ψηφιακών αναλύσεων οι αρχαιολόγοι έχουν τη δυνατότητα να χαρτογραφήσουν αρχαίες πόλεις και να εκτιμήσουν τις ιδανικές τοποθεσίες για τις νέες ανασκαφές. 

Ο συνδυασμός των πληροφοριών που συλλέγονται μέσω δορυφόρου με τις φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης σε υπέρυθρο φάσμα προσφέρει στους αρχαιολόγους τη δυνατότητα να μπορούν πιο εύκολα και με ασφάλεια να εντοπίζουν τα μυστικά των χαμένων πολιτισμών.


Magnify Image

Ο James Newhard, διευθυντής της αρχαιολογίας και αναπληρωτής καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο κολέγιο του Τσάρλεστον εργάζεται σε διάφορα projects εφαρμογής των νέων τεχνολογιών στην αρχαιολογική έρευνα


Η ομάδα του James Newhard στο πανεπιστήμιο και τις αποστολές εξαντλεί κάθε σύγχρονο μέσο για τις έρευνες της. 

Μια από αυτές περιλαμβάνει το σχεδιασμό ενός συστήματος δεδομένων για τη μελέτη των πήλινων πινακίδων που απεικονίζουν την αρχαιότερη γνωστή μορφή της ελληνικής γραμμικής, από το παλάτι του Νέστορα στην Πύλο. Ένα δεύτερο πρότζεκτ αφορά την Τουρκία και εξετάζει την ιστορία του εμπορίου και της σύνδεσης της Ευρώπης με την Άπω Ανατολή. Η επιπλέον ανάλυση των εικόνων εκτελείται στη συνέχεια στο εργαστήριο -λόγω του απαραίτητου υπολογιστικού εξοπλισμού. 

Καθώς τα ανεπεξέργαστα αρχεία δεδομένων από τους δορυφόρους μετρούν σε μέγεθος αρκετά gigabyte, τα συστήματα απαιτούν το ίδιο είδος επεξεργαστικής δύναμης που είναι απαραίτητη για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, την τρισδιάστατη απόδοση ή απεικόνιση. 


Magnify Image


Η γνώση πάνω σε εξειδικευμένες εφαρμογές—όπως η ERMapper για επεξεργασία εικόνας, το σύστημα γεωγραφικών πληροφοριών ARCGIS και το ENVI, για γεωχωρική και φασματική ανάλυση—είναι απαραίτητη για ανάλυση εικόνας και χαρτογράφησης. 

Ο Newhard θεωρεί ότι η δορυφορική απεικόνιση είναι ένα δυναμικό εργαλείο που του επιτρέπει να επιταχύνει την κοινωνική έρευνα, μειώνοντας τον απαιτούμενο χρόνο για να γίνουν έρευνες μέσω ιστοσελίδων, που κανονικά θα διαρκούσαν χρόνια ολόκληρα. 

"Οι αρχαιολόγοι είναι επιδέξιοι δανειολήπτες και κλέφτες", αναφέρει ο Newhard. "Αν υπάρχει κάτι εκεί έξω το οποίο να με βοηθήσει να προσκομίσω περισσότερα δεδομένα, θα το χρησιμοποιήσω, αφού ασχολούμαστε με σκουπίδια και θραύσματα του παρελθόντος". Παρ' όλα αυτά, και ενώ η τεχνολογία είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, το να ερμηνεύσεις τα αποτελέσματα απαιτεί εξειδικευμένη και ακαδημαϊκή γνώση. 

Το να προσδιορίσεις την προέλευση ενός αρχαίου κεραμικού αντικειμένου, για παράδειγμα, προαπαιτεί συγκεκριμένες γνώσεις της ιστορικής περιόδου και της γλώσσας. 


Magnify Image


 Τεχνικές προκλήσεις και εμπορικές εφαρμογές

Παρ' όλα τα οφέλη που η τεχνολογία προσφέρει στους αρχαιολόγους, το να μοιράζεσαι, να συγκρίνεις και να αναμιγνύεις δεδομένα από διαφορετικές πηγές παραμένει μια πρόκληση. 

Ένα από τα εμπόδια στη διαχείριση των δεδομένων είναι ότι ο όγκος που περιλαμβάνεται είναι κάποιες φορές μεγαλύτερος από ότι ένας επιτραπέζιος υπολογιστής μπορεί να χειριστεί με άνεση, λέει ο Richard Tipper, Ph.D. και διευθύνων πρόεδρος της Econometrica, ένας ειδικός στα περιβαλλοντικά δεδομένα και στις λύσεις χαρτογράφησης και διαχείρισης. 

"Μερικά terabyte δεδομένων δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Εκεί που το πράγμα περιπλέκεται είναι όταν ένα μεμονωμένο αρχείο υπερβαίνει τα 10 GB." 

Ο Nigel Fox, επικεφαλής παρατήρησης του πλανήτη και του κλίματος στο Εθνικό Εργαστήριο Φυσικής (National Physical Laboratory) δηλώνει, "Μια από τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζει η κοινότητα παρατήρησης του πλανήτη είναι το πως θα αποθηκευτούν όλα αυτά τα στοιχεία για μελλοντική χρήση". 

Οι ειδικοί πρέπει, επίσης, να επιλέξουν τον καλύτερο δορυφόρο για τα καθήκοντά τους, μιας και υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην ευκρίνεια και την ακρίβεια. 

Ο Newhard περιμένει με ανυπομονησία τη μελλοντική τεχνολογική πρόοδο στους τομείς επεξεργασίας δεδομένων και πληροφοριών. 

"Η ικανότητα να απεικονίζεις ένα ιστορικό τοπίο σε ένα τρισδιάστατο περιβάλλον και να ενσωματώνεις οτιδήποτε έχει βρεθεί, από ιστορικές φορολογικές καταχωρήσεις μέχρι χειροτεχνήματα και έγγραφα, θα επιτρέψει να δημιουργηθεί μια ξεκάθαρη εικόνα για το παρελθόν", αναφέρει και εξακολουθεί αν είναι ένας από τους μεγάλους υποστηρικτές της τεχνολογίας στο αρχαιολογικό πεδίο.


Διαβάστε περισσότερα... »

Ἡ θαυμαστὴ ἐμφάνιση τῆς Ἁγίας Εὐφημίας στὸν Γέροντα Παΐσιο




Ήταν στην αυλή της Καλύβης του ο Γέροντας (Παΐσιος), όταν τον επισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο. Επαναλάμβανε συνεχώς από την καρδιά του: «Δόξα σοι ο Θεός», πάλιν και πολλάκις. Σε μια στιγμή ο Γέροντας του είπε: «Αχρηστεύεται κανείς με την καλή έννοια»;

-Ποιός, Γέροντα;

-Ήσυχα καθόμουν στο Κελλί μου, ήρθε και με παλάβωσε. Ωραία περνούν επάνω.

-Τι συμβαίνει, Γέροντα;

-Θα σου πω, αλλά μην το πεις σε κανέναν.

Του διηγήθηκε τότε το έξης: «Είχα γυρίσει από τον κόσμο, όπου είχα βγει για ένα εκκλησιαστικό θέμα». (Με το μακαρίτη Τρίτση).

Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελί μου και έκανα τις Ώρες. Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέει: «Δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». 

Σκέφθηκα:

«Πώς βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα:

-Ποιος είναι;

-Η Ευφημία! (απαντά).

-Σκεφτόμουν, «ποια Ευφημία; Μήπως καμιά γυναίκα έκανε καμιά τρέλα και ήρθε με ανδρικά στο Όρος; Τώρα τι να κάνω;». Ξαναχτυπά. Ρωτάω: «Ποιος είναι;». «Η Ευφημία», άπαντα και πάλι. Σκέφτομαι και δεν ανοίγω. Στην τρίτη φορά που χτύπησε, άνοιξε μόνη της η πόρτα, που είχε σύρτη από μέσα. Άκουσα βήματα στον διάδρομο. 

Πετάχτηκα από το Κελί μου και βλέπω μια γυναίκα με μανδήλα. Την συνόδευε κάποιος, που έμοιαζε με τον Ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος εξαφανίσθηκε. Παρ’ όλο πού ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι του πειρασμού, γιατί λαμποκοπούσε, την ρώτησα ποια είναι·

-Η μάρτυς Ευφημία, (απαντά).

-Αν είσαι η μάρτυς Ευφημία, έλα να προσκυνήσουμε την Αγία Τριάδα. Ό,τι κάνω εγώ να κάνης και συ.

Μπήκα στην Εκκλησία, κάνω μια μετάνοια λέγοντας: «Εις το όνομα του Πατρός». Το επανέλαβε με μετάνοια. «Και του Υιού». 

«-Και του Υιού», είπε με ψιλή φωνή.

-Πιο δυνατά, ν’ ακούω, είπα και επανέλαβε δυνατότερα.

-Ενώ ήταν ακόμα στο διάδρομο έκανε μετάνοιες, όχι προς την Εκκλησία, αλλά προς το Κελί μου. Στην αρχή παραξενεύτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι είχα μια μικρή χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδος, κολλημένη σε ξύλο, πάνω από την πόρτα του Κελιού μου. Αφού προσκυνήσαμε και για τρίτη φορά.

-«Και του Αγίου Πνεύματος»

Μετά είπα: «Τώρα, να σε προσκυνήσω και εγώ». Την προσκύνησα και ασπάστηκα τα πόδια της και την άκρη της μύτης της. Στο πρόσωπο το θεώρησα αναίδεια να την ασπασθώ.

-Ύστερα κάθισε η Αγία στο σκαμνάκι και εγώ στο μπαουλάκι και μου έλυσε την απορία που είχα (στο εκκλησιαστικό θέμα).

-Μετά μου διηγήθηκε την ζωή της. Ήξερα ότι υπάρχει μια αγία Ευφημία, αλλά τον βίο της δεν τον ήξερα. Όταν μου διηγείτο τα μαρτύρια της, όχι απλώς τα άκουγα, αλλά σαν να τα έβλεπα· τα ζούσα. Έφριξα! Πα, πα, πα!

-Πώς άντεξες τέτοια μαρτύρια; ρώτησα.

-Αν ήξερα τι δόξα έχουν οι Άγιοι, θα έκανα ό,τι μπορούσα να περάσω πιο μεγάλα μαρτύρια.

-Μετά απ’ αυτό το γεγονός για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Σκιρτούσα και συνεχώς δόξαζα τον Θεό. Ούτε να φάω, ούτε τίποτα… συνεχώς δοξολογία».

Σε επιστολή του αναφέρει: «Σ’ όλη μου τη ζωή δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω την μεγάλη μου υποχρέωση στην αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστη μου και χωρίς να είχε καμιά υποχρέωση, μου έκανε αυτή την μεγάλη τιμή…».

Διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, «όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ένα θέμα που είχε σχέση με την κατάσταση της Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους».

Εντύπωση έκανε στον Γέροντα «πώς αυτή η μικροκαμωμένη και αδύνατη άντεξε τόσα μαρτύρια; Να πεις ήταν καμία… (εννοούσε σωματώδης και δυνατή). Μια σταλιά ήταν».

Μέσα σε αυτήν την παραδεισένια κατάσταση συνέθεσε προς τιμήν της Αγίας ένα στιχηρό προσόμοιο: «Ποίοις ευφημιών άσμασιν ευφημήσωμεν την Ευφημίαν, την καταδεχθείσαν από άνωθεν και επισκεφθείσασαν κάτοικον μοναχόν ελεεινόν εν τη Καψάλα. Εκ τρίτου την θύραν πάλιν του έκρουσε τετάρτη ηνοίχθη μόνη εκ θαύματος και εισελθούσα με ουράνιον δόξαν, του Χριστού η Μάρτυς, προσκυνούντες ομού Τριάδα την Αγίαν».

Και ένα εξαποστειλάριο κατά το «Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν…», που άρχιζε: «Μεγαλομάρτυς ένδοξε του Χρίστου Ευφημία, σ’ αγαπώ πολύ-πολύ μετά την Παναγία…». (Φυσικά αυτά δεν τα είχε για λειτουργική χρήση, ούτε τα έψαλλε δημοσίως).

Παρά την συνήθειά του βγήκε πάλι στην Σουρωτή και έκανε τις αδελφές μετόχους αυτής της ουράνιας χαράς. Με την βοήθειά του και τις οδηγίες του αγιογράφησαν την Αγία, όπως του εμφανίσθηκε.

Ο Γέροντας φιλοτέχνησε το αρνητικό της εικόνος της Αγίας σε μήτρα ατσάλινη με την οποία έκανε πρεσσαριστά εικονάκια και τα μοίραζε ευλογία στους προσκυνητές εις τιμήν της αγίας Ευφημίας. Κατά το σκάλισμα δυσκολεύτηκε να κάνη τα δάχτυλα του αριστερού της χεριού. 

Είπε: «Παιδεύτηκα να κάνω το χέρι της, αλλά μετά έβαλα έναν καλό λογισμό: «Ίσως επειδή και εγώ την παίδεψα την καημένη».

Η Αγία Ευφημία εορτάζεται στις 16 Σεπτεμβρίου, και 11 Ιουλίου η ανάμνηση του θαύματος στην λύση που επέφερε στην εν Χαλκηδόνα Δ’ Οικουμενική σύνοδο.

Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, σελίδες: 224-228
Εκδοσις Καλύβης Αναστάσεως, Καψάλα, Άγιον Όρος


Διαβάστε περισσότερα... »

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Οἱ τελευταῖες μέρες του γέροντος Σοφρωνίου τοῦ Ἁγιορείτου, τῆς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ Ἀγγλίας (+11 Ἰουλίου 1993)



Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ




Τέσσερις μέρες πριν πεθάνει έκλεισε τα μάτια του και δεν ήθελε να μας μιλήσει περαιτέρω. Το πρόσωπό του ήταν φωτεινό κι όχι θλιμμένο, αλλά γεμάτο ένταση. Είχε την ίδια έκφραση, όπως όταν θα τελούσε τη λειτουργία. Δεν άνοιγε τα μάτια του, ούτε πρόφερε λέξεις αλλά σήκωνε το χέρι του ευλογώντας μας. Μας ευλογούσε χωρίς λόγια κι εγώ κατάλαβαινα ότι θα έφευγε. Έτσι δεν ήθελα να τον απασχολώ. Προηγουμένως συνήθιζα να προσεύχομαι ώστε ο Θεός να επεκτείνει το γήρας του, όπως λέμε στη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου «το γήρας περικράτησον». 

Αλλά κατά τη διάρκεια εκείνων των ημερών είδα ότι έφευγε κι έτσι άρχισα να λέγω: «Κύριε δώρισε στο δούλο σου πλουσίαν είσοδον στη βασιλεία σου». Προσευχόμουν χρησιμοποιώντας τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, όπως διαβάζουμε στη Β’ Επιστολή του (Β’ Πέτρου α’ 11).

Έτσι έλεγα επιμόνως: «Θεέ μου, δώρισε πλουσίαν είσοδον στο δούλο σου και τοποθέτησε την ψυχή του μαζί με τους Πατέρες του» και ονόμαζα όλους τους συντρόφους του ασκητές πού ήξερα ότι είχε στο Αγιον Όρος, αρχίζοντας από τον Άγιο Σιλουανό και μετά όλους τους άλλους.




Την τελευταία μέρα πήγα να τον δω στις έξι το πρωΐ. Ηταν Κυριακή και τελούσα την πρωϊνή λειτουργία, ενώ ο πάτερ Κύριλλος μαζί με τους άλλους ιερείς θα τελούσαν τη δεύτερη. Αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο να μας αφήσει τη μέρα εκείνη. Πήγα και άρχισα την Πρόθεση. Οι Ώρες άρχισαν στις εφτά και μετά ακολούθησε η λειτουργία.

Είπα μόνο τις ευχές της Αναφοράς, διότι στο μοναστήρι μας έχουμε τη συνήθεια να τις διαβάζουμε εκφώνως. Για τις υπόλοιπες η προσευχή μου ήταν συνεχώς: «Κόριε, δώρισε πλουσίαν είσοδο στη βασιλεία σου στο δούλο σου». Η λειτουργία εκείνη ήταν διαφορετική απ΄όλες τις άλλες. Τη στιγμή που είπα «Τα άγια τοις αγίοις» ο πάτερ Κύριλλος εισήλθε το ιερό. 

Κοιτάξαμε ο ένας τον άλλο, άρχισε να κλαίει κι εννόησα ότι ο πάτερ Σωφρόνιος είχε φύγει. Ρωτώντας ποιά ώρα είχε αναχωρήσει ήξερα ότι ήταν η ώρα πού διάβαζα το ευαγγέλιο. 

Πήγα παράμερα, διότι ο πάτερ Κύριλλος ήθελε να μιλήσει μαζί μου και μου είπε: «Μετάδωσε την Κοινωνία στους πιστούς και μετά ανακοίνωσε την αναχώρηση του πατρός Σωφρονίου και κάνε το πρώτο Τρισάγιο θα κάνω το ίδιο στη δεύτερη λειτουργία». Έτσι διαμοίρασα τον Αμνό και μετάλαβα μετέδωσα στους πιστούς τη Θεία Κοινωνία και τελείωσα τη Θεία Λειτουργία. 

Δεν γνωρίζω πώς τα κατάφερα. Μετά βγήκα έξω και είπα στον κόσμο: «Αγαπητοί μου αδελφοί, ο Χριστός ο Θεός μας είναι το σημείο του Θεού για όλες τις γενεές αυτής της εποχής, διότι στα λόγια του βρίσκουμε τη σωτηρία και τη λύση κάθε ανθρώπινου προβλήματος. Και τώρα πρέπει να κάνουμε όπως μας διδάσκει η λειτουργία, δηλαδή να ευχαριστήσουμε, να ικετεύσουμε, να παρακαλέσουμε. 

Έτσι ας ευχαριστήσουμε το Θεό πού μας έχει δώσει τέτοιο πατέρα κι ας προσευχηθούμε για την ανάπαυση της ψυχής του». «Ευλογητός ο Θεός ήμων…», κι άρχισα το Τρισάγιο. Τον βάλαμε στην εκκλησία για τέσσερις μέρες, διότι η Κρύπτη δεν ήταν ακόμη τελειωμένη κι ο τάφος δεν είχε ακόμην κτισθεί.




Τον αφήσαμε ακάλυπτο στην εκκλησία για τέσσερι μέρες και συνεχώς διαβάζαμε τα άγια Ευαγγέλια από την αρχή ως το τέλος, ξανά και ξανά, όπως είναι το έθος για ιερείς. Διαβάζαμε τα άγια εϋαγγέλία και διαβάζαμε Τρισάγια καιι άλλες προσευχές. Είχαμε τις ακολουθίες, τη λειτουργία αυτός ήταν εκεί, στη μέση της εκκλησίας για τέσσερεις μέρες Ήταν σαν Πάσχα, ήταν τέτοια όμορφη κι ευλογημένη ατμόσφαιρα!


Κανένας δεν έδειξε οποιανδήποτε υστερία, καθένας προσευχόταν με έμπνευση. Είχα ένα φίλο αρχιμανδρίτη πού συνήθιζε να έρχεται στο Μοναστήρι κάθε χρόνο και να περνά λίγες εβδομάδες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, τον πατέρα Ιερόθεο Βλάχο, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Μια βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους». 

Τώρα είναι μητροπολίτης Ναυπάκτου. Έφτασε μόλις έμαθε ότι ο πάτερ Σωφρόνιος πέθανε. Αισθάνθηκε την ατμόσφαιρα και μου είπε: «Αν ο πάτερ Σωφρόνιος δεν είναι άγιος, τότε δεν υπάρχουν άγιοι». Έτυχε να έχουμε μερικούς μοναχούς από το Άγιον Όρος, οι οποίοι ήρθαν για να δουν τον πάτερ Σωφρόνιο, μα δεν τον βρήκαν ζωντανό. Ο πάτερ Τύχων από τη Σιμωνόπετρα ήταν ένας από αυτούς. 

Κάθε φορά πού έρχονταν Έλληνες στην Αγγλία για ιατρικούς λόγους είχαν την συνήθεια να έρχονται στο Μοναστήρι για να τους διαβαστεΐ μια προσευχή από τον πάτερ Σωφρόνιο, διότι πολλοί είχαν θεραπευθεί. Την τρίτη ή την τέταρτη μέρα μετά το θάνατο του πάτερ Σωφρονίου ήρθε μια οικογένεια με ένα παιδί δεκατριών χρονών. Είχε όγκο στον εγκέφαλο κι η εγχείρηση του ήταν καθορισμένη για την επόμενη μέρα.




Ο πάτερ Τύχων ο Σιμωνοπετρίτης ήλθε και μου είπε: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ λυπημένοι ήρθαν και δεν βρήκαν τον πάτερ Σωφρόνιο. Γιατί δεν διαβάζεις μερικές προσευχές για το παιδί»; Του είπα: «ας πάμε μαζί. Έλα και κάνε μου τον αναγνώστη. Θα διαβάσουμε μερικές προσευχές στο άλλο παρεκκλήσι». 

Πήγαμε και διαβάσαμε τις προσευχές για το παιδί και στο τέλος ο πάτερ Τύχων είπε: «Ξέρεις, γιατί δεν περνάτε το παιδί κάτω από το φέρετρο του πάτερ Σωφρονίου; Θα θεραπευθεί. Χάνουμε το χρόνο μας διαβάζοντας προσευχές». 

Του απάντησα ότι δεν μπορούσα να το κάνω αυτό, διότι ο κόσμος μπορούσε να πει ότι μόλις έχει πεθάνει και ήδη προσπαθούμε να προωθήσουμε την αγιοποίηση του. «Να το κάνεις εσύ», του είπα. «Είσαι Αγιορείτης μοναχός. Δεν θα πει κανένας τίποτε». Πήρε το αγόρι από το χέρι και το πέρασε κάτω από το φέρετρο.

Την επομένη έκαναν εγχείρηση στο παιδί και δεν βρήκαν τίποτε. Έκλεισαν το κρανίο και είπαν: «Λανθασμένη διάγνωση. Θα ήταν πιθανώς φλόγωση». Έτυχε το παιδί να συνοδεύεται από ένα γιατρό από την Ελλάδα, πού είχε τις πλάκες ακτίνων Χ πού έδειχναν τον όγκο, πού τους είπε: «Ξέρετε καλά τί σημαίνει αυτή η “λανθασμένη διάγνωση”». Το παιδί μεγάλωσε. Τώρα είναι 27 χρονών και είναι πολύ καλά.

Αρχ. Ζαχαρίας – Μετάφραση Θ. Κυριάκου.

Πηγή: Οι τελευταίες μέρες του Γέροντος Σωφρονίου (+11 Ιουλίου 1993), Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος β΄, έτος ιη΄, αρ. 7, Ιούλιος 2008


http://www.gerontas.gr
http://ahdoni.blogspot.gr/2010/06/11-1993.html
πηγή-hristospanagia.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Ο μύθος του ορθολογικού ανθρώπου





Αλήθεια πόσο ορθολογικοί είμαστε; Εκατοντάδες πειράματα που έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες για την ιχνηλάτηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, έχουν δείξει ότι η καθημερινή μας συμπεριφορά όχι μόνο δεν πλησιάζει την έννοια της ορθολογικότητας –που αποτελούν τα θεμέλια των οικονομικών– αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη πτυχή που να μένει ανέγγιχτη από το κοινωνικό περιβάλλον, ψευδαισθήσεις, πλάνες, μεροληψίες και άλλα παιχνίδια του νου και των αισθήσεων. 

Ας δούμε μερικά. Ο αμερικανός ψυχολόγος Solomon Asch εξέτασε την ασφυκτική πίεση που ασκεί η κοινωνία στην ατομική κρίση. Ο Asch εξέταζε ομάδες εννέα ατόμων, εκ των οποίων οι οχτώ ήταν συνεργάτες του και το ένα ήταν το πραγματικά υπό εξέταση άτομο. 

Στη συνέχεια ζητούσε από όλη την ομάδα να απαντήσει σε μια σειρά από δώδεκα ερωτήσεις, ενώ το υπό εξέταση άτομο άκουγε τις περισσότερες από τις απαντήσεις των άλλων πριν απαντήσει και αυτό ενώπιον της ομάδας. Οι σωστές απαντήσεις ήταν προφανείς, αλλά οι συνεργάτες του Asch έδιναν σκόπιμα λανθασμένες απαντήσεις στις εφτά από τις δώδεκα ερωτήσεις. 

Αντιμέτωπα με μια ομάδα ανθρώπων που έδινε ομόφωνα άλλες απαντήσεις περίπου το 1/3 των ανυποψίαστων ατόμων που εξετάστηκαν έδιναν επίσης λάθος απάντηση προκειμένου να μην έρθουν σε αντίθεση με την ομάδα. 

Σε πείραμα των Tversky και Kahneman, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να υπολογίσουν το ποσοστό των κρατών του ΟΗΕ που είναι Αφρικανικές χώρες. Ωστόσο πριν επιλέξουν τους ζητήθηκε να γυρίσουν ένα τροχό της τύχης (όμοιο με αυτό που χρησιμοποιούν σε τηλεπαιχνίδια) με αριθμούς από το 1 μέχρι το 100.

Όπως έδειξε το πείραμα αν ο τροχός της τύχης σταματούσε σε μικρό αριθμό οι συμμετέχοντες είχαν την τάση να εκτιμούν επίσης μικρό αριθμό αφρικανικών κρατών – μελών του ΟΗΕ, ενώ αντίθετα αν ο τροχός σταματούσε σε μεγάλο αριθμό έδιναν κατά πολύ μεγαλύτερο αριθμό κρατών. Όταν καλούμαστε να εκτιμήσουμε ένα μέγεθος που δεν ξέρουμε έχουμε την τάση να επηρεαζόμαστε ακόμα και από τυχαία γεγονότα. 

Όπως προκύπτει από την εμπειρία τα σφάλματα, οι αστοχίες και οι κακοί υπολογισμοί είναι ο κανόνας, όχι η τελειότητα. Ο homo sapiens, δεν είναι μια ψυχρή αριθμομηχανή υπολογισμού της ικανοποίησης που αντλεί από κάθε επιμέρους δράση, αλλά, πολλά περισσότερα. 

Είναι πλάσμα πολυσύνθετων ψυχικών και νοητικών διεργασιών και διαθέσεων που η δυναμική αλληλεπίδραση με το κοινωνικό δίκτυο και το περιβάλλον οδηγεί στις πιο απρόβλεπτες αντιδράσεις και συμπεριφορές.

Όμως όλα αυτά η σύγχρονη οικονομική θεωρία επιμένει να τα αγνοεί θεωρώντας ότι ο άνθρωπος, ο homo economicus, είναι ένα έφυες αυτοματοποιημένο όν, το οποίο δρα απόλυτα ορθολογικά με μοναδικό γνώμονα τη μεγιστοποίηση του προσωπικού συμφέροντος. 

Με βάση τον ορθολογικό άνθρωπο οι θεωρητικοί οικονομολόγοι απέδειξαν ότι σε αγορές όπου επικρατεί τέλειος ανταγωνισμός (ή έστω που πλησιάζουν στις συνθήκες του τέλειου ανταγωνισμού) οι οικονομίες επιτυγχάνουν το μέγιστο σημείο αποδοτικότητας. 

Όμως αν οι άνθρωποι ήταν ορθολογικοί και οι αγορές τέλειες, όπως υποστηρίζει η θεωρία, γιατί οι οικονομίες ταλανίζονται, συχνά πυκνά, από βίαιες κρίσεις; Γιατί παρατηρείται άγρια μεταβλητότητα και αστάθεια ακόμα και στην αγορά συναλλάγματος και μετοχών, οι οποίες προσεγγίζουν όσο καμία άλλη τα χαρακτηριστικά του τέλειου ανταγωνισμού; 

Προφανώς γιατί στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν τέλειες καταστάσεις. Η πραγματικότητα είναι απείρως πιο σύνθετη, πολυποίκιλη και χαοτική για να την χωρέσουμε σε εκλεπτυσμένα οικονομικά μοντέλα. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πολύ άβολη για τις κομψές οικονομικές θεωρίες. 

Μια χρήσιμη αναδρομή στις διάφορες οικονομικές θεωρίες, .. αντιπαραθέτει τις ακλόνητες πεποιθήσεις της οικονομικής επιστήμης με τη σημερινή πολυσύνθετη και χαοτική πραγματικότητα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.

Ευρήματα επιστημών όπως η Νευροεπιστήμη, η Ανθρωπολογία, η Κοινωνιολογία, κ.α, ανατρέπουν την εξιδανικευμένη εικόνα που έχουμε για τις δυνατότητες και τις γνώσεις μας ως άτομα και ως κοινωνία .. Η τυφλή, σχεδόν θρησκευτική πίστη των ορθόδοξων οικονομικών στην απόλυτη ορθολογικότητα του ατόμου και στην υπεροχή της ελεύθερης αγοράς απομάκρυναν βαθμιαία τα οικονομικά από την πραγματικότητα της καθημερινότητας και τη σημερινή κοινωνία.

(Αποσπάσματα από άρθρο του Γιάννη Παπαδογιάννη) 


Διαβάστε περισσότερα... »

Ο κήπος της ψυχής μας!




Il faut cultiver notre jardin”, 
έλεγε ο Βολταίρος στο βιβλίο του “Candide”.

Πρέπει να καλλιεργήσουμε τον κήπο μας”.


Τότε που το είχα διαβάσει το βιβλίο, αυτή η φράση μου είχε φανεί απλοϊκή, αφελής...

Τώρα όμως αντιλαμβάνομαι το μεγαλείο που βρίσκεται πίσω από τις απλές λέξεις και την απλή διατύπωση... Γιατί όλα τα πραγματικά μεγάλα, είναι τελικά απλά...

Πρέπει να καλλιεργήσουμε τον κήπο μας

Ας μην κοιτάμε τον “κήπο” του διπλανού, ας μην κριτικάρουμε το γείτονα

Ας δούμε τον δικό μας κήπο...

Ας σκάψουμε το χωράφι της ψυχής μας, ας ξεριζώσουμε τα ζιζάνια που φυτρώνουν, ας σπείρουμε τα άνθη που αρέσουν σ' εμάς και όχι στους άλλους, ας τα ποτίσουμε, ας τα περιποιηθούμε, ας τ'αφήσουμε να μεγαλώσουν και να ομορφύνουν τον κήπο μας...

Πρέπει να καλλιεργήσουμε τον κήπο μας”... να είναι όμορφος, δροσερός κι εκεί να δεχτούμε τους επισκέπτες μας...

Ας αφήσουμε την ομορφιά να ανθίσει μέσα μας!

Την καλημέρα μου κι ευχές για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!



sofia sofaki

Διαβάστε περισσότερα... »

Εκπληκτικές φωνές... του 'δρόμου'!











Δείτε σχετικά εδώ κι εδώ









Hubertus von Garnier





Διαβάστε περισσότερα... »

Η Σοφία των Ομηρικών Παραβολών




ΑΘΗΝΑ
Η Νοητική εξέλιξη των Ελλήνων
Οι Έλληνες, ο πρώτος λαός που κατέκτησε τη λογική σκέψη και διατύπωσε καθολικούς νόμους για τη λειτουργία του σύμπαντος, έπλασαν μια θεά που προσωποποιούσε την εξυπνάδα και τη φρόνηση. Η θεά της στρατηγικής και του πολέμου που συνδυάζει τη δύναμη και τη γενναιότητα με τη σύνεση και την εξυπνάδα.

Άλλωστε, ακόμη και ο τρόπος γέννησης της ήταν τέτοιος που μαρτυρούσε τις ιδιότητές της αυτές. Γι΄αυτό ο Όμηρος την αποκαλεί Τριτογένεια δηλ. αυτή που γεννήθηκε σε αυτόν τον κόσμο από άλλη Τρίτη αιτία, και το όνομα της αντηχούσε σε όλον τον Ελληνικό κόσμο και την επικαλούντο πάντα για κάτι ανώτερο και δύσκολο.

Η γαλανομάτα κόρη ξεπήδησε από το κεφάλι του παντοδύναμου και πάνσοφου Δία, με μία τσεκουριά του Ήφαιστου πάνοπλη. Κρατούσε ασπίδα, φορούσε περικεφαλαία και κουνούσε απειλητικά το δόρυ της. Η Γλαυκώπις λάμπουσα θεά ,που διαπερνάει με τα φλογερά της μάτια τα σκοτάδια, όταν σήμαινε η ώρα να εμφανιστεί στον κόσμο, ξεπήδησε χορεύουσα με πανοπλία έβγαλε μια πολεμική κραυγή που έκανε τον Όλυμπο να σειστεί ολόκληρος και έφτασε ως τα πέρατα του κόσμου. 

Αντιλάλησε όλη η γη, ενώ η αναταραχή της θάλασσας και τα πελώρια κύματα που σηκώθηκαν προμήνυαν ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει.

Ο Ήλιος σταμάτησε το ολόχρυσο άρμα του και παρακολουθούσε τη θεά μέχρι να βγάλει την πανοπλία της.  Όταν σταμάτησε η κοσμοχαλασιά που προκάλεσε η γέννηση της θεάς, και φύση ολόκληρη γαλήνεψε, βλέποντας τον Δία, πέταξε στα πόδια του τα όπλα της , και τότε χάρηκε ο πολύνοος Ζεύς.

Παλαιότεροι τύποι του ονόματος της θεάς ήταν οι τύποι Αθάνα (δωρικός) και Αθήνη, το δε όνομα Αθηνά, που τελικά επικράτησε, προέκυψε από το επίθετο Αθαναία, που συναιρέθηκε σε Αθηνάα Αθηνά. Στον Κρατύλο ο Πλάτων ετυμολογεί το όνομα από το Α-θεο-νόα ή Η-θεο-νόα, δηλαδή η νόηση του Θεού. 

Συνδύαζε τη δύναμη και τη γενναιότητα με τη σύνεση και την εξυπνάδα.

Η Αθηνά αγαπούσε τις πολεμικές και τις καλές τέχνες και ασχολούνταν διαρκώς μ’ αυτές. Δεν είχε καθόλου ερωτικές περιπέτειες και συμβόλιζε την αιώνια παρθενία. Γι’ αυτό άλλωστε οι Αθηναίοι ονόμασαν το ναό της θεάς πάνω στην Ακρόπολη, Παρθενώνα. 

Η αιώνια νεότητά της προερχόταν από την αγνότητά της γι΄ αυτό και ο Τειρεσίας τυφλώθηκε όταν την είδε γυμνή. Μόνο μια φορά λένε προσπάθησε να την ενοχλήσει ερωτικά ο Ήφαιστος, μα η θεά αντιστάθηκε παλικαρίσια. Από το σπέρμα του θεού που έπεσε στη γη γεννήθηκε ο Εριχθόνιος, ένας ονομαστός ήρωας της Αθήνας, που η θεά του συμπεριφερόταν σαν να ήταν γιος της.

Θεά της δράσης, του θάρρους και της ανδρείας, αντιμετώπισε τον Γίγαντα Εγκέλαδο στην σύρραξη Γιγάντων και θεών, και τον έριξε κάτω από το τέθριππο άρμα της.

Η πολεμική θεά στάθηκε στο πλευρό πολλών γνωστών ηρώων όπως ο Ηρακλής που τον βοήθησε στη δοκιμασία των δώδεκα άθλων. Του χάρισε τα κύμβαλα που ήταν έργο του Ήφαιστου και χτυπώντας τα ο ήρωας τρόμαξε τις Στυμφαλίδες όρνιθες που πέταξαν από τις κρυμμένες φωλιές τους και έτσι τις σκότωσε με τα βέλη του. Για να την ευχαριστήσει της αφιέρωσε τα χρυσά μήλα που έκοψε από τον κήπο των Εσπερίδων.

Με τη βοήθεια της θεάς ο Περσέας κατάφερε να εξοντώσει τη Γοργόνα, ένα τέρας που αντί για μαλλιά, είχε φίδια και τα τρομερά της μάτια προκαλούσαν φριχτό πανικό σ’ όποιον τα αντίκριζε ή τον απολίθωναν. Ο ήρωας αντιμετώπισε το τέρας με τη γυαλιστερή ασπίδα που του έδωσε η Αθηνά και την αποκεφάλισε, παρακολουθώντας την πάνω σε αυτή. Πρόσφερε το φοβερό κεφάλι της, που ακόμη και κομμένο διατηρούσε τις ιδιότητές του, στην Αθηνά. Η θεά τοποθέτησε το λεγόμενο «γοργώνειο» πάνω στην αιγίδα που της είχε κάνει δώρο ο πατέρας της και έγινε ένα από τα σύμβολά της.

Μάζεψε το αίμα που πετάχτηκε από τις φλέβες του τέρατος και το έδωσε στον Ασκληπιό, ο οποίος το χρησιμοποίησε σαν γιατρικό.

Ο Περσέας όταν σκότωσε την Μέδουσα ξεπήδησε από το σώμα της ο Πήγασος, το άλογο των ποιητών. Ο Βελλερεφόντης ζήτησε την βοήθεια του μάντη Πολύδωρου, και της Αθηνάς που του έδωσε το χαλινάρι για να το τιθασεύσει.

Η θεά της στρατηγικής και του πολέμου είχε ενεργό δράση στον Τρωικό πόλεμο, όπου και προστάτευε την παράταξη των Ελλήνων.

Αγαπημένοι της πολεμιστές ήταν ο Διομήδης, ο Αχιλλέας και ο Οδυσσέας. Στάθηκε στο πλάι τους σ’ όλες τις δύσκολες στιγμές. Όταν μάλιστα υπήρχε μεγάλος κίνδυνος, κατέφευγε σε θαύματα για να τους σώσει. Έκανε θεϊκή φωτιά να βγαίνει από την περικεφαλαία του Διομήδη και σκέπασε με πύρινο σύννεφο το κεφάλι του Αχιλλέα. 

Μάλιστα, στις πιο δύσκολες στιγμές μεταμορφωνόταν η ίδια σε Τρώα πολεμιστή και πήγαινε στις συγκεντρώσεις των αντίπαλων στρατηγών, δίνοντάς τους λανθασμένες συμβουλές. Αλλά και όταν υπήρχαν διχόνοιες και διαφωνίες στο στρατόπεδο των Ελλήνων, πάντοτε κατάφερνε να προλάβει τα χειρότερα· όπως όταν δεν άφησε τον Αχιλλέα να σκοτώσει τον Αγαμέμνονα αν και τον είχε προσβάλει βαρύτατα.

Βοήθησε τον πολυμήχανο Οδυσσέα τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου όσο και κατά το δεκάχρονο ταξίδι της επιστροφής του. Στην Οδύσσεια, η Αθηνά παρεμβαίνει με μεταμορφώσεις. Παίρνει τη μορφή του Μέντορα και δίνει πολύτιμες συμβουλές και οδηγίες στον Τηλέμαχο.

Στέλνει επίσης όνειρα. Εμφανίζεται στον ύπνο της Ναυσικάς και τη συμβουλεύει να πάει να πλύνει τα ρούχα της στο ποτάμι, τη μέρα που ο Οδυσσέας πλησιάζει στο νησί των Φαιάκων.
Εμφανίζεται επίσης και στον ύπνο της Πηνελόπης και την συμβουλεύει να οργανώσει τον διαγωνισμό του Τόξου.
Προικίζει τον προστατευόμενο της με υπερφυσική ομορφιά για να γοητεύσει τη βασιλοπούλα και να τον φιλοξενήσει στο ανάκτορο του πατέρα της.

Σ’ άλλες περιπτώσεις ξεσηκώνει τον Δία να βοηθήσει τον Οδυσσέα. Με δική της παρέμβαση η Καλυψώ παίρνει εντολή ν’ αφήσει ελεύθερο τον ήρωα και να του δώσει μέσο για να ξαναβγεί στο πέλαγος.

Ο Ορέστης, ο γιος του Αγαμέμνονα, για να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα του σκότωσε τη μητέρα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Όμως οι Ερινύες τον καταδίωξαν και εκείνος ήρθε στην Αθήνα και ζήτησε καταφύγιο στο ναό της θεάς. Στο δικαστήριο στον Άρειο Πάγο για να κριθεί , πρόεδρος ήταν η ίδια η θεά και αθωώθηκε, γιατί η ψήφος της Αθηνάς, που ήταν αθωωτική, θεωρήθηκε διπλή. Από τότε θεσπίστηκε ο νόμος ότι η ισοψηφία στο δικαστήριο μετρούσε υπέρ του κατηγορουμένου.

Προστάτευε όλους γενικά τους τεχνίτες και τους βιοτέχνες. Η ίδια ήταν καταπληκτική υφάντρα

Η Αθηνά – Παλλάδα συμβόλιζε μερικά από τα πιο σημαντικά ιδεώδη του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Συνδύαζε τη δύναμη και τη γενναιότητα με τη σύνεση και την εξυπνάδα. Αγαπημένα της σύμβολα ήταν η αιγίδα, το δόρυ, η κουκουβάγια και η ελιά.

Το Παλλάδιο είναι ένα ξύλινο αγαλματάκι στην Αιγίδα της Αθηνάς που το είχε φτιάξει προς τιμή της νύμφης Παλλάδος και το έριχνε η θεά σε διάφορες πόλεις . Το ΠΑΛΛΑΔΙΟ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ που είχε τρία μέτρα ύψος το κατασκεύασε η ίδια και είναι δώρο του Δία προς τον Δάνδανο βασιλιά των Τρώων . 

Υπάρχει και μία άλλη εκδοχή ότι ο Πάρις έκλεψε το Παλλάδιο που το είχε φτιάξει η Αθηνά με τα οστά του Πέλοπα ,μαζί με την ωραία Ελένη .

Ο Μάντης Τειρεσίας μάλιστα είχε πει ότι όσο αυτό το άγαλμα θα βρίσκεται μέσα στο Ίλιον οι Έλληνες δεν θα νικούσαν, γι΄αυτό ο Οδυσσέας με τον Διομήδη το πήραν και μετά η Τροία έπεσε για πάντα. Υπάρχει και μία άλλη εκδοχή ότι ο Πάρις έκλεψε το Παλλάδιο που το είχε φτιάξει η Αθηνά με τα οστά του Πέλοπα, μαζί με την ωραία Ελένη.

Η Μήτις, πρώτη σύζυγος του Δία και μητέρα της Αθηνάς ήταν για τους Έλληνες η προσωποποίηση της Φρόνησης, αλλά είναι και Κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, συνεπώς μετέχει του υδάτινου στοιχείου, του συναισθηματικού-θυμικού μέρους της ψυχής, ώστε η σύνεσις να μην είναι στερημένη και αποξηραμένη στοργής και τρυφερότητας.

Τό αρχαιότατο “γνώθι σ’ αυτόν” συνοδεύετο από την θεά της σοφίας, την Παρθένο Αθηνά. Απόλλων και Αθηνά είναι οι Παιώνιοι θεοί, θεραπευτές του Ολυμπιακού Δωδεκαθέου, οι οποίοι από κοινού παρουσιάζουν τις ιδιότητες και τα σύμβολά των διά να αντιμετωπίσουμε τα πάθη της ψυχής μας τα οποία διά της υπερβολής και της οπτικής αναπαράστασης σε μυθολογικά τέρατα, στους ναούς, στα αγάλματα και στα αγγεία, μας αφυπνίζουν και μας αναγκάζουν να καθαρίσουμε την ψυχή μας.

Ο καλύτερος καθαρμός είναι “ο κριτικός έλεγχος των κινήτρων των πράξεων και της συμπεριφοράς μας”, λέγει ο Σωκράτης στον διάλογο “Σοφιστή”, και στο φυσικό πεδίο τα συναισθηματικά πάθη των υπερβολών και των ελλείψεών μας, είναι της δικαιοδοσίας του Ποσειδώνος. Τέκνα Ποσειδώνος, τα θαλάσσια τέρατα, γεννήματα φαντασιώσεων (Ανταίος, Κερκύων, Βούσιρις, Άμυκος, Πολύφημος, Προκρούστης, Έρυξ κ. ά.) εξέρχονται απειλητικά και ύπουλα από την θάλασσα της ζωής για να μας καταπνίξουν.

Όμως οι ορθές επιλογές είναι της δικαιοδοσίας της θεάς Αθηνάς, τελευταίο θεϊκό τέκνο του Διός, κατά τον Ησίοδο. Μόνο η σοφία της Αθηνάς μπορεί να καθοδηγήσει τη λογική μας, περιορίζοντας τη δράση του Ποσειδώνος, δηλ. τα συναισθηματικά μας τέρατα, όταν η τρίαινά του συνταράσσει διά της τρικυμίας των παθών την ψυχή μας.

Η θεά Αθηνά συνοδεύει τις ηρωϊκές ψυχές Ηρακλή, Θησέα, Περσέα, Οδυσσέα…, που δίδουν την καθημερινή μάχη της ζωής στον πλανήτη μας, με επίγνωση του νόμου της ανταποδοτικής δικαιοσύνης. Και εμείς, καθ’ ομοίωσίν των, είμεθα ηρωικές ψυχές, όταν προσπαθούμε να απαλλαγούμε από τα τέρατα της ψυχής μας και να αποθεραπευτούμε με την βοήθεια της λογικής/Αθηνάς.

Πώς όμως θα δοθεί η μάχη αυτή, για να καταστεί αυτοθεραπεία και να μη καταλήξει σε αυτοκαταστροφή, περίπτωση Βελλεροφόντη;

Η θεά Αθηνά γεννάται πάνοπλος. Η πανοπλία της – το κράνος, η ασπίς και το ακόντιο – αφ’ ενός την προστατεύει και αφ’ ετέρου την καθιστά άκρως μαχητική, όπως περιγράφονται στον Ομηρικό Ύμνο.

Η οργή της Αθηνάς είναι η οργή της διανοίας μας, όταν “αίφνης” αντιλαμβανόμεθα την άμεσο επερχομένη καταστροφή. Είναι η υπόδειξή της, ότι μόνον με την χρήση της πανοπλίας θα σωθούμε από τον όλεθρο , συνέπεια της αφροσύνης, των ελλείψεων και των υπερβολών .

Η πανοπλία της Αθηνάς έχει τις εξής προληπτικές ιδιότητες κατά των ασθενειών:

Το κράνος προστατεύει την διάνοια από την εξωτερική φαντασίωση και τους υποβολιμαίους, ασύστατους φόβους, αλλά και ταυτοχρόνως απαιτεί την επαγρύπνησή μας, διότι η θεά σπανίως εμφανίζεται άνευ κράνους, και μας συμβουλεύει να μη το εγκαταλείπουμε ποτέ, ώστε να μη βυθισθούμε στον ύπνο της αδιαφορίας, της προσωπικής ευμάρειας και του εφησυχασμού.

Η ασπίς θωρακίζει το συναισθηματικό μας είναι, από τις φοβίες/π ά θ η που ταράζουν τους βιολογικούς μας κύκλους, προξενώντας φυσικές ασθένειες στο σώμα μας και έχουν την αιτία τους στον ασταθή συναισθηματικό μας κόσμο, στα ποσειδώνια τέρατα του συναισθηματικού μας βίου που πλανώνται στα σπλάχνα μας (π λ ά ν α τα σ π λ ά χ ν α) απορρυθμίζοντας το συμ – π α θ η – τικό και το παρα – συμ – π α θ η – τικό μας σύστημα, το συμ + π ά σ χ ο ν με την ψυχή μας

Το ακόντιο, “…. σείσασ’ οξύν άκοντα”. Η διάνοιά μας σείει το οξύ ακόντιο, εναντίον εκείνων, που επιβουλεύονται την υγεία μας, τόσο την σωματική, όσον και την ψυχονοητική. Δηλώνομε, διά του ακοντίου της Αθηνάς, ότι δεν θα επιτρέψουμε την παραπλάνησή μας και είμεθα έτοιμοι διά πόλεμο μέχρις εσχάτων.

Ο ά κ ω ν είναι ένα είδος ακοντίου, βραχύτερο και ελαφρότερο , ενώ Το ά κ ο ς είναι ιαματικό ή θεραπευτικό μέσον, γιατρικό

Με αυτό το επιθετικό όπλο, το α κ ό ν τ ι ο, εμφανίζεται για πρώτη φορά στην διάνοιά μας, η δυνατότης να φονεύσουμε το τέρας των παθών μας, αλλά και με το ά κ ο ς/γιατρικό να αποθεραπευτούμε διά της σοφίας της, που είναι η σοφία του όφεως. Ο όφις είναι το κατ’ εξοχήν σύμβολο επί του αγάλματός της, της Παρθένου Αθηνάς, του φιλοτεχνηθέντος υπό του Φειδίου εντός του Παρθενώνος εις τον Ιερόν Βράχο της Ακροπόλεως.

Η μεγαλύτερη γιορτή της πόλης των Αθηνών πραγματοποιούνταν τον μήνα Εκατομβαιώνα (Ιούλιο-Αύγουστοο) και ήταν τα Παναθήναια. Ο Φειδίας την αποτύπωσε στη ζωφόρο του Παρθενώνα, εκφράζοντας τον θαυμασμό του γι΄αυτή την γιορτή.

Η θεά Αθηνά, προστάτιδα της πόλης της Αθήνας, ήταν η αγαπημένη θεά των κατοίκων. 

Προς τιμήν της, οι Αθηναίοι οργάνωναν κάθε καλοκαίρι τα Μικρά Παναθήναια και κάθε τέσσερα χρόνια τα Μεγάλα Παναθήναια που διαρκούσαν δώδεκα μέρες. Ο εορτασμός των Μεγάλων Παναθηναίων ήταν λαμπρός και μεγαλοπρεπής. Γινόταν μεγάλη γιορτή με μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις, αθλητικούς αγώνες, αλλά και θρησκευτικές τελετές και θυσίες.

Όλο το χρόνο, τέσσερις κοπέλες από καλές οικογένειες της Αθήνας, οι εργαστίνες, ύφαιναν το ιερό πέπλο. Το πέπλο αυτό ήταν κίτρινο και κεντημένο με σκηνές από τη Γιγαντομαχία. Έπειτα το πέπλο μεταφερόταν γύρω-γύρω στην πόλη πάνω σε μια καρότσα με μορφή καραβιού, την οποία ακολουθούσε μία μεγαλοπρεπής, εορταστική πομπή. Τα Μεγάλα Παναθήναια κρατούσαν δώδεκα ημέρες. 

Όλος ο κόσμος ξεσηκωνόταν. Άνδρες και γυναίκες από την Αθήνα, αλλά και ξένοι από άλλα μέρη της Ελλάδας, έρχονταν να τιμήσουν τη θεά Αθηνά και να πάρουν μέρος στη γιορτή. Κατά τη διάρκεια των δώδεκα αυτών ημερών, γίνονταν αθλητικοί αγώνες, όπως αγώνες δρόμου, πυγμαχία, πένταθλο, πάλη, αρματοδρομίες, ιπποδρομίες, ακοντισμός.

Πραγματοποιούνταν αγώνας πυρρίχιου χορού, στον οποίο συμμετείχαν ένοπλοι άντρες κάθε ηλικίας.

Γίνονταν επίσης και μουσικές εκδηλώσεις, στο περίφημο Ωδείο, που είχε χτίσει ο Περικλής. Σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις προσφέρονταν πλούσια έπαθλα, όπως χρήματα, τρόφιμα, στεφάνια από κλαδιά ελιάς στολισμένα με χρυσάφι. 

Η πιο σπουδαία μέρα απ’ όλες ήταν η τελευταία, γιατί τότε γινόταν η μεγάλη πομπή του ιερού πέπλου προς την Ακρόπολη. Η πομπή ξεκινούσε από το Δίπυλο -κοντά στον Κεραμεικό, τη γειτονιά των αγγειοπλαστών- και προχωρώντας μέσα από την Αγορά έφτανε στους πρόποδες της Ακρόπολης. Εκεί, οι εργαστίνες κατέβαζαν το πέπλο από το “καράβι” και το έδιναν με σεβασμό στους ιερείς, που θα στόλιζαν μ’ αυτό το ιερό, ξύλινο ξόανο της θεάς Αθηνάς. Η παράδοση του ιερού πέπλου συνοδευόταν από θυσίες και προσευχές στο βωμό της Αθηνάς, όπου βρισκόταν, παλιά, ο αρχαίος ναός της.

Στον Μαραθώνα και την Κόρινθο τελούσαν λαμπαδηφορίες προς τιμήν της ελλωτίδος θεάς, που σημαίνει την λάμψη του ήλιου.

Μακριά η πορεία του ανθρώπου, δύσκολη η διαδρομή που απαιτεί ευσέβεια, διάκριση, σύνεση, στρατηγική, όλη δηλ. την ψυχική πανοπλία της θεάς Αθηνάς, για την ανέλιξή του, προς την «εντελέχειά» του.

Άμυνα η Ασπίδα, επίθεση το δόρυ της και έπαθλο της ορθής κατανόησης η περικεφαλαία της που προστατεύει το Νου, το στρατηγικό κέντρο των συλλογισμών από κάθε ξένη επιβουλή.
Οι Έλληνες μέσα από μία μακρόχρονη περιπλάνηση σε αφιλόξενα μέρη σε ερημικά νησιά, αντιμετωπίζοντας φοβερά και εχθρικά τέρατα, κολυμπώντας σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, ήρθε ο καιρός να επανακτήσουν τη μνήμη τους, νέα και απαστράπτουσα, ένη και νέα. 

Να ξαναβρούν τις χαμένες έννοιες, αρετές και αλήθειες της μυθιστορίας τους, με προεξάρχουσα τη Δικαιοσύνη και να οργανώσουν, να καθιερώσουν μία μεγαλειώδη πομπή για τη θεά τους, την Αθηνά-Σοφία που είναι το επιστέγασμα των ιδιοτήτων-τέκνων του Διός, επιστρέφοντας νικητές σε μία φωτεινή πατρίδα, βαδίζοντας τον δρόμο που οδηγεί προς τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, το λαμπρότερο μνημείο όλων των εποχών στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού.

Διαβάστε περισσότερα... »