Άγνωστοι Έλληνες ήρωες: Οι εθνικοί ήρωες της Αργεντινής

Ο Ελληνισμός, όπως έχουμε επισημάνει σε μία μεγάλη σειρά άρθρων μας, δεν γνωρίζει σύνορα και δεν μπαίνει σε καλούπια.

Ανέκαθεν οι Έλληνες ταξίδευαν σε όλον τον κόσμο και διατηρώντας την «ελληνική φλόγα» άσβηστη στην καρδιά τους, «σημάδευαν» με την συμβολή τους την ιστορία κάθε τόπου.

Μέχρι σήμερα χτυπούν ελληνικές καρδιές σε μέρη που το μυαλό του, με συμβατικό τρόπο, ενημερωμένου ανθρώπου αδυνατεί να διανοηθεί. Ενδέχεται να μιλούν διαφορετική γλώσσα, να έχουν διαφορετική πίστη αλλά υπάρχει ένα στοιχείο από το οποίο δεν μπορούν να «γλιτώσουν»! Το ελληνικό DNA… 

Αυτό που τους «στιγματίζει» με αυτήν την «τρελληνική» συμπεριφορά, την οποία δεν διαθέτει κανείς άλλος στον πλανήτη! Την συμπεριφορά αυτή που τους κάνει να βγαίνουν μπροστά, να τολμούν, να ρισκάρουν και να διαπρέπουν!

Τέτοιοι Έλληνες ήταν και οι Γεωργίου και Σπύρου, οι οποίοι με το ελληνικό εκρηκτικό ταπεραμέντο τους, καθώς και με τον ανυπέρβλητο αγώνα που έδωσαν κατετάχθησαν στους δύο μεγαλύτερους εθνικούς ήρωες της Αργεντινής.

Αλλά ας δούμε την ιστορία από την αρχή…

Ο Νικόλαος Κολμανιάτης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1784 και η ζωή του εκ τότε ήταν γεμάτη ταξίδια. Σταθμοί της πορείας του είναι η Μάλτα, η Νεάπολη, η Ρωσία και τέλος η Αργεντινή…

Στις δύο πρώτες, σύμφωνα με τις εφημερίδες της περιοχής, συμμετείχε στην αντίσταση των πολιτών εναντίον της κυβέρνησης που είχε εξαπολύσει τρομερές διώξεις, ώστε να καταπνίξει την επανάσταση.

Έπειτα αφού τους χάρισε ολόκληρη την περιουσία, που είχε δημιουργήσει στην Νεάπολη, κινήθηκε προς την Ρωσία, όπου κατετάγη στο Πολεμικό Ναυτικό.

Οι Ρώσοι θαυμάζοντας τις τρομερές του ικανότητες του απένειμαν σε μικρό χρονικό διάστημα τον τίτλο του Πλωτάρχη.

Ο Νικόλαος Κολμανιάτης, όμως, παρόλο που τον περίμενε μία λαμπρή καριέρα στην θέση που είχε αναλάβει, εγκατέλειψε τα πάντα, γιατί όπως πολλοί Έλληνες προκάτοχοί του, δεν διέθετε φιλήσυχο πνεύμα…

Τον κέρδισε η περιπέτεια, ο αγώνας και η μαχητικότητα. Έτσι το 1810 ταξίδεψε μέχρι την μακρινή Αργεντινή, προκειμένου να συμμετέχει και εν τέλει να πρωτοστατήσει στον αγώνα των Αργεντινών για ανεξαρτησία εναντίον των Ισπανών, που κατέσφαζαν τον πληθυσμό.

Τότε, έλαβε και το ψευδώνυμο «Γεωργίου», με το οποίο έμεινε γνωστός στις σελίδες της ιστορίας… Μαζί του πήρε τον ναυτικό Σαμουήλ Σπύρου και οι δυο τους έδωσαν «ομηρικές» μάχες (έτσι τις χαρακτήρισε ο ντόπιος πληθυσμός, γνωρίζοντας την ελληνική καταγωγή τους) στο πλευρό των Αργεντινών.

Η γνωστότερη μάχη που έδωσαν ήταν η ναυμαχία κοντά στο νησί Μάρτιν Γκαρθία, η οποία περιγράφεται από τις εφημερίδες της εποχής ως η «πολύωρη και πεισματώδη γιγαντομαχία» που έτρεψε τους Ισπανούς σε φυγή.

Κατά σύμπτωση και η ναυαρχίδα, την οποία διεύθυνε ο Κολμανιάτης διέθετε το ελληνικότατο όνομα «Ηρακλής».

Θυμηθείτε την έρευνά μας σχετικά με τους Άγνωστους Έλληνες ανά τον κόσμο και το συνακόλουθο συμπέρασμα που αφορούσε την ύπαρξη ελληνικών πληθυσμών στην Λατινική Αμερική από τα πανάρχαια χρόνια. Επομένως, είναι λογικό να είναι γνωστή τόσο η ελληνική γλώσσα όσο και η κουλτούρα σε εκείνα τα μέρη.

Ο έτερος αγωνιστής, Σπύρου, διηύθυνε το πλοίο Κάρμεν, το οποίο και ανατίναξε βάζοντας φωτιά στην πυριτιδαποθήκη του, προκειμένου να μην πέσει στα χέρια του εχθρού.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του Κολμανιάτη ήταν η προσάρτηση του αντίπαλου στρατού στο δυναμικό της Αργεντινης!

Οι Αργεντινοί απέδωσαν τις ύψιστες τιμές στους δύο ήρωες, μεταξύ των οποίων και μία ανάγλυφη επιγραφή, που τοποθέτησε αργεντινό καράβι το 1937 στο λιμάνι της Ύδρας, στην οποία απεικονίζεται ο Καλμανιάτης ανάμεσα σε δύο γυναίκες, που συμβολίζουν την Ελλάδα και την Αργεντινή.
Επίσης, στο μουσείου φιλοξενείται προτομή του εν λόγω ήρωα, δώρο της Εβίτας Περόν προς τιμήν τους.

Αλλά και στην ελληνική εφημερίδα «PATRIA» της Λατινικής Αμερικής το 1957 καταγράφονται για τον Κολμανιάτη τα εξής: «Ότε επανήλθε νικητής στο BuenosAires, κυβερνήτης της φρεγάτος “Αυτοκράτειρα”, το 1828, ετιμήθη με το παρ’ασημο του Τάγματος της Αργυράς Ασπίδος. 

Έκτοτε, πολεμικά της Αργεντινής, σχολαί (βλ. Nicolas Jorge Kolmaniatis) και οδοί πόλεων και κωμοπόλεων φέρουν το όνομά του».

Όντως, το 1937 αντιτορπιλικό του αργεντινού στρατού έλαβε το όνομα «Jorge» προς τιμήν του.

Όπως, μπορεί εύκολα κανείς να συμπεράνει τους Έλληνες τους χαρακτήριζε πάντα αυτό που λέμε «όπου γη και πατρίς». Το ανήσυχο πνεύμα τους δεν επέτρεπε όρια…

Έτσι, καταλήγουμε να συναντάμε ελληνικές ψυχές σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, οι οποίοι ως ακούραστοι ταξιδευτές κουβαλούσαν μαζί τους κάθε είδους γνώση και ήταν πάντα έτοιμοι να την μοιραστούν, σεβόμενοι κάθε φορά την ιστορία, την παράδοση και την κουλτούρα κάθε τόπου.
Γι αυτό κανένας μα κανένας λαός ανά τον κόσμο δεν έχει ποτέ διατυπώσει το παραμικρό αρνητικό σχόλιο για τους εκάστοτε Έλληνες αποίκους ή μετανάστες, κλπ.


ΠΥΓΜΗ.gr

πηγή-pygmi.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Ποιά η διαφορά της εορτής της Πεντηκοστής, με την εορτή του Αγίου Πνεύματος;

Ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία διαφορά.

Η εορτή της Πεντηκοστής είναι εορτή της Αγίας Τριάδος, αφού με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος μαθαίνουμε ότι ο Θεός είναι Τριαδικός.

Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος έγινε κατά την ημέρα της Κυριακής. Την ήμερα αυτή, ήλθε το Άγιο Πνεύμα στους Μαθητές του Χριστού.

Ο ιερός υμνογράφος αποκαλεί την Πεντηκοστή τελευταία εορτή
από πλευράς αναπλάσεως και ανακαινίσεως του ανθρώπου: «Την μεθέορτον πιστοί και τελευταίαν εορτήν εορτάσωμεν φαιδρώς, αύτη εστί Πεντηκοστή, επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμία».

 Οι άγιοι Πατέρες μας λοιπόν, πού έβαλαν σε άριστη σειρά και τάξη όλα τα θέματα της πίστεως μας, για να δώσουν τιμή στο Άγιο Πνεύμα, όρισαν να το εορτάζουμε και κατά την Πεντηκοστή, αλλά και ξεχωριστά την επόμενη ημέρα την Δευτέρα.

Βέβαια, όπως διδαχθήκαμε και πιστεύουμε, κοινή είναι η ενέργεια του Τριαδικού Θεού και ποτέ δεν μπορεί να χωρισθή και να απομονωθή ένα Πρόσωπο από τα άλλα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος.

Το Άγιον Πνεύμα είναι ομοούσιο με τον Υιό και τον Πατέρα, γιατί και τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος έχουν κοινή ουσία ή φύση, και κοινή ενέργεια.

πηγή-armenisths

Διαβάστε περισσότερα... »

Έχω ένα ραντεβού με τον Θεό

Ένας ερημίτης προσευχόταν πολύ σκληρά και επίμονα, ζητώντας να συναντηθεί με τον Θεό. Επιτέλους κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού μαζί του. «Αύριο, πάνω στο όρος» του είπε ένας άγγελος. 

Την επόμενη ημέρα ο ερημίτης σηκώθηκε πολύ πρωί και κοίταξε το όρος, ήταν τελείως καθαρό από σύννεφα.

Ξεκίνησε, λοιπόν, χαρούμενος και με δέος, προς την κορυφή του βουνού. 

Κάποια στιγμή, εκεί που περπάταγε κατά μήκος του μονοπατιού συνάντησε έναν άνθρωπο που είχε πέσει κάτω μέσα στα αγκάθια και του ζήτησε βοήθεια. 

«Λυπάμαι, βιάζομαι, έχω «ραντεβού» με τον Θεό», απάντησε ο ερημίτης και συνέχισε τον δρόμο του.

Λίγο πιο κάτω συνάντησε μια γυναίκα που έκλαιγε δίπλα στο άρρωστο παιδί της.

 «Βοήθησε με σε παρακαλώ».

«Λυπάμαι, δεν έχω χρόνο, ο Θεός με περιμένει στην κορυφή του βουνού». Προχώρησε ακόμα πιο γρήγορα για να μην αργήσει, αλλά εκεί που το μονοπάτι έγινε πιο δύσκολο, είδε ένα ηλικιωμένο εξαντλημένο, που του έδινε ένα ασκί .

«Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο, σε παρακαλώ πήγαινε να μου γεμίσεις το ασκί με νερό από την πηγή εδώ πιο κάτω. «Κάνε υπομονή, καλέ μου άνθρωπε, έχω ένα ραντεβού με τον Θεό και δεν θέλω να αργήσω!»

Όταν ο ερημίτης έφτασε επιτέλους στην κορυφή του βουνού, στην πόρτα της καλύβας, όπου επρόκειτο να συναντηθεί με τον Θεό, βρήκε κρεμασμένο ένα μήνυμα: 

«Συγχώρεσε με που δεν είμαι εδώ, αλλά πήγα να βοηθήσω εκείνους που δεν βοήθησες εσύ στο διάβα σου».


ΠΗΓΗ: ΕΛΛΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
πηγή-orthodoxhparea

Διαβάστε περισσότερα... »

Πως προέκυψε στην παράδοση της Εκκλησίας μας, το κόλυβο;

Υπάρχει μια περιεκτικότατη σε νόημα και περιεχόμενο απάντηση που καλύπτει την παραπάνω ερώτηση, ενώ μας λύνει και άλλες παρόμοιες απορίες. Είναι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Κόλυβο, λοιπόν, είναι βρασμένο σιτάρι, το οποίο σιτάρι είναι σύμβολο του ανθρώπινου σώματος, επειδή το ανθρώπινο σώμα τρέφεται και αυξάνει με το σιτάρι.
Γι’ αυτό άλλωστε και ο Κύριος παρομοίασε το θεουπόστατο Σώμα Του με το σπυρί του σιταριού, έτσι λέγοντας στο δωδέκατο κεφάλαιο του κατά Ιωάννη αγίου Ευαγγελίου: «το σπυρί του σιταριού εάν πέφτοντας στη γη δεν πεθάνει, μένει μοναχό του (και δεν πολλαπλασιάζεται) εάν όμως πεθάνει, πολύ καρπό φέρνει».

Είπε εξάλλου και ο μακάριος Παύλος στην προς Κορινθίους Α' επιστολή, κεφάλαιο 16: «εκείνο πού εσύ σπέρνεις δεν ζωογονείται, εάν πρώτα δεν πεθάνει» και τούτο, γιατί θάβεται στη γη το νεκρό σώμα και σαπίζει, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το σπυρί του σιταριού.

Απ’ αυτή, λοιπόν, την παρομοίωση πήρε την αφορμή η Εκκλησία του Χριστού και τελεί τα αποκαλούμενα κόλλυβα, τόσο αυτά πού προσφέρονται στις εορτές των αγίων, όσο και αυτά πού προσφέρονται στα μνημόσυνα των κεκοιμημένων εν Χριστώ αδελφών μας, όπως λέγει ο Γαβριήλ ο (επίσκοπος) Φιλαδέλφειας στο Εγχειρίδιο. 

Και σύμφωνα με τον Βλαστάρη «εφθός σίτος», δηλαδή βρασμένο σιτάρι, είναι τα κόλλυβα και όχι άβραστο κυρίως βέβαια και πρωτίστως, για να μπορούμε να τα τρώμε. Και τα τρώμε τα κόλλυβα, εξαιτίας του θαύματος πού έκανε ο Άγιος Θεόδωρος ο Τηρών, αυτός που καθιέρωσε τα κόλλυβα, το πρώτο Σάββατο των Νηστειών, προστάζοντας (σε θείο όραμα) τον Αρχιερέα να βράσει σιτάρι και να το μοιράσει στους Χριστιανούς.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο βράζουμε το σιτάρι είναι, για να φανερώνεται με το βράσιμο η διάλυση και η φθορά των σωμάτων των κεκοιμημένων, των οποίων σύμβολα είναι τα κόλλυβα.

Και αν κάποιος επρόκειτο να ισχυρισθεί ότι τα κόλλυβα έπρεπε να είναι άβραστο σιτάρι και όχι βρασμένο -αφού, σύμφωνα με τον συλλογισμό τους, το βρασμένο σιτάρι δεν μπορεί ποτέ να βλαστήσει, ενώ τα σώματα των κοιμηθέντων, παρόλο που έχουν ήδη διαλυθεί, πρόκειται ωστόσο να αναστηθούν κατά τη συντέλεια επομένως, λέγουν, είναι αταίριαστο το σύμβολο μ’ αυτό πού συμβολικά παριστάνει, δηλαδή το βρασμένο σιτάρι με το νεκρό σώμα-, εάν, λοιπόν, λέμε, έτσι έλεγε κάποιος, σ’ αυτά εμείς αποκρινόμαστε, ότι μάλιστα αυτό (το βρασμένο σιτάρι) είναι σύμβολο πάρα πολύ ταιριαστό. 

Γιατί, όπως το βρασμένο σιτάρι δεν μπορεί, βέβαια, να βλαστήσει με φυσικό τρόπο, μπορεί όμως και παραμπορεί με υπερφυσικό, δηλαδή με την άπειρη δύναμη του Θεού, ο οποίος μπορεί να πραγματοποιήσει τα πάντα έτσι παρομοίως και τα νεκρά σώματα, τα όποια έχουν διαλυθεί στα μέρη από τα όποια συναρμόσθηκαν, δεν μπορούν, βέβαια, με φυσικό τρόπο να αναστηθούν και να ξαναζωντανέψουν, με υπερφυσικό όμως τρόπο, δηλαδή με την παντοδυναμία του Θεού, μπορούν και πάρα πολύ μάλιστα. γι αυτό όλοι οι θεολόγο ομολογούν ότι η Ανάσταση των νεκρών είναι έργο πού ξεπερνά όλους τους όρους της φύσεως.

πηγή-xristianos.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Η Κυριακή της Πεντηκοστής

Πέρασαν δέκα ημέρες από την Ανάληψη του Χριστού, συνολικά δηλαδή πενήντα ημέρες από την Ανάσταση. Πάλι όλοι οι μαθητές ήταν μαζεμένοι στο υπερώο. Τα Ιεροσόλυμα ήταν γεμάτα κόσμο, όχι μόνο Εβραίους, αλλά και Πάρθους και Ελαμίτες και Μήδους και Πόντιους και Καππαδόκες και Ρωμαίους, Φρύγες, Κρήτες και Αιγύπτιους. Ξαφνικά ακούστηκε μια πολύ δυνατή βοή, σαν να φυσούσε ένας πολύ ισχυρός άνεμος. Αυτή η βοή κατευθύνθηκε και γέμισε το υπερώο. 

Κι οι δώδεκα μαθητές είδαν με τα μάτια τους φλόγες, πύρινες γλώσσες, που διαμοιράστηκαν και κάθισαν πάνω στα κεφάλια τους. Από εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκαν ότι πλημμύρισε η ύπαρξή τους από θεϊκή δύναμη, από το Άγιο Πνεύμα, κι άρχισαν να μιλούν με ευκολία ξένες γλώσσες. Τους φώτιζε το Πνεύμα το Άγιο κι έλεγαν λόγια ουράνια και θεϊκά. 

Το μαζεμένο πλήθος ακολούθησε τη βοή και μαζεύτηκε έξω από το υπερώο. Και βγήκαν οι μαθητές και μιλούσαν σ’ όλους αυτούς τους ξένους κι άκουγε ο καθένας τα θεόπνευστα λόγια στη γλώσσα του. Κι όλοι απορούσαν πώς αυτοί οι αγράμματοι Γαλιλαίοι μιλούσαν στις διάφορες γλώσσες. Και μερικοί τους περιγελούσαν κι έλεγαν ότι ήταν μεθυσμένοι.

Τότε στάθηκε ο Πέτρος μαζί με τους άλλους ένδεκα αποστόλους σε ψηλό μέρος, ώστε να ακούγεται καλά, κι άρχισε με θάρρος να μιλά στους συγκεντρωμένους. Τους κάλεσε να ακούσουν προσεχτικά τα λόγια του. Πρώτα τους βεβαίωσε πως δεν ήταν μεθυσμένοι – πώς θα μπορούσε να είναι μεθυσμένοι αφού ακόμη ήταν πρωινή ώρα; Κι ύστερα άρχισε να τους εξηγεί τις προφητείες που δικαιώθηκαν στο πρόσωπο του Χριστού, του Μεσσία, που όλος ο κόσμος περίμενε. 

Τους μίλησε με απόλυτη βεβαιότητα για την Ανάσταση του Κυρίου και τους κάλεσε να μετανοήσουν και να βαπτιστούν. Όσοι τον άκουγαν συναρπάστηκαν από το κήρυγμά του, δέχτηκαν τα λόγια του και ζήτησαν να βαπτισθούν. 

Τρεις χιλιάδες άνθρωποι πίστεψαν εκείνη την ημέρα στο Χριστό ακούγοντας το φωτισμένο κήρυγμα του Αποστόλου Πέτρου. Αυτή η ημέρα της Πεντηκοστής είναι η ημέρα που γεννήθηκε η Εκκλησία του Χριστού μας.

Μετά την Κυριακή της Πεντηκοστής, ακολουθεί η Δευτέρα που είναι αφιερωμένη στο τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το Άγιο Πνεύμα. Όλη την εβδομάδα που ακολουθεί, οι πιστοί μπορούν να τρώνε κάθε τροφή, όπως ακριβώς και τη Διακαινήσιμη Εβδομάδα, που ακολουθεί το Πάσχα.

Αν θέλεις, μπορείς να ακούσεις το απολυτίκιο της Πεντηκοστής, που καλό είναι να το ψάλεις κάθε πρωί, πριν ξεκινήσεις για το σχολείο, ζητώντας τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος και τον φωτισμό στη μελέτη.

πηγή-pemptousia.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Τὰ Ψυχοσάββατα

πηγή

Ποιὰ εἶναι, πότε καὶ γιατί τελοῦνται

Μέσα στὴν ἰδιαίτερη μέριμνά της γιὰ τοὺς κεκοιμημένους, ἡ ἁγία Ὀρθόδoξη Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει ξεχωριστὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος γι᾿ αὐτούς. Κάθε Σάββατο δηλαδή.

Ὅπως ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἔτσι καὶ τὸ Σάββατο εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν κεκοιμημένων, γιὰ νὰ τοὺς μνημονεύουμε καὶ νὰ ἔχουμε (ἐπι)κοινωνία μαζί τους. Σὲ κάθε προσευχὴ καὶ ἰδιαίτερα στὶς προσευχὲς τοῦ Σαββάτου ὁ πιστὸς μνημονεύει τοὺς οἰκείους, συγγενεῖς καὶ προσφιλεῖς, ἀλλὰ ζητᾶ καὶ τὶς προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας γι᾿ αὐτούς.

Στὸ δίπτυχο (χαρτάκι), ποὺ φέρνουμε μαζὶ μὲ τὸ πρόσφορο γιὰ τὴ θεία Λειτουργία, ἀναγράφονται τὰ ὀνόματα τῶν ζώντων καὶ τῶν κεκοιμημένων, τὰ ὁποῖα μνημονεύονται.

Σὲ ἐτήσια βάση ἡ Ἐκκλησία ἔχει καθορίσει δύο Σάββατα, τὰ ὁποῖα ἀφιερώνει στοὺς κεκοιμημένους της. Εἶναι τὰ Ψυχοσάββατα. Τὸ ἕνα πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω καὶ τὸ ἄλλο πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς.

Τὸ Ψυχοσάββατο πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω ἔχει τὸ ἑξῆς νόημα: Ἡ ἑπομένη ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη στὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἐκείνη τὴ φοβερὴ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ὅλοι θὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ μεγάλου Κριτοῦ. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ μὲ τὸ μνημόσυνο τῶν κεκοιμημένων ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ γίνει ἵλεως καὶ νὰ δείξει τὴν συμπάθεια καὶ τὴν μακροθυμία του, ὄχι μόνο σὲ μᾶς ἀλλὰ καὶ στοὺς προαπελθόντας ἀδελφούς, καὶ ὅλους μαζὶ νὰ μᾶς κατατάξει στὴν Ἐπουράνια Βασιλεία Του.

Μὲ τὸ δεύτερο Ψυχοσάββατο διατρανώνεται ἡ πίστη μας γιὰ τὴν καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τὴν ἵδρυση καὶ τὰ γενέθλια (ἐπὶ γῆς) γιορτάζουμε κατὰ τὴν Πεντηκοστή. Μέσα στὴ μία Ἐκκλησία περιλαμβάνεται ἡ στρατευομένη ἐδῶ στὴ γῆ καὶ ἡ θριαμβεύουσα στοὺς οὐρανούς.

Ὁ λόγος ποὺ τὰ καθιέρωσε ἡ Ἐκκλησία μας, παρ᾿ ὅτι κάθε Σάββατο εἶναι ἀφιερωμένο στοὺς κεκοιμημένους, εἶναι ὁ ἑξῆς: 

Ἐπειδὴ πολλοὶ κατὰ καιροὺς ἀπέθαναν μικροὶ σὲ ἡλικία ἢ στην ξενιτιὰ ἢ στὴν θάλασσα ἢ στὰ ὄρη καὶ τοὺς κρημνοὺς ἢ καὶ μερικοί, λόγῳ πτωχείας, δὲν ἀξιώθηκαν τῶν διατεταγμένων μνημοσύνων, «οἱ θεῖοι Πατέρες φιλανθρώπως κινούμενοι ἐθέσπισαν τὸ μνημόσυνον αὐτὸ ὑπὲρ πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος εὐσεβῶς τελευτησάντων Χριστιανῶν». Συγχρόνως δέ, ἐνθυμούμενοι καὶ ἐμεῖς τὸν θάνατο, «διεγειρόμεθα πρὸς μετάνοιαν».

Γιὰ τὴν ἱστορία καὶ μόνο ἂς γνωρίζουμε ὅτι: «Ἡ καθιέρωσις τοῦ Σαββάτου πρὸ τῶν Ἀπόκρεω ὡς Ψυχοσαββάτου ἐγένετο μᾶλλον κατ᾿ ἀπομίμησιν τοῦ Σαββάτου πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς, ὡς μόνου προϋπάρχοντος».

Ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὰ μνημόσυνα

Σύμφωνα μὲ ὁμόφωνη ἁγιοπατερικὴ μαρτυρία τὴν ὁποία ἐπιβεβαιώνει ἡ ἀδιάκοπη ἐκκλησιαστικὴ παράδοση αἰώνων, οἱ εὐχὲς γιὰ τοὺς νεκροὺς θεσπίστηκαν ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους. 

Ἡ θέσπιση αὐτὴ ἔχει δύο βασικὰ θεμέλια: 

α) τὴν ἔννοια τῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινωνίας ἁγίων, ποὺ ἀποτελεῖται ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ζωντανούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς «κεκοιμημένους» χριστιανοὺς καὶ 

β) τὴν πίστη στὴν μεταθανάτια ζωή, τὴν ἀνάσταση καὶ τὴν τελικὴ κρίση.

Ἤδη στὶς Ἀποστολικὲς Διδαχὲς βρίσκεται ἡ διάκριση τῶν μνημοσύνων σὲ «τρίτα», «ἔνατα», «τεσσαρακοστὰ» καὶ ἐνιαύσια» (ἐτήσια), ἀνάλογα μὲ τὸ χρόνο τελέσεώς τους ἀπὸ τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου.

Πολλοὶ συμβολισμοὶ τῶν ἐπιμέρους μνημοσύνων ἀναφέρονται ἀπὸ τοὺς πατέρες. 

Οἱ κυριότεροι εἶναι οἱ ἑξῆς: Τὰ «τριήμερα» συμβολίζουν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μετὰ τὴν τριήμερη παραμονή Του στὸν τάφο καὶ τελοῦνται μὲ τὴν εὐχὴ ν᾿ ἀναστηθεῖ καὶ ὁ νεκρὸς στὴν οὐράνια βασιλεία. Τὰ «ἐννιάμερα» τελοῦνται γιὰ τὰ ἐννέα τάγματα τῶν αΰλων ἀγγέλων, μὲ τὴν εὐχὴ νὰ βρεθεῖ κοντά τους ἡ ἄϋλη ψυχὴ τοῦ νεκροῦ. 

Τὰ «τεσσαρακονθήμερα» τελοῦνται γιὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ποὺ ἔγινε σαράντα μέρες μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του, μὲ τὴν εὐχὴ νὰ «ἀναληφθεῖ» καὶ ὁ νεκρός, νὰ συναντήσει τὸ Χριστὸ στοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ ζήσει γιὰ πάντα μαζί Του. 

Τὰ «ἐτήσια», τέλος, τελοῦνται τὴν ἐπέτειο ἡμέρα τοῦ θανάτου, σὲ ἀνάμνηση τῶν γενεθλίων τοῦ νεκροῦ, καθώς, γιὰ τοὺς πιστοὺς χριστιανούς, ἡμέρα τῆς ἀληθινῆς γεννήσεως εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ σωματικοῦ θανάτου καὶ τῆς μεταστάσεως στὴν αἰώνια ζωή. Μνημόσυνα, ἀντίστοιχα μὲ τὰ παραπάνω, τελοῦνται τὸν τρίτο, ἕκτο καὶ ἔνατο μήνα ἀπὸ τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου («τρίμηνα», «ἑξάμηνα», «ἐννεάμηνα»).

Τὴν μεγαλύτερη ὠφέλεια στοὺς νεκροὺς τὴν προξενεῖ ἡ τέλεση τῆς θείας εὐχαριστίας στὴ μνήμη τους, διότι τότε, μὲ τὶς μερίδες τους στὸ ἅγιο δισκάριο, «ἑνώνονται ἀόρατα μὲ τὸ Θεὸ καὶ ἐπικοινωνοῦν μαζί Του καὶ παρηγοροῦνται καὶ σώζονται καὶ εὐφραίνονται ἐν Χριστῷ» (ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης).

Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ εἰδικὰ γιὰ κάθε κεκοιμημένο μνημόσυνα, ἡ Ἐκκλησία ἔχει στὶς καθημερινὲς ἀκολουθίες της, γενικὲς δεήσεις γιὰ τοὺς κεκοιμημένους, ὅπως εἶναι λ.χ. τὸ νεκρώσιμο μέρος τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Μεσονυκτικοῦ καὶ οἱ σχετικὲς ἀναφορὲς στὶς «ἐκτενεῖς δεήσεις» τοῦ Ἑσπερινοῦ, τοῦ Ὄρθρου καὶ τῆς θείας Λειτουργίας.

Πρέπει νὰ σημειωθεῖ, ἂν καὶ αὐτονόητο, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τελεῖ μνημόσυνα μόνο γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανοὺς ποὺ κοιμήθηκαν μέσα στοὺς κόλπους της.
Ἐξηγήσεις παρερμηνειῶν

Θὰ πρέπει, τέλος, νὰ ἐξηγήσουμε ὅτι πολλὰ λάθη ἀπὸ τὴν ἄγνοια τοῦ παρελθόντος ἔχουν φτάσει ὡς τὶς μέρες μας, καὶ θὰ πρέπει ἄμεσα νὰ διορθωθοῦν.

α) Τὰ μνημόσυνα θὰ πρέπει νὰ γίνονται ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα ποὺ πρέπει καὶ ὄχι νωρίτερα ἢ ἀργότερα.

β) Τὸ σπάσιμο γυάλινων ἀντικειμένων ἢ ἄλλων τοιούτων, εἶναι ἄκρως εἰδωλολατρικὴ συνήθεια καὶ ἁμαρτάνουν ὅσοι τὸ πράττουν.

γ) Στὰ μνημόσυνα παραθέτουμε καὶ εὐλογοῦνται μόνο καλῶς βρασμένα κόλλυβα (σιτάρι) ὡς ἐνδεικτικὰ τῆς Ἀναστάσεως καὶ ὄχι ἀλλα ὑποκατάστατα (κουλουράκια-ψωμάκια-γλυκά κλπ.)

δ) Τὸ πρῶτο Σάββατο τῆς Τεσσαρακοστῆς δὲν εἶναι «Ψυχοσάββατο», ἀλλὰ ἑορτάζουμε τὸ «διὰ κολλύβων» θαῦμα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος.

ε) Στὰ Ψυχοσάββατα μποροῦμε νὰ παραθέτουμε κόλλυβα εἴτε στὸν Ἑσπερινὸ τῆς Παρασκευῆς, εἴτε στὴν Θεία Λειτουργία τοῦ Σαββάτου, εἴτε καὶ στὰ δύο. Πρόκειται περὶ τῆς ἰδίας ἀξίας, ἀφοῦ ἡ ἴδια ἀκολουθία διαβάζεται.

στ) Τὰ εὐλογηθέντα κόλλυβα δὲν τὰ σκορπίζουμε στὸν τάφο, οὔτε τὰ ἀπορρίπτουμε στὰ σκουπίδια, πράξεις ἐκκλησιαστικὰ ἀπαράδεκτες.

Σὲ κάθε περίπτωση, ὑπεύθυνος γιὰ τὴν λύση τυχὸν ἀποριῶν σας, εἶναι μόνον ὁ ἐφημέριος ἱερεὺς τοῦ Ναοῦ.

Προέλευσις κειμένου: http://agstefanos.blogpsot.com

πηγή-users.uoa.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Μια εικόνα = 1000 λέξεις... Εκπληκτικό!

Μια εικόνα είναι 1000 λέξεις -λένε-...

Και γιατί 1000;

 Ίσως γιατί βαρέθηκαν να τις μετρήσουν, επειδή βλέποντας μια εικόνα με νόημα, μπορείς να γράφεις, να γράφεις, ασταμάτητα...

Κοίτα αυτήν την φωτογραφία! Δεν χρειάζονται λόγια...

Ποιός δεν κατανοεί το νόημά της;

Αλλά το δίλημμα μεγάλο...

Μη βιαστείς να απαντήσεις.

Ξανασκέψου το.

Ξέρω, θα πεις όχι υποχωρήσεις σε αρχές και ιδανικά!

Ξέρω, θα πεις ότι η αξιοπρέπεια δεν έχει ταμπελίτσα με τιμή...

Ξέρω, θα πεις ότι η ελευθερία του ατόμου είναι ανεκτίμητη...

Αλλά κοίτα... τα ξυπόλητα πόδια ματώνουν...

Ο πόνος πρέπει να είναι αφόρητος...

Κοίτα το παπούτσι... σου υπόσχεται άνεση... θεραπεία των πληγών και οι αλυσίδες είναι... της μόδας! 

Και κυρίως, το ζευγάρι τα χέρια που σου προσφέρουν τη ''λύση'' φοράνε μανικετόκουμπα! 

Πόσο θα ήθελες να είχες και εσύ, θυμάσαι;

Λοιπόν ποιά είναι η δική σου γνώμη;

Θα πεις... ''πρέπει να πει όχι'' στο ζευγάρι τα παπούτσια ή πρέπει να επιβιώσει;

Πώς εξηγείς ότι σχεδόν όλοι μας έχουμε δεχθεί αυτό το ζευγάρι τα παπούτσια;

πηγή-atenizodas

Διαβάστε περισσότερα... »

Βρέθηκε "πιάτο" με Γραμμική Πελασγική γραφή (την μητέρα κάθε γραφής)

Πρόκειται για ένα προκατακλυσμιαίο αντικείμενο, που ανασύρθηκε στην Μαύρη Θάλασσα, από βάθος 120 μέτρων, σε σημείο που πριν από χιλιάδες χρόνια, βρισκόταν οι παραλίες που καταποντίστηκαν από τον μεγάλο Βιβλικό κατακλυσμό και αποκαλείτε "πιάτο του Νώε".

Η τεράστια σημασία του δεν επικεντρώνεται μόνο στην ηλικία του, αλλά ότι στην εξωτερική του πλευρά, φέρει χαράξεις 23 συμβολων-χαρακτηρων,17 από τα οποία αντιστοιχούν σε γράμματα του ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ.

Στα σύμβολα που υπάρχουν χαραγμένα στο αντικείμενο και διακρίνονται στην εικονα 3 είναι φανερή η ομοιότητα τους με τα γράμματα του ελληνικού αλφάβητου και είναι σαφές ότι το ελληνικό αλφάβητο κατάγεται από μια πανάρχαια γραφή του ευρύτερου ελληνικού χώρου. Στο "πιάτο του Νώε" ακόμα και τεχνική της κατασκευής του εκπλήσσει.

Αν σκεφτεί κάποιος ότι πρόκειται για αντικείμενο της πρώιμης Νεολιθικής Εποχής (γύρω στο 5400π.χ.)αντιλαμβανεται ότι το αντικείμενο αυτό όταν μελετηθεί πλήρως, μπορεί να ανατρέψει όλες μας τις απόψεις πάνω στην ιστορία του ανθρώπου και της γραφής, αλλά και να χαλάσει το βόλεμα ορισμένων της ''επιστημονικής ελίτ,'' προτιμούν τέτοια ευρήματα να παραμένουν στις αποθήκες και στη λήθη.

Το θέμα πρώτα δημοσιοποίησε στην Ελλάδα,

 το περιοδικό ''Τρίτο μάτι'' (τεύχος Δεκεμβρίου 2008)

πηγή-visaltis.net

Διαβάστε περισσότερα... »

Νικητές και Νικημένοι... στο τέλος του δρόμου Χρόνου Κρόνου

Ο χρόνος εννοείται “η ακαθόριστη κίνηση της ύπαρξης και των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον, θεωρούμενη ως σύνολο”. 2 

Γενικά Χρόνος χαρακτηρίζεται η ακριβής μέτρηση μιας διαδικασίας από το παρελθόν στο μέλλον. Κάθε φυσικό φαινόμενο π.χ. μια πτώση αντικειμένου στο έδαφος εξελίσσεται στην έννοια της ορισμένης χρονικής περιόδου. 

Ο χρόνος μετράται σε μονάδες όπως το δευτερόλεπτο και με ειδικά όργανα τα χρονόμετρα π.χ. ρολόι. Οι καθημερινές εμπειρίες αποδεικνύουν πως ο χρόνος “κυλάει” με τον ίδιο πάντα ρυθμό και μόνο προς μια κατεύθυνση – από το παρελθόν προς το μέλλον. Η κίνηση γενικότερα ούτε μπορεί να διακοπεί αλλά και ούτε να αντιστραφεί στην έννοια του χρόνου. Παρά ταύτα, όπως εξηγεί η ειδική θεωρία της σχετικότητας, αυτή η κίνηση μπορεί να επιβραδυνθεί με ασύλληπτα μεγάλες ταχύτητες.

Ένας άλλος στερεότυπος ορισμός για τον χρόνο είναι “ένα μη χωρικό γραμμικό συνεχές στο οποίο τα γεγονότα συμβαίνουν με εμφανώς μη αναστρέψιμη τάξη”. 

Πρόκειται για μείζονα έννοια η οποία λειτουργεί τόσο ως θεμελιώδης οντότητα, όσο και ως σύστημα μέτρησης. Με τον χρόνο ασχολήθηκε τόσο η φιλοσοφία όσο και η επιστήμη, διαμορφώνοντας ενίοτε αντιφατικές απόψεις για το νόημά του. 

Επί της ουσίας οι διαφοροποιήσεις δεν αφορούν στις μονάδες μέτρησης του χρόνου, αλλά στο αν ο χρόνος ως οντότητα είναι δυνατόν να μετρηθεί ή αποτελεί τμήμα του μετρητικού συστήματος. (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

Αλληγορίες του Χρόνου σε Μονοπάτια Ομηρικού Δρόμου

Νικητές και Ήττημένοι συναντιούνται στο τέλος τους δρόμου και το μόνο που μένει είναι η κατανόηση πως ο ΧΡΟΝΟΣ είναι πάντοτε πολύ λίγος και ο μόνος που έχουν για όσο καιρό τον έχουν. Για τον πολεμιστή ο χρόνος είναι Ιερός Θεός και ο μόνος που σέβεται απόλυτα. 

Είναι και μεγάλος καλλιτέχνης γιατί όλα τα όντα αποκτούν σχήμα και μορφή μέσα του, όταν τα γεννά , διαφορετικά δεν υπάρχουν πουθενά. Είναι και αδέκαστος δικαστής και κριτής ανελέητος επειδή την ΑΛΗΘΕΙΑ ερευνά. 

Η Αλήθεια του Χρόνου καταγράφεται στα πεδία τα κοσμικά και οι ταξιδευτές του Χρόνου την βρίσκουν μαζί με όποιον την αναζητά πραγματικά. 

Όλα τα παιδιά του θα καταβροχθιστούν εκτός από εκείνα που θα γεννηθούν δυνατά στον νου και ωραία από την μητέρα Ρέα. Θα προστατευτούν από την Γαία και θα τροφοδοτηθούν από μια πλούσια Αίγα πολυμήτιδα μωρά αστέρια του ολυμπιακού νου λαμπερά.

Το πρόβλημα του Χρόνου είναι ένα πρόβλημα του σκληρού Κρόνου, όταν τον κοιτάζεις γραμμικά σε καταβροχθίζει και είναι εχθρός σου.

Όταν τον κοιτάζεις αντίστροφα σε ανανεώνει και είναι σύμμαχος σου. Τον ξαναγενάς από το κεφάλι σου με την μορφή της Σοφίας και της Αθηνάς.

Το πρόβλημα των ανθρώπων με τον χρόνο είναι ότι τον “σκοτώνουν” εδώ και εκεί, σε ανόητες ασχολίες και ενδιαφέροντα ορνίθων απελπιστικά. Κάποια στιγμή όμως κάποιος πρέπει να τους θυμίσει και να τους πει πως είναι ήδη “νεκροί” και το χειρότερο δεν έχουν ούτε μία πράξη κατάθεσης στο Πνεύμα του Ανθρώπου σε όλη τους την άδεια ζωή, ΖΩΝΤΑΝΗ, γιατί δεν έχουν ΨΥΧΗ.

Αστραία , Ιούνιος 2014, 6

πηγή-astreaastreaa

Διαβάστε περισσότερα... »

Το μαγικό βότανο, το αθάνατο νερό και άλλες ιστορίες…

«Θέλετε το μαγικό βότανο που θα σας κάνει αθάνατους;». Αν κάνουμε αυτή την ερώτηση στους γύρω μας, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, θα μας αντιμετωπίσουν με καχυποψία και θα μας περάσουν ίσως για τρελούς, αλλά θα κοντοσταθούν να ακούσουν! Μερικοί θα σκεφτούν ότι είμαστε σαν εκείνους τους πλασιέ που σας σταματάνε στο δρόμο και σας λένε: «Κερδίσατε, ένα δώρο!».

 Και πριν προλάβετε να καταλάβετε πώς το κερδίσατε το δώρο, σας βάζουν στο χέρι το διαφημιστικό φυλλάδιο για το προϊόν! Όλοι όμως κατά βάθος θα θέλαμε να υπάρχει ένα μαγικό βότανο που θα μας κάνει αθάνατους! Όσοι δεν το ήθελαν, έχουν αυτοκτονήσει, ή έχουν πεθάνει! Γιατί ,νομίζω ότι ζει, αυτός που θέλει να ζήσει!

Είναι γνωστοί οι λαϊκοί θρύλοι για τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Όταν κατάκτησε όλον τον κόσμο και έκανε το όραμά του πραγματικότητα, δάκρυσε! «Είναι κρίμα, σκέφτηκε, εγώ που είμαι ο βασιλιάς όλου του κόσμου, να πεθάνω!». 

Ξεκίνησε λοιπόν καβάλα στον Βουκεφάλα, και πήγε, βρήκε την πηγή κάτω από μια κρυστάλλινη πυραμίδα που άστραφτε με χίλια χρώματα μέσα σε μια σπηλιά και πήρε το αθάνατο νερό, αφού σκότωσε τον δράκο που το φύλαγε! Όταν γύρισε στο σπίτι του, κουρασμένος, ξάπλωσε να κοιμηθεί αφήνοντας το χρυσό κανάτι με το νερό στο τραπέζι, για να το πιει όταν ξυπνήσει.

Η αδερφή του, χωρίς να ξέρει τι είχε μέσα το κανάτι, σκέφτηκε να βάλει φρέσκο νερό για να πιει ο αδερφός της όταν ξυπνήσει. Άνοιξε το παράθυρο κι έχυσε το αθάνατο νερό στον κήπο. Εκεί που έπεσε το αθάνατο νερό φύτρωσε μια αγριοκρεμμύδα. Από τότε η αγριοκρεμμύδα συμβολίζει τη μακροζωϊα και γι’ αυτό την κρεμάμε στην εξώπορτα την Πρωτοχρονιά ,ως γούρι.

Όταν ξύπνησε ο Μέγας Αλέξανδρος και κατάλαβε τί είχε γίνει, μάλωσε την αδερφή του. Εκείνη από τη στενοχώρια της ,που έγινε η αφορμή να χάσει την αθανασία ο αδερφός της, ζήτησε από το Θεό να την κάνει μισή γυναίκα, μισή ψάρι και ανοίχτηκε στο πέλαγος. Είναι η Γοργόνα, που σταματάει τα καράβια και ρωτάει: «Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;» Αν της πουν: όχι, το πνίγει το καράβι. Αν της απαντήσουν ότι ο αδερφός της ζει, γαληνεύει τη θάλασσα και κολυμπάει τραγουδώντας!

Έτσι λέει η λαϊκή παράδοση. Εγώ νομίζω ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε, όχι γιατί δεν ήπιε το αθάνατο νερό, αλλά γιατί δεν είχε πια όραμα! Όλα αυτά τα λέω, βέβαια, στο πλαίσιο του μύθου. Εξ άλλου, έμεινε αθάνατος στην ιστορία .Ο καθένας μας μακάρι να έχει ένα όραμα για τη ζωή του, που να τον ικανοποιεί , να τον κρατάει ζωντανό, να του δίνει ελπίδα! 

Όσο για την αθανασία, ας την αφήσουμε προς το παρόν στο φιλοσοφικό επίπεδο, γιατί αν είχαμε τη δυνατότητα να ζούμε για πάντα, πάλι θα έμπαινε το θέμα της ποιότητας ζωής! Τι βαρεμάρα να ζεις χωρίς όραμα, χωρίς ικανοποίηση, χωρίς ζωντάνια, χωρίς ελπίδα! 

Έτσι την έπαθε και ο Τιθωνός , όπως λέει η ελληνική Μυθολογία. Η Ηώ είχε ερωτευτεί έναν πολύ ωραίο νέο, τον Τιθωνό και για να μην τον χάσει, ζήτησε από τον Δία να τον κάνει αθάνατο. Ο Δίας την άκουσε και χάρισε στον Τιθωνό την αιώνια ζωή. Όμως η Ηώ ξέχασε να ζητήσει από τον Δία να τον διατηρήσει και νέο! Έτσι τα χρόνια περνούσαν ο Τιθωνός δεν πέθαινε, αφού ήταν αθάνατος, αλλά γερνούσε, ζάρωνε, ζάρωνε, ώσπου ο Δίας την λυπήθηκε και τον μεταμόρφωσε σε τζιτζίκι. Γι’ αυτό το τζιτζίκι είναι ζαρωμένο και πεθαίνει μόλις έρθει το κρύο!

Ποιό είναι το μαγικό βότανο;

Υπάρχουν χιλιάδες βότανα, όπως ξέρουμε, που θεραπεύουν ασθένειες και τα λέμε θεραπευτικά. Υπάρχουν άλλα βότανα που τα τρώμε και θεωρούμε ότι απλά προσθέτουν νοστιμιά στο φαγητό μας. Δεν θεωρούμε φάρμακο τον μαϊντανό, τον άνηθο, το δυόσμο κ.α. Κι όμως οι παραδοσιακές μας συνταγές που έρχονται από πολλά χρόνια πριν, έχουν εμπλουτιστεί με την παρατήρηση και τη γνώση των ανθρώπων που ήξεραν ότι η τροφή μας είναι το φάρμακό μας. 

Όμως, όπως και να χρησιμοποιούμε τα βότανα και αυτά που τρώγονται και αυτά που δεν τρώγονται, αυτά έχουν την ωφελιμότητά τους, αρκεί να βρούμε τη σωστή δοσολογία! Και όπως και στη ζωή, για να βρούμε τη σωστή δοσολογία, χρειάζεται να έχουμε γνώση, έτσι και για τη χρήση των βοτάνων χρειάζεται γνώση. 

Όπως το όραμα το δικό μου , μπορεί να μην ταιριάζει με το όραμα το δικό σας, έτσι και το βότανο που ταιριάζει σε μένα, μπορεί να μην ταιριάζει με εσάς. Το κάθε βότανο, κρύβει το δικό του «όραμα» όπως το έχει προορίσει η Φύση.


Δεν υπάρχουν μαγικά βότανα! Όπως δεν υπάρχουν και μαγικές λύσεις στη ζωή. Υπάρχει το: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει!». 

Κάποιος ναυάγησε μαζί με έναν φίλο του. Ο ένας πήρε μια σανίδα και κολυμπούσε. Ο άλλος καθόταν ακίνητος και παρακαλούσε την Αθηνά να τον σώσει! 

«Μαζί με τη βοήθεια της Αθηνάς, κούνα κι εσύ τα χέρια σου, του φώναξε ο φίλος με τη σανίδα». Ο άλλος , δεν τον άκουσε και πνίγηκε! Μην περιμένουμε τα μαγικά βότανα για να μας σώσουν! 

Το μαγικό βότανο είναι η ισορροπία, σε όλα! Και ας αρχίσουμε από τον παράδεισό μας. Να βρούμε τί είναι αυτό που θα μας κάνει να νιώθουμε στον παράδεισο, χωρίς να το πληρώσουμε με την καταδίκη στην κόλαση, αργότερα.


Πέθαναν κάποιοι, λέει μια διήγηση που διάβασα, και πήγαν στην κόλαση. Εκεί διαπίστωσαν με έκπληξη, ότι η παραμονή τους είχε τα ίδια χαρακτηριστικά με την εγκόσμια ζωή τους. Πολύ φαγητό, κυρίως φαστ φούντ, πολύ ποτό, μέχρι σκασμού, τρελά γλέντια και διασκεδάσεις! Δεν άλλαξε τίποτα από όσα ζούσαν στον Απάνω Κόσμο! Πέρασε λίγος καιρός.

Ο αρχιδιάβολος είχε ορίσει μια μέρα που την ονόμασε «μέρα παραπόνων». Όταν ήρθε η μέρα εκείνη, με έκπληξή του είδε τους φιλοξενούμενούς του να πηγαίνουν για να παραπονεθούν! 

«Με τον τρόπο που περνάμε τον καιρό μας, του είπαν, έχουμε χάσει την επαφή με τους γύρω μας και με τον εαυτό μας!». 

Ο αρχιδιάβολος, τους κοίταξε απορημένος και τους είπε: «Μα, ξεχνάτε, ότι είσαστε στην κόλαση;»


Μια που στο άρθρο αυτό είπαμε διάφορες ιστορίες, θα κλείσω με μια ακόμη: «Πήγε μια μητέρα το παιδί της στο γιατρό, γιατί έτρωγε μετά μανίας ζάχαρη.

Ο γιατρός, αφού άκουσε το λόγο που έφερε το παιδί στο ιατρείο του, είπε στη μάνα:

-Πάρε το παιδί σου, πήγαινε σπίτι σου και να το ξαναφέρεις σε δυο βδομάδες. Το ξαναπήγε η μάνα σε δυο βδομάδες κι ο γιατρός της είπε πάλι τα ίδια. 

Αυτό επαναλήφτηκε άλλες δυο φορές! Μετά από τις έξι βδομάδες που είχαν περάσει, πήγε η μάνα πάλι το παιδί στο γιατρό κι εκείνος το κοίταξε, το χάιδεψε και του είπε: 

-Μην τρως παιδί μου πολλή ζάχαρη γιατί κάνει κακό!

- Εντάξει γιατρέ, είπε το παιδί και βγήκε από την πόρτα. Η μάνα κοντοστάθηκε και απορημένη ρώτησε:

-Γιατί, γιατρέ μου, έπρεπε να περιμένουμε έξι βδομάδες για να πεις αυτό το απλό πράγμα στο παιδί μου;

-Γιατί, έτρωγα κι εγώ πολλή ζάχαρη, απάντησε ο γιατρός. 

Έπρεπε πρώτα να κόψω εγώ αυτή την κακή συνήθεια, για να έχω το δικαίωμα να συμβουλέψω κάποιον άλλον να κάνει το ίδιο!»

Κλείνοντας θα ήθελα να σας εξομολογηθώ, ότι κι εγώ ψάχνω να βρω ένα μαγικό βότανο που θα με κάνει αθάνατη! Μέχρι να το βρω, προσπαθώ να μάθω τη σωστή δοσολογία των ωφέλιμων πραγμάτων στη ζωή μου, κουνάω τα χέρια μου περιμένοντας τη βοήθεια της Αθηνάς στον αγώνα μου να βρω την προσωπική μου ισορροπία στο πλαίσιο του δικού μου οράματος! 

Ομολογώ ότι δεν μπορώ να συμβουλέψω κανέναν για το πώς θα ζήσει τη ζωή του! Το μόνο που μπορώ να συμβουλέψω, είναι να μην δεχόμαστε τα πάντα άκριτα! Όσο για τη ζάχαρη, δεν μου είναι συνήθεια, αλλά τα γλυκά του κουταλιού τα τιμώ δεόντως!


Πηγή: Νίκη Τσέκου https://www.facebook.com

πηγή-panagiotispsarros

Διαβάστε περισσότερα... »

Test προσωπικότητας με εικόνες

Κοίτα προσεκτικά τις παρακάτω εικόνες και διάλεξε αυτή που σου ταιριάζει...

Υ.Γ. Διάλεξε πρώτα την εικόνα και μετά συνέχισε στο επόμενο βήμα.

Απαντήσεις:

Εικόνα 1...
Έχεις αυτοέλεγχο, είσαι ευαίσθητος και σκέπτεσαι πολύ πριν κάνεις κάτι. Παλεύεις εξαντλητικά και περισσότερο από τον υπόλοιπο κόσμο με τον εαυτό σου και το περιβάλλον σου. Μισείς την επιπολαιότητα και προτιμάς να είσαι μόνος παρά να υπομείνεις μια συζήτηση άνευ περιεχομένου. 

Οι σχέσεις σου με τους φίλους σου είναι πολύ καλές, πράγμα που σου δίνει εσωτερική ηρεμία και αρμονία που χρειάζεσαι για να νιώθεις καλά. Δεν αποτελεί πρόβλημα για εσένα το να κάθεσαι μόνος για μεγάλες περιόδους, χωρίς να βαριέσαι.

Εικόνα 2...

Είσαι ανεξάρτητος, αντισυμβατικός, απελευθερωμένος. Απαιτείς μια ελεύθερη και ανεξάρτητη ζωή, που σου επιτρέπει να καθορίζεις μόνος/η την πορεία σου. Έχεις μια καλλιτεχνική κλίση στη δουλειά και στη διασκέδαση. Η ανάγκη για ελευθερία σε κάνει καμιά φορά να κάνεις το αντίθετο από αυτό που έπρεπε. 

Ο τρόπος ζωής σου είναι πολύ ατομικιστικός. Δεν θα αντέγραφες ποτέ τυφλά αυτό που είναι "in". Αντιθέτως προσπαθείς να ζήσεις σύμφωνα με τις δικές σου ιδέες και πεποιθήσεις, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα "κολυμπήσεις ενάντια στο ρεύμα".

Εικόνα 3...

Είσαι δυναμικός, ενεργητικός, εξωστρεφής. Δεν έχεις πρόβλημα να πάρεις βέβαια ρίσκα και να αναλάβεις μεγάλες υποχρεώσεις με αντιστάθμισμα μια ενδιαφέρουσα δουλειά. Η ρουτίνα, αντιθέτως, φαίνεται να σε παραλύει. Αυτό που σου αρέσει περισσότερο είναι να μπορείς να έχεις ενεργό ρόλο στα πράγματα. Με τον τρόπο αυτό και το πρώτο σου βήμα είναι και το πιο αποφασιστικό.

Εικόνα 4...

Πατάς γερά στα πόδια σου, είσαι ισορροπημένος, αρμονικός άνθρωπος. Δίνεις αξία στο φυσικό στυλ και αγαπάς τα απλά πράγματα. Οι άλλοι σε θαυμάζουν επειδή πατάς γερά στα πόδια σου και μπορούν να στηρίζονται επάνω σου. 

Παρέχεις σ' αυτούς που είναι γύρω σου ασφάλεια και ελευθερία. Διακρίνεσαι για το ότι είσαι ζεστός και ανθρώπινος. Απορρίπτεις οτιδήποτε κραυγαλέο και τετριμμένο. Τείνεις να απορρίπτεις οποιαδήποτε παραξενιά της μόδας. Για εσένα το ντύσιμο πρέπει να είναι πρακτικό και ανεπαίσθητα κομψό.

Εικόνα 5...

Είσαι επαγγελματίας, πραγματιστής, άτομο με αυτοπεποίθηση. Παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου και πιστεύεις περισσότερο στα έργα σου παρά στην τύχη. Λύνεις τα προβλήματά σου με πρακτικό και απλό τρόπο. Στην καθημερινή σου ζωή βλέπεις τα πράγματα ρεαλιστικά και καταπιάνεσαι με αυτά χωρίς δισταγμό. 

Στην εργασία σου έχεις την εμπιστοσύνη των άλλων, διότι γνωρίζουν ότι μπορούν να βασίζονται επάνω σου. Η αποφασιστική δύναμη της θέλησής σου προβάλλει την αυτοπεποίθησή σου και στους άλλους. Δεν είσαι ποτέ ικανοποιημένος αν δεν τελειώσεις αυτό που σκέφτηκες να κάνεις.

Εικόνα 6...

Είσαι ειρηνικός, διακριτικός, μη επιθετικός, ανέμελος. Κάνεις φίλους αβίαστα, αλλά σου αρέσει η απομόνωση και η ανεξαρτησία. Σου αρέσει κάπου κάπου να "το σκας" από όλους και όλα και να μένεις μόνος/η σου για να βρεις το νόημα της ζωής και να διασκεδάζεις. 

Χρειάζεσαι ελευθερία και έτσι αποδράς σε όμορφες κρυψώνες, αλλά δεν είσαι μοναχικός τύπος. Έχεις ειρήνη με το εαυτό σου και τον κόσμο και εκτιμάς τη ζωή και ότι έχει να σου προσφέρει αυτός ο κόσμος.

Εικόνα 7...

Είσαι ανέμελος, παιχνιδιάρης, χαρούμενος. Αγαπάς την ελεύθερη και αυθόρμητη ζωή. Προσπαθείς να την χαρείς στα μέγιστα, σύμφωνα με το ρητό "Μια ζωή την έχουμε". Είσαι πολύ περίεργος και ανοιχτός σε οτιδήποτε νέο. Ευτυχείς με τις αλλαγές. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να νιώθεις δεσμευμένο/η από κάποιον/α ή από κάτι. Βιώνεις το περιβάλλον σου σαν να είναι ασταθές και πάντα καλό για μια έκπληξη.

Εικόνα 8...

Είσαι ρομαντικός, ονειροπόλος, συναισθηματικός. Είσαι πολύ ευαίσθητο άτομο. Αρνείσαι να βλέπεις τα πράγματα μόνο από μια λογική, ορθολογιστική προσωπική άποψη. Το σημαντικό για εσένα είναι τι σας λένε τα αισθήματά σας. 

Στην πραγματικότητα, νιώθεις ότι είναι σημαντικό να βλέπεις όνειρα και στον ξύπνιο σου. Απορρίπτεις ανθρώπους που απεχθάνονται το ρομαντισμό και καθοδηγούνται μόνο από τη λογική. Αρνείσαι να αφήσεις οτιδήποτε να περιορίσει την πλούσια ποικιλία διαθέσεων και συναισθημάτων σου.

Εικόνα 9...

Είσαι αναλυτικός, αξιόπιστος, με αυτοπεποίθηση. Η εφήμερη ευαισθησία σου αντιπροσωπεύει αυτό που είναι υψηλής ποιότητας και διαρκές. Συμπερασματικά θέλεις να περιβάλλεις τον εαυτό σου με μικρά "κοσμήματα" τα οποία ανακαλύπτεις εκεί που παραβλέπονται από τους άλλους. Για όλα αυτά η κουλτούρα παίζει σοβαρό ρόλο στη ζωή σου. 

Έχεις εφεύρει το δικό σου τρόπο ζωής, που είναι κομψός και αποκλειστικός, ελεύθερος από καπρίτσια της μόδας. Το ιδανικό στο οποίο έχεις βασίσει τη ζωή σου είναι η πνευματικά καλλιεργημένη απόλαυση. Αξιολογείς βάσει ενός προκαθορισμένου επιπέδου πνευματικής καλλιέργειας του ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφεσαι.

πηγή-matheallios.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Μόλις το 5% πλένει σωστά τα χέρια του

To 95% των ανθρώπων δεν δίνει την απαιτούμενη σημασία με αποτέλεσμα να εκτίθεται σε μικρόβια και πιθανές ασθένειες.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, μετά από πολύωρη παρατήρηση 3.749 ατόμων σε δημόσιες τουαλέτες, διαπίστωσαν ότι οι άνδρες τείνουν να αγνοούν σε μεγαλύτερο βαθμό από τις γυναίκες το πλύσιμο των χεριών. 

Το 15% των ανδρών δεν έπλυνε καθόλου τα χέρια του, συγκριτικά με το 7% των γυναικών. Ένα σημαντικό ποσοστό από όσους έπλυναν τα χέρια τους, άφησε ανενόχλητες τις πιθανές εστίες μικροβίων, καθώς σαπούνι χρησιμοποίησε το 50% των ανδρών και το 78% των γυναικών.

Όπως διαπιστώθηκε, ανασταλτικός παράγοντας στην τήρηση της καθαριότητας ήταν η όψη ενός βρόμικου και απωθητικού νεροχύτη. Τα άτομα έπλεναν πιο εύκολα τα χέρια τους εάν υπήρχε πινακίδα που τα προέτρεπε να πλυθούν. 

Σύμφωνα με αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών (CDC), το 50% των τροφιμογενών νόσων προκαλούνται από βρόμικα χέρια, ενώ το πλύσιμό τους είναι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης. 

Ιδανικά θα πρέπει κανείς να σαπουνίζει τα χέρια του για 20 δευτερόλεπτα και όχι μόνο 6, όπως κάνουν οι περισσότεροι, σύμφωνα με την έρευνα.

Πηγές: fe-mail.gr, sarotiko.blogspot.com, www.in.gr
πηγή-matheallios.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Μύθος ότι το IQ μετράει την ανθρώπινη ευφυΐα;

 |

O δείκτης νοημοσύνης φαίνεται 

ότι τελικά δεν αντιπροσωπεύει αυτό που όλοι νομίζαμε. 

H ανθρώπινη ευφυΐα είναι υπερβολικά σύνθετη ώστε να μπορεί να μετρηθεί μόνο με μια παράμετρο. Στη θέση αυτής, προτείνεται από τους ερευνητές η εκτίμηση του «δυναμικού» του μυαλού μας μέσα από τρεις διαφορετικές συνιστώσες: Την βραχυπρόθεσμη μνήμη, την συλλογιστική και την λεκτική ικανότητα. 

Παρόλο που τα τεστ IQ χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες για τη μέτρηση της ανθρώπινης νοημοσύνης, η νέα μελέτη υποστηρίζει ότι είναι θεμελιωδώς λανθασμένα. 

Κι αυτό γιατί δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι το ανθρώπινο μυαλό είναι ιδιαίτερα σύνθετο και αποτελείται από πολλά διαφορετικά συστατικά. 

«Τα αποτελέσματα καταρρίπτουν μια για πάντα την ιδέα ότι ένα μόνο μέτρο νοημοσύνης, όπως το IQ, αρκεί για να συλλάβει όλες τις διαφορές της γνωσιακής ικανότητας που βλέπουμε στους ανθρώπους», δήλωσε ο δρ Ρότζερ Χάιφιλντ.

Προσθέτει επίσης ότι: 

«Όλοι μπορούμε να σκεφτούμε ανθρώπους που είναι κακοί στη συλλογιστική, αλλά έχουν εξαιρετική μνήμη ή εκπληκτική ικανότητα στον λόγο. Τώρα, μια για πάντα, μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχει ένα μεμονωμένο μέτρο όπως το IQ που να συλλαμβάνει όλη τη νοημοσύνη που βλέπουμε στους ανθρώπους». 

Στην έρευνα έλαβαν μέρος 110.000 άτομα, κάτι που εκτός του ότι την κατατάσσει στην μεγαλύτερη έρευνα που έγινε ποτέ, της προσθέτει και μια επιπλέον νότα αξιοπιστίας.


...επιμέλεια: Ευάγγελος Χόβολος
Πηγές: www.axortagos.gr, www.ipaideia.gr, www.chacha.com, kostasvakouftsis.blogspot.com

πηγή-matheallios.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Γιατί η θάλασσα είναι γαλάζια;

Στο σχολείο διδαχτήκαμε πως το νερό είναι άχρωμο και άγευστο. 

Μόνο που ο συγκεκριμένος ορισμός μπάζει νερά από παντού.

Η αλήθεια είναι ότι το νερό δεν είναι άχρωμο, αλλά γαλάζιο. Η αιτιολόγηση κρύβεται στα σκονισμένα αρχεία ενός επιστήμονα, ο οποίος έζησε πριν από 300 περίπου χρόνια. 

Πρωτεργάτης ο Ισαάκ Νεύτωνας, ο οποίος χρησιμοποιώντας ένα πρίσμα, ανακάλυψε ότι το φως είναι το σύνολο όλων των ορατών σε εμάς χρωμάτων. 

Έτσι, όταν τα σωματίδια του φωτός χτυπούν σε ένα υλικό (π.χ. πέτρα, ρούχο, δέντρο κτλ.), τα μόρια του υλικού παρουσιάζουν την ιδιότητα να απορροφούν συγκεκριμένες δεσμίδες ενός χρώματος, σε μεγαλύτερη αναλογία, σε σχέση με άλλες.

Αυτές όμως που δεν απορροφούνται, διαφεύγουν και φτάνουν στα μάτια μας. Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε διαφορετικά χρώματα. Η προαναφερθείσα ιδιότητα βρίσκει εφαρμογή παντού, ακόμα και χρώμα του νερό. 

Όταν το φως χτυπά πάνω στα σωματίδια που αποτελούν το νερό, αυτά με την σειρά τους δεσμεύουν το πορτοκαλί και κοκκινωπό χρώμα από το ηλιακό φως, σε μεγαλύτερη αναλογία. 

Έτσι «περισσεύει» περισσότερο γαλάζιο, το οποίο εν συνεχεία φτάνει στα μάτια μας. 

Ένα ποτήρι νερό από την άλλη, περιέχει πολύ μικρή ποσότητα νερού, ώστε το ακριβές του χρώμα δεν είναι εύκολα εμφανές, δημιουργώντας εσφαλμένα την εντύπωση ότι είναι άχρωμο. 

Αν δοκιμάσουμε να γεμίσουμε μια μπανιέρα ή μια πισίνα (με άσπρα πλακάκια) θα διαπιστώσουμε πως το νερό αρχίσει να αποκτά αυτό το γαλάζιο χρώμα.

δεν ρώτησες αλλά...

Γιατί σε μερικές θάλασσες το μπλε χρώμα είναι πιο έντονο και σε άλλες πιο ανοιχτό;

Η θάλασσα δεν αποτελείται μόνο από νερό. Αποτελείται εκτός των άλλων και από φυτοπλαγκτόν και ζωοπλαγκτόν τα οποία επηρεάζουν το χρώμα του νερού. Το φυτοπλαγκτόν π.χ. απορροφά λίγο γαλάζιο και λίγο κόκκινο χρώμα παραπάνω, οπότε δίνει στη θάλασσα μια πιο πρασινωπή απόχρωση. Σε μεγάλη ποσότητα θα αλλοιώσει τελείως το γαλάζιο χρώμα της θάλασσας.


Συντάκτης: Ευάγγελος Χόβολος
Πηγές: Ρόμπερτ Λ. Γουόλκε, 2006, Τι είπε ο ΑΪΝΣΤΑΪΝ στον κουρέα του, Εκδόσεις Κέδρος, Τζον Λόϋντ - Τζον Μίτσινσον, Μάρτιος 2009, Το βιβλίο της ολικής άγνοιας, Εκδόσεις Πατάκη, www.acqua-magic.com, www.biography4u.com, bag-round.blogspot.com, www.hdwallpapers.in, www.wallpaperviews.com, rookiejeno.deviantart.com

πηγή-matheallios.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Παλιοί χάρτες: Πώς πίστευαν ότι μοιάζει ο κόσμος

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος βρήκε τρόπο να αποτυπώσει την σκέψη του στα τοιχώματα των προϊστορικών σπηλαίων, δημιουργήθηκε μέσα του η ανάγκη να «αιχμαλωτίσει» τον κόσμο στον οποίο ζει. Κάπως έτσι γεννήθηκε η χαρτογραφία, που επεχείρησε να αποτυπώσει στο χαρτί (και όχι μόνο) τον κόσμο, σύμφωνα με τις εξερευνήσεις, τις αντιλήψεις και την… φαντασία της ανθρωπότητας ανά τους αιώνες. 

Πώς φαντάζονταν άραγε οι άνθρωποι τον παγκόσμιο χάρτη, στις εποχές που όλος ο κόσμος… βρεχόταν από τη Μεσόγειο; Πότε ενσωματώθηκε η Αμερική ή η Αυστραλία στην χαρτογραφία και γιατί οι Ευρωπαίοι χαρτογράφοι αγνοούσαν επιδεικτικά την ύπαρξη της Σκανδιναβίας μέχρι τον Μεσαίωνα; Δείτε 15 χάρτες που απεικονίζουν την ενδιαφέρουσα πορεία της αντίληψης των ανθρώπων για τον κόσμο τους σε 15 διαφορετικές χρονικές περιόδους. 

6ος αιώνας π.Χ.

Θεωρείται ο παλαιότερος χάρτης του κόσμου, δημιουργήθηκε από τους Βαβυλώνιους τον 6ο αιώνα π.Χ. και απεικονίζει την Βαβυλώνα να περιβάλλεται από μια κυκλική μάζα γης με αρκετές πόλεις πάνω της. 

Αυτές με τη σειρά τους περιβάλλονται από ένα «πικρό ποτάμι», τον Ωκεανό, στον οποίο ξεχωρίζουν επτά νησιά που μαζί σχηματίζουν ένα αστέρι με επτά άκρες. Το κείμενο αναφέρει επτά επιπλέον περιοχές πέρα από τον κυκλικό ωκεανό. Προφανώς, πρόκειται για μάλλον συμβολικό χάρτη, παρά για μια προσπάθεια ρεαλιστικής απεικόνισης του κόσμου. Δεν περιλαμβάνει άλλωστε τις περιοχές λαών όπως οι Πέρσες και οι Αιγύπτιοι, που ήταν αν μη τι άλλο γνωστές στους Βαβυλώνιους. 

5ος και 4ος αιώνας π.Χ.

Το πρώτο μέρος του παραπάνω χάρτη είναι δημιούργημα του Αναξίμανδρου, ο οποίος αποτύπωσε τον τότε γνωστό κόσμο σε κυκλική μορφή, θεωρώντας ως κέντρο του κόσμου το Αιγαίο πέλαγος. Όλος ο κόσμος, όπως θα καταλάβατε, περιβάλλεται από τον ωκεανό. 

Στον δεξιό χάρτη, από την άλλη, βλέπετε τον χάρτη του Εκαταίου του Μιλήσιου, ο οποίος βασίστηκε στα σχέδια του Αναξίμανδρου και σημείωσε πως το βορειότερο μέρος του κόσμου είναι η Σκυθία και το ανατολικότερο η Ασία.

2ος αιώνας π.Χ. 

Ο Ερατοσθένης έβαλε το επόμενο σημαντικό λιθαράκι στην χαρτογραφία, προσθέτοντας στον τότε γνωστό κόσμο την Βρετανία πάνω αριστερά και την Ινδία, μέχρι και την περιοχή της σημερινής Σρι Λάνκα. Ήταν επίσης ο πρώτος χάρτης που χρησιμοποίησε παράλληλες, ορθογώνιες και κάθετες γραμμές, τους πρώτους δηλαδή μεσημβρινούς και παραλλήλους

1ος αιώνας π.Χ. 

Έναν αιώνα αργότερα, ο έλληνας φιλόσοφος Ποσειδώνιος δημοσίευσε το έργο του για τον «ωκεανό και τις γύρω περιοχές», που όχι μόνο ενσωμάτωσε τις έως τότε γνωστές επιστημονικές μετρήσεις, αλλά σημείωσε και τις πολιτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των περιοχών του κόσμου. Επιπλέον, κατόρθωσε να υπολογίσει σχεδόν με απόλυτη ακρίβεια την περιφέρεια της Γης. 

1ος αιώνας μ.Χ.

Κι εκεί που τα πράγματα φαίνονταν να μπαίνουν σε μια σειρά στο μυαλό των χαρτογράφων, να μια παράξενη αποτύπωση του ρωμαίου γεωγράφου Πομπόνιου, ο οποίος διαίρεσε την Γη σε πέντε ζώνες, εκ των οποίων μόνο οι δύο θεωρούνταν κατοικίσιμες. Θεώρησε επίσης όλες τις θάλασσες… συγκοινωνούντα δοχεία, από την Κασπία ως την Ερυθρά Θάλασσα και από τον Περσικό Κόλπο ως τον Βόρειο Ωκεανό. 

2ος αιώνας μ.Χ. 

Σειρά του Πτολεμαίου να συνεισφέρει στην χαρτογραφία και να δημιουργήσει τον πρώτο χάρτη με γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Οι ιδέες του επηρέασαν πολύ αργότερα την ισλαμική και ευρωπαϊκή γεωγραφική σκέψη, στρέφοντάς την προς τις επιστημονικές και αριθμολογικές μετρήσεις. 

12ος αιώνας μ.Χ. 

Έπρεπε να περάσουν δέκα ολόκληροι αιώνες μέχρι να ανακινηθεί το ενδιαφέρον της ανθρωπότητας για τους χάρτες και την επιστήμη τους. Το 1154, ο άραβας γεωγράφος Muhammad al-Idrisi ενσωμάτωσε τις γνώσεις για την Αφρική, τον Ινδικό Ωκεανό και την Άπω Ανατολή που είχαν συγκεντρώσει οι άραβες έμποροι και εξερευνητές, και δημιούργησε τον έως τότε ακριβέστερο χάρτη του κόσμου, ο οποίος αποτυπώνει την Ευρασία στο σύνολό της.

14ος αιώνας μ.Χ. 

Τι έλειπε από την εξίσωση όλους αυτούς τους αιώνες, πέρα από τις ηπείρους που δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί; Η Κίνα, η οποία είχε εν τω μεταξύ δημιουργήσει τους δικούς της χάρτες, που φυσικά θέτουν την χώρα τους στο κέντρο του κόσμου, ενώ η Ευρώπη εμφανίζεται μικρή και συμπιεσμένη στην άκρη. Αποτυπώνεται επίσης η αφρικανική χερσόνησος, μέχρι και το ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, που οι Ευρωπαίοι δεν είχαν ακόμη επισκεφθεί ποτέ.

15ος αιώνας μ.Χ. 

Ο Heinrich Hammer, γερμανός χαρτογράφος, σχεδιάζει έναν χάρτη που ονομάστηκε Erdapfel, με εμφανείς επιρροές από τον Πτολεμαίο, αλλά και από τους σύγχρονους πορτογάλους εξερευνητές.

16ος αιώνας μ.Χ. 

Ο Ισπανός χαρτογράφος και εξερευνητής Juan de la Cosa δημιούργησε πολλούς χάρτες, από τους οποίους ο μόνος διασωθείς είναι ο παραπάνω, που ονομάζεται Mappa Mundi. Είναι η παλαιότερη γνωστή εμφάνιση αμερικανικών εδαφών σε ευρωπαϊκό χάρτη. 

Την ίδια περίοδο εμφανίζεται και ο χάρτης Cantino, που καταγράφει τις πορτογαλικές ανακαλύψεις σε Ανατολή και Δύση, όπως τα νησιά της Καραϊβικής, τις ακτές της Φλόριδας και τμήμα των βραζιλιανικών ακτών.

«Waldseemüller» ονομάζεται ο παραπάνω χάρτης, και υπήρξε ο πρώτος που ενσωμάτωσε την ιδέα του Amerigo Vespucci πως τα εδάφη της Αμερικής ανήκουν σε μια ξεχωριστή ήπειρο και ότι δεν αποτελούσαν νησιά των Ινδιών.

Να και ο πρώτος «παγκόσμιος άτλας» του 16ου αιώνα, που ονομάστηκε «Θέατρο του Κόσμου» και συνοδευόταν από βιβλίο με αναλυτικότερους χάρτες, οι οποίοι «μοσχοπούλησαν» στην Ευρώπη μέχρι και το 1612.

17ος αιώνας μ.Χ.

Στον συγκεκριμένο χάρτη, που ονομάστηκε (όχι αρκετά χρηστικά) «Nova totius Terrarum Orbis geographica ac hydrgraphica tabula», συμπεριλαμβάνονται οι ακτές της Αυστραλίας, που τότε θεωρούνταν μέρος της χερσονήσου York, και είχαν ανακαλυφθεί από τον Jan Carstensz το 1623.

Σύγχρονοι χάρτες 

Ήταν θέμα χρόνου για την ανθρωπότητα, όταν η τεχνολογία το επέτρεψε, να εξερευνήσει όχι μόνο τις άγνωστες έως τότε ηπείρους, αλλά και να τις αποικίσει, και να δημιουργήσει ακριβείς χάρτες και αργότερα GPS ή συστήματα συντεταγμένων που μας οδήγησαν στα Google Maps.

Μπόνους χάρτης 

Εδώ θα δείτε έναν αρκετά «διαφορετικό» χάρτη, που δημιουργήθηκε από ρωμαϊκά χέρια τον 5ο αιώνα μ.Χ., σε μια προσπάθεια να καταγραφεί ολόκληρο το οδικό δίκτυο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. 

Ο χάρτης που κάθε άλλο παρά ακριβής είναι, αποτυπώνει την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και μέρος της Ασίας σε μια… compact, οριζόντια εκδοχή, στην οποία μπορείτε να μελετάτε και να εκπλήσσεστε με τον τρόπο που έβλεπαν τον κόσμο οι Ρωμαίοι, επί ώρες.

Επιμέλεια: Γιώργος Κόκουβας

πηγή1, πηγή2, πηγή3

Διαβάστε περισσότερα... »