3D gifs: Με ένα απλό τρικ, αυτές οι εικόνες, ξεπηδούν από την οθόνη σας

Ένα νέο τρικ που βρήκαν οι δημιουργοί εικόνων gif τους επιτρέπει να φτιάχνουν κινούμενες εικόνες που μοιάζουν πραγματικά τρισδιάστατες. Δείτε μερικές από τις δημιουργίες που έχουν ξετρελάνει τους χρήστες του Internet.

Το τρικ είναι απλό, αλλά εξαιρετικά παραπλανητικό. Για να επιτευχθεί, χρησιμοποιούνται άσπρες γραμμές που χωρίζουν τις εικόνες σε 3 πάνελ. Με αυτό τον τρόπο, τα αντικείμενα των κινούμενων εικόνων μπορούν να ξεπηδήσουν έξω από το κάδρο, μπροστά από τις άσπρες γραμμές και να πλησιάσουν τον θεατή. 

Το τρικ λειτουργεί επειδή οι άσπρες γραμμές ορίζουν ένα σαφές σημείο αναφοράς στο προσκήνιο, ή την «οθόνη», αν θέλετε να το σκεφτείτε έτσι. Όταν η δράση στην εικόνα φαίνεται να περνάει μπροστά από αυτές τις άσπρες γραμμές, το μυαλό μας ξεγελιέται και νομίζει ότι η δράση βρίσκεται μπροστά από το προσκήνιο.

πηγή-periergaa

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι διανοητικά ισχυροί άνθρωποι...

Οι διανοητικά ισχυροί άνθρωποι...

1. Δεν χάνουν χρόνο με το να λυπούνται τον εαυτό τους για αυτά που τους συνέβησαν, για το «πώς ήρθαν τα πράγματα», ή για το πώς τους συμπεριφέρθηκαν άλλοι. Αντίθετα, αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους και του ρόλου τους στη ζωή και αντιλαμβάνονται ότι η ζωή δεν είναι πάντοτε δίκαιη.

2. Δεν γίνονται υποχείρια άλλων. Δεν επιτρέπουν σε άλλους να πάρουν τον έλεγχο από τα χέρια τους και δεν επιτρέπουν σε κάποιον άλλο να έχει εξουσία επάνω τους. Δε θα έλεγαν για παράδειγμα την εξής φράση: «Το αφεντικό μου με κάνει να νιώθω άσχημα», κι αυτό γιατί καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι ελέγχουν τα συναισθήματά τους και τον τρόπο που αντιδρούν στις καταστάσεις.

3. Δεν προσπαθούν να αποφύγουν μια αλλαγή. Αντίθετα, καλωσορίζουν κάθε θετική αλλαγή και είναι πρόθυμοι και ευέλικτοι. Καταλαβαίνουν ότι η αλλαγή είναι αναπόφευκτη και πιστεύουν στις ικανότητές τους να προσαρμόζονται στις καταστάσεις.

4. Δε σπαταλούν ενέργεια σε πράγματα που δε μπορούν να ελέγξουν. Για παράδειγμα δε θα ακούσετε κάποιον «διανοητικά ισχυρό» να παραπονιέται για μια βαλίτσα που χάθηκε στο αεροδρόμιο ή για την κίνηση στους δρόμους. Αντίθετα, επικεντρώνονται σε αυτά που μπορούν να ελέγξουν στη ζωή τους. Αναγνωρίζουν ότι μερικές φορές το μόνο πράγμα που μπορούν να ελέγξουν είναι η συμπεριφορά και η στάση τους.

5. Δεν προσπαθούν να ευχαριστήσουν τους πάντες. Αναγνωρίζουν ότι δεν χρειάζεται να ευχαριστούν τους πάντες όλη την ώρα. Δεν φοβούνται να πουν όχι ή να εκφράσουν τη γνώμη τους όταν χρειάζεται. Προσπαθούν να είναι ευγενικοί και δίκαιοι, όμως δεν ασχολούνται με κάποιον ο οποίος ενοχλείται επειδή απλά δεν… «έγινε το δικό του».

6. Δε φοβούνται το ρίσκο. Δεν παίρνουν απερίσκεπτες ή ανόητες αποφάσεις, αλλά δε φοβούνται να πάρουν ρίσκο όταν έχουν υπολογίσει όλους τους πιθανούς κινδύνους. Ζυγίζουν τις καταστάσεις προτού πάρουν μια μεγάλη απόφαση και είναι πλήρως ενημερωμένοι για την πιθανότητα… «αναποδογυρίσματος».

7. Δε δίνουν δεκάρα για το παρελθόν. Δεν χάνουν χρόνο με το να σκέφτονται ή ευχόμενοι για το πώς θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα. Αναγνωρίζουν το παρελθόν και προσπαθούν να μάθουν από τις εμπειρίες τους. Ζουν για το παρόν και σχεδιάζουν το μέλλον.

8. Δεν επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη ξανά και ξανά. Αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων και των συμπεριφορών τους και μαθαίνουν από τα λάθη τους. Δεν τα επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά, αλλά προχωρούν μπροστά και φροντίζουν να λαμβάνουν πιο σωστές αποφάσεις στο μέλλον.

9. Δεν υποβαθμίζουν την επιτυχία των άλλων. Αναγνωρίζουν και χαίρονται με την επιτυχία των τρίτων. Δε ζηλεύουν ή νιώθουν εξαπατημένοι, όταν κάποιος άλλος τους ξεπερνά. Αντίθετα, αναγνωρίζουν ότι η επιτυχία είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και είναι πρόθυμοι να δουλέψουν σκληρά για να απολαύσουν και το δικό τους μερίδιο σε αυτήν.

10. Δεν τα παρατάνε μετά από μια αποτυχία. Δε βλέπουν την αποτυχία ως ένα λόγο για να τα παρατήσουν. Αντίθετα, τη βλέπουν ως μια ευκαιρία για να ωριμάσουν και να βελτιωθούν. Είναι πρόθυμοι να συνεχίσουν να προσπαθούν μέχρι να το καταφέρουν.

11. Δε φοβούνται τις στιγμές που είναι μόνοι. Μπορούν να αντέξουν να είναι μόνοι και δε φοβούνται τον «ήχο» της ησυχίας. Δε φοβούνται να μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους και χρησιμοποιούν το χρόνο αυτό για να γίνουν ακόμη πιο παραγωγικοί. Απολαμβάνουν την παρέα του… εαυτού τους και δεν εξαρτώνται από άλλους για συντροφιά και διασκέδαση όλη την ώρα, αλλά τους αρέσει και όταν είναι μόνοι τους.

12. Δε νιώθουν ότι ο κόσμος τους χρωστά κάτι. Δεν αισθάνονται ότι δικαιούνται πράγματα στη ζωή «έτσι απλά». Αναζητούν τις ευκαιρίες που υπάρχουν, βασιζόμενοι στα χαρίσματα και τις ικανότητές τους.

13. Δεν περιμένουν άμεσα αποτελέσματα. Αφιερώνουν όσο χρόνο χρειάζεται και αναγνωρίζουν ότι η πραγματική αλλαγή χρειάζεται χρόνο για να… πετύχει

(Μάνος Δανέζης, επίκουρος καθηγητής αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών)

πηγή-awakengr.com

Διαβάστε περισσότερα... »

Ποιές ημερομηνίες είναι ανύπαρκτες στα ημερολόγια;

Στο σχολείο μας μάθαιναν διάφορα «κολπάκια» για να θυμόμαστε πόσες μέρες έχει κάθε μήνας του χρόνου. Άλλος 30, άλλος 31 και ο Φλεβάρης κουτσουρεμένος. 

Αυτό που σίγουρα δε θα συναντήσετε ποτέ σε ένα ημερολόγιο, γράφει ο M. Asher Cantrell στο mentalfloss.com είναι οι εξής ημερομηνίες:

1. 0 Ιανουαρίου. 

Κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς περνάμε από τις 31 Δεκεμβρίου, κατ’ ευθείαν στην 1η Ιανουαρίου.

Αυτό το ξέρουμε όλοι. Όμως αυτό που δεν ξέρουμε είναι ότι δεν ισχύει για όλους.

Κάθε χρόνο οι αστρονόμοι παρακολουθούν τις κινήσεις των πλανητών και των αστεριών, και αυτά τα στοιχεία συγκεντρώνονται σε ένα αστρονομικό ημερολόγιο-εφημερίδα. Τα στοιχεία αυτά είναι χρήσιμα για τα διαστημικά ταξίδια που πραγματοποιούνται και την τοποθέτηση τηλεσκοπίων στο Διάστημα, ενώ τα συστήματα GPS χρησιμοποιούν επίσης τα στοιχεία αυτά για να λειτουργήσουν σωστά.

Αυτό που συμβαίνει με αυτά τα αστρονομικά ημερολόγια-εφημερίδες είναι ότι δεν κάνουν καμία αναφορά για καμία άλλη χρονιά, εκτός αυτής που «τρέχει».

Αν λοιπόν κρατά κανείς στα χέρια του ένα ημερολόγιο της χρονιάς 2000 για παράδειγμα, δε θα βρει καμία αναφορά για το 1999 ή το 2001. Εκτός κι αν αναφέρεται στην 1η Ιανουαρίου.

Ορισμένα ημερολόγια-εφημερίδες παρέχουν πολύ αναλυτικές και λεπτομερείς πληροφορίες για τις ουράνιες κινήσεις της προηγούμενης ημέρας, και περιέχουν πληροφορίες και για την 31η Δεκεμβρίου. 

Επειδή όμως «εξ ορισμού» τα ημερολόγια αυτά δεν αναφέρονται σε καμία άλλη χρονιάς, πέραν αυτής που «τρέχει», συχνά χρησιμοποιείται εναλλακτικά η ημερομηνία 0 Ιανουαρίου.

2. 30 Φεβρουαρίου. 

Όσοι έχουν γεννηθεί στις 29 Φεβρουαρίου μιας χρονιάς. εκ των πραγμάτων γιορτάζουν τα γενέθλιά τους την «ακριβή ημερομηνία» κάθε 4 χρόνια. Διαφορετικά επιλέγουν να τα γιορτάσουν, είτε την 28η Φεβρουαρίου, είτε την 1η Μαρτίου για τα υπόλοιπα τρία χρόνια του «κύκλου της τετραετίας».

Φανταστείτε πόσο απογοητευτικό θα ήταν να έχει γεννηθεί κανείς στις 30 Φεβρουαρίου του 1712 στη σουηδική αυτοκρατορία!

Ένα πολύπλοκο σύνολο γεγονότων οδήγησε το Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς να υπάρξουν δύο «κενές ημέρες». Το γρηγοριανό ημερολόγιο, που χρησιμοποιείται σήμερα στο δυτικό κόσμο, είναι μια παραλλαγή του ιουλιανού ημερολογίου και θεσπίστηκε από τον και θεσπίστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄.

Ενώ το γρηγοριανό ημερολόγιο ολοκληρώθηκε το 1582, πολλές χώρες άργησαν να το υιοθετήσουν. Σε ό,τι αφορά τη σουηδική αυτοκρατορία, χρειάστηκαν όχι ένα, ούτε δύο, αλλά 100 ολόκληρα χρόνια! (Ο πληθυσμός της χώρας ήταν κυρίως προτεστάντες και όχι καθολικοί).

Καθώς η αλλαγή από το ιουλιανό στο γρηγοριανό συμπεριελάμβανε μια διαφορά δέκα ημερών, πολλές περιοχές επέλεξαν απλά να «προχωρήσουν» τα ημερολόγιά τους μπροστά κατά μιάμιση εβδομάδα.

Η σουηδική αυτοκρατορία όμως, αποφάσισε να «εξαλείψει» την ημερολογιακή διαφορά αυτή… σταδιακά, με πιο αργούς ρυθμούς, επιλέγοντας να «πηδά ημέρες» κάθε σαράντα χρόνια, ξεκινώντας από το 1700.

Βέβαια αυτό δε συνέβη ποτέ, καθώς λίγο αργότερα ξέσπασε πόλεμος και το γεγονός αυτό ξεχάστηκε, μέχρι το 1712, όταν ο βασιλιάς της Σουηδίας Κάρολος XII ανακοίνωσε ότι ακύρωνε την ισχύ του γρηγοριανού ημερολογίου, και η χώρα του επέστρεφε στη χρήση του ιουλιανού.

Καθώς όμως είχαν ήδη «πηδήξει μια μέρα» το 1700 (που ήταν δίσεκτο έτος σύμφωνα με το ιουλιανό ημερολόγιο, αλλά όχι και με το γρηγοριανό) αποφασίστηκε απλά η μέρα που είχε «αφαιρεθεί» να προστεθεί στην τρέχουσα χρονιά… με αποτέλεσμα το 1712 το σουηδικό ημερολόγιο να γίνει το μοναδικό στην ιστορία που είχε την ημερομηνία 30η Φεβρουαρίου!

(Η Σουηδία τελικά άρχισε να χρησιμοποιεί το γρηγοριανό ημερολόγιο το 1753 απλά «πηδώντας μερικές ημέρες μπροστά»).

3. 0 Μαρτίου. 

Αν σας ρωτήσει κανείς ποια ημέρα είναι πριν την 1η Μαρτίου, λογικά θα πρέπει να απαντήσετε ζητώντας να σας διευκρινίσει σε ποια χρονιά αναφέρεται, γιατί η απάντηση μπορεί να είναι είτε 28, είτε 29 Φεβρουαρίου.

Η 0 Μαρτίου είναι κάτι σαν την 0 Ιανουαρίου, δηλαδή μια αναφορά στην προηγούμενη ημέρα.
Ενώ χρησιμοποιείται κάποιες φορές σε λογισμικά (κάποιες παλαιότερες εκδόσεις του Microsoft Excel δέχονται την ημερομηνία 3/0), είναι πιο πολύ γνωστό ως «κανόνας Doomsday» (ή αλλιώς κανόνας ημέρας της κρίσεως ή αλγόριθμος ημέρας της κρίσεως).

Πρόκειται απλά για μια μέθοδο υπολογισμού της ημέρας της εβδομάδας από μια δεδομένη ημερομηνία.

Για παράδειγμα, ακολουθώντας τον κανόνα αυτό, μπορεί κανείς γρήγορα να πει ότι η 19η Ιανουαρίου του 1481 ήταν Τετάρτη.

Σύμφωνα με το δημιουργό του κανόνα αυτού, John Conway, υπάρχουν ορισμένες ημέρες της εβδομάδας οι οποίες πέφτουν πάντα την ίδια ημερομηνία σε ένα δεδομένο έτος.

Η 4η Απριλίου, η 6η Ιουνίου και η 8η Αυγούστου είναι μόνο μερικές από αυτές που θεωρούνται «Doomsday». Μία ακόμη είναι η 0 Μαρτίου, δηλαδή η τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου.

Η «Doomsday» της χρονιάς 1481 ήταν η Δευτέρα, ενώ του 2013 ήταν η Πέμπτη. Έχοντας αυτό υπόψη μπορούμε να βρούμε ότι η 0 Μαρτίου ήταν μια Δευτέρα και συγκεκριμένα για εκείνη τη χρονιά ο Φεβρουάριος είχε μόνο 28 μέρες, άρα η 0 Μαρτίου που ήταν Δευτέρα, ήταν… η Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου του 1481.

4. Undecimber και Duodecimber. 

Όταν έγινε η αλλαγή από το ρωμαϊκό ημερολόγιο στο ιουλιανό, προστέθηκαν μερικές ημέρες. Οι 67 ημέρες αυτές προστέθηκαν ανάμεσα στο Νοέμβρη και το Δεκέμβρη του 45 π.Χ. και αναφέρονταν ως «intercalarispriorandintercalarisposterior», ή όπως αποκαλούνται επίσης συχνά ως «Undecimber» και «Duodecimber».

Αυτά τα ονόματα αναφέρονται στο γεγονός ότι ο Δεκέμβριος έχει πάρει το όνομά του από τη λατινική λέξη που σημαίνει «δέκα», (η οποία με τη σειρά της προήλθε από το γεγονός ότι το ρωμαϊκό ημερολόγιο αρχικά είχε μόλις δέκα μήνες και όχι δώδεκα), ενώ οι λατινικές λέξεις για το «έντεκα» και το «δώδεκα» ήταν οι: «undecim» και «duodecim».

Η ορολογία αυτή χρησιμοποιείται στην πληροφορική. Η γλώσσα προγραμματισμού Java υποστηρίζει ένα ημερολόγιο 13 μηνών, και αναφέρεται στο 13ο μήνα ως it Undecimber.

πηγή-edwhellas.com

Διαβάστε περισσότερα... »

Όσα απαγορεύονται, δια ροπάλου, στα μικροκύματα

Μπορεί να νομίζεις πως γνωρίζεις πώς να χρησιμοποιείς το φούρνο μικροκυμάτων αλλά ίσως υπάρχουν αρκετά που ακόμη αγνοείς.

Το ζέσταμα του φαγητού είναι μια εύκολη διαδικασία αρκεί φυσικά να μην κάνεις το λάθος και βάλεις μέσα τα απαγορευμένα υλικά. Μάθε ποιες τροφές και σκεύη δεν πρέπει να βάλεις μέσα σε ένα φούρνο μικροκυμάτων για να μην έχεις άσχημες εκπλήξεις.

Τροφές που κρύβουν κινδύνους αν ζεσταθούν στα μικροκύματα

* Φρούτα με τη φλούδα: Δεν είναι ιδιαίτερα καλή ιδέα να βάλεις φρούτα στο φούρνο μικροκυμάτων, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία. Τα σταφύλια για παράδειγμα μπορεί να… εκραγούν και οι σταφίδες είναι ικανές να τον καταστρέψουν! Προσοχή λοιπόν! Καλύτερα να αποφεύγεις να βάζεις φρούτα με φλούδα στα μικροκύματα ενώ αν το κάνεις, φρόντισε να τα έχεις καθαρίσει και να τα τρυπήσεις με ένα μαχαιράκι ή οδοντογλυφίδα.

* Αυγά με τσόφλι: Θεώρησες καλή ιδέα να ψήσεις αυγό στα μικροκύματα; Σκέψου το λίγο καλύτερα. Το εσωτερικό θα ζεσταθεί αρκετά και ο ατμός δε θα έχει από πουθενά να βγει με αποτέλεσμα το αυγό να… σκάσει και να περνάς ώρες προσπαθώντας να καθαρίσεις τα κομμάτια κρόκου κι ασπραδιού.

* Νερό: Μην προσπαθήσεις να βράσεις μια κούπα νερό σε φούρνο μικροκυμάτων γιατί το πιθανότερο είναι να καταλήξεις με εγκαύματα. Η αλήθεια είναι πως τα υγρά μπορούν να φτάσουν σε σημείο βρασμού με τα μικροκύματα, χωρίς να υπάρχει καν η ένδειξη φυσαλίδας. Ωστόσο, αν βγάλεις την κούπα με το καυτό νερό, ενδέχεται αυτό θα πεταχτεί στο πρόσωπό σου. Για να αποτρέψεις κάτι τέτοιο να συμβεί, αφενός ζεστανέ το για λιγότερο από δύο λεπτά κι άσε το φλιτζάνι για μισό λεπτό πριν το βγάλεις ή ακόμη καλύτερα προτίμησε τη λύση του βραστήρα, σίγουρη κι ασφαλής.
* Ψωμί: Αν θέλεις να ζεστάνεις ψωμί καλύτερα να μην το κάνεις στο φούρνο μικροκυμάτων. Μετά από μόλις 10 δευτερόλεπτα, η υγρασία θα κάνει το ψωμί σου σκληρό και σαν λαστιχο, όπως το μπαγιάτικο. Ο καλύτερος τρόπος για να το ζεστάνεις είναι να το βάλεις μέσα σε ζεστό φούρνο για λίγα λεπτά.

* Καυτερές πιπεριές: Οι καυτερές πιπεριές, ειδικά οι αποξηραμένες αφήνουν μια πολύ δυσάρεστη οσμή αν ζεσταθούν στο φούρνο μικροκυμμάτων. Η αιτία είναι η καψαϊκίνη που εμπεριέχουν, που εξατμίζεται όταν εκτίθεται στα μικροκύματα.

Τι σκεύη να χρησιμοποιήσεις στα μικροκύματα;

* Μεταλλικά σκεύη: Όχι δια ροπάλου: Αν και λογικά ήδη το γνωρίζεις καλό είναι να το υπανθυμίσουμε. Τα μικτοκύματα αντανακλώνται από το μέταλλο οπότε ο φούρνος σου μπορεί να χαλάσει ή ακόμη και να εκραγεί. Επίσης μην τοποθετείς μέσα αλουμινόχαρτο για να σκεπάσεις το σκεύος σου, γιατί μπορεί να πάρει φωτιά. Αν θέλεις να το σκεπάσεις προτίμησε να τοποθετήσεις από πάνω ένα πιάτο.

* Πλαστικό: Μόνο αν έχει την ειδική σήμανση: Προσοχή! Μέσα στο φούρνο μικροκυμάτων δεν μπαίνουν όλα τα πλαστικά! Έλεγξε αν τα μπολ σου έχουν το ειδικό σηματάκι πριν τα βάλεις μέσα στα μικροκύματα.

Ισχύει το κόλπο με το σφουγγάρι ή μήπως όχι;

* Άσε τα «κολπάκια» κι αγόρασε καινούριο: Υπάρχει μια φήμη σύμφωνα με την οποία βάζοντας ένα σφουγγάρι σε φούρνο μικροκυμμάτων για 30 δευτερόλεπτα, το απολυμαίνεις. Αυτό, όμως, εκτός από αναληθές είναι και μια κακή ιδέα αφού το μόνο που θα πετύχεις είναι να καταλήξεις με ένα καυτό σφουγγάρι και μια κουζίνα που θα μυρίζει απαίσια… Οπότε καλύτερα, πέτα το κι αγόρασε καινούριο!

πηγή-prosoxhh

Διαβάστε περισσότερα... »

Τα χρήματα αγοράζουν την ευτυχία;

Σε αυτή τη ζωή ένα πράγμα μετράει: ο μεγάλος τραπεζικός λογαριασμός! Με αυτό το γνωμικό πορεύονται οι περισσότεροι άνθρωποι στην εποχή μας και ψάχνουν κάπου εκεί να βρουν την ευτυχία. Βέβαια οι στατιστικές δεν φαίνεται να το διαψεύδουν κιόλας… ή μήπως όχι;

Σε μια κλίμακα με άριστα το 10, οι άνθρωποι από τη Ζιμπάμπουε το 2008, τοποθετούσαν το βαθμό ευτυχίας τους στο 2,83 την ίδια χρονική στιγμή που οι αστοί της Ελβετίας έθεταν εαυτούς κατά μέσο όρο στο 7,93. 

Για να είμαστε βέβαια πιο ακριβείς, η ερώτηση που τέθηκε σε όλους αυτούς δεν ήταν «Πόσο ευτυχισμένοι είστε;», αλλά «Αναλογιζόμενοι όλες τις παραμέτρους, πόσο ικανοποιημένοι είστε από τη ζωή σας συνολικά;».

Παρόλα αυτά, μια μελέτη που έγινε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Buffalo, διαπιστώνει ότι οι άνθρωποι που βοηθούν άλλους ανθρώπους, είναι πιο υγιείς και ζουν περισσότερο, στοιχεία που υποδεικνύουν μια αναγνωρίσιμη από τους επιστήμονες καλοζωία. Είναι καλύτερο να δίνεις από το να παίρνεις οπότε και με αυτό τον τρόπο γίνεσαι και πιο ευτυχισμένος –σύμφωνα με τις μετρήσεις πάντα!

Το να δώσεις όμως δε συνεπάγεται πως απαραιτήτως πρέπει να έχεις κιόλας μια περιουσία. Είναι πολλοί εκείνοι άλλωστε, που αν και οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί είναι κάτι παραπάνω από φουσκωμένοι, θα τους χαρακτήριζε κανείς σπαγκοραμμένους και μίζερους. Κάτι που δεν φαίνεται να τους κάνει ευτυχισμένους. 

Αντιθέτως, άνθρωποι με ελάχιστα χρήματα, που απλά μπορούν και επιβιώνουν, πολλές φορές είναι τόσο πρόθυμοι να βοηθήσουν και να προσφέρουν στο συνάνθρωπό τους, που εκπλήσσουν ευχάριστα τους γύρω τους, ενώ για τους ίδιους η ευχαρίστηση που λαμβάνουν από την ίδια την πράξη αποτελεί πηγή χαράς για αρκετό χρονικό διάστημα.

Οπότε το πρόβλημα εντέλει δεν είναι τα χρήματα για να κατακτήσει κανείς την ευτυχία. Μάλλον είναι ένα πιο βαθύ συναίσθημα, που εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο και τους στόχους που έχει θέσει εκείνος για το πως πρέπει να πετύχει ή να ζήσει. Εκ παραλλήλου βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, κανείς χάνει τέτοιου είδους ισορροπίες όταν έχει μάθει στα πολλά και ξαφνικά βρεθεί με λίγα… κάτι που στις ημέρες μας είναι κανόνας και όχι απλά συχνό φαινόμενο.

Το βασικό λοιπόν είναι, οι επιδιώξεις των ανθρώπων να είναι μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους και οι στόχοι να είναι εφικτοί –όποιοι και αν είναι αυτοί- ώστε το χαμόγελο να βγαίνει πηγαία και χωρίς δεύτερες –αρνητικές- σκέψεις. Άλλωστε οι επιστήμονες λένε ότι ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα φτιαγμένο για να είναι αισιόδοξο, γεγονός που βοηθάει στη θετική διεξαγωγή όλων των ζητημάτων. Και αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα χρήματα!

πηγή-edwhellas.com

Διαβάστε περισσότερα... »

Κινητά με «ανθρώπινη όραση», το νέο εγχείρημα της Google

Οι συσκευές θα χαρτογραφούν το γύρω χώρο σε τρεις διαστάσεις και σε πραγματικό χρόνο

Βαγγέλης Πρατικάκης

Η Google προσφέρει για δοκιμή το πρωτότυπο ενός κινητού τηλεφώνου που χαρτογραφεί το γύρω χώρο σε τρεις διαστάσεις και σε πραγματικό χρόνο. Κινητά με «ανθρώπινη» όραση θα ήταν χρήσιμα στη μέτρηση εσωτερικών χώρων, ως βοηθήματα για τυφλούς, ή ακόμα και για να παίζουμε κρυφτό με χαρακτήρες βιντεοπαιχνιδιών, λέει η εταιρεία.

Οι επεξεργαστές όρασης

Οι πρώτες 200 συσκευές που θα προσφέρει η εταιρεία σε προγραμματιστές διαθέτουν εξειδικευμένους «επεξεργαστές όρασης» και αισθητήρες που μετρούν τη θέση και τον προσανατολισμό της συσκευής 250.000 φορές το δευτερόλεπτο.

«Πώς θα ήταν να μπορούσατε να μετράτε τις διαστάσεις του σπιτιού σας πριν ψωνίσετε έπιπλα απλώς περπατώντας στο εσωτερικό του με το τηλέφωνό σας;» αναφέρει η εταιρεία.
«Πώς θα ήταν να μην χαθείτε ποτέ ξανά στο εσωτερικό ενός κτηρίου; Πώς θα ήταν αν τα άτομα με προβλήματα όρασης μπορούσαν να κινούνται σε άγνωστους εσωτερικούς χώρους; Πώς θα ήταν αν βλέπατε σε ποιο ακριβώς ράφι βρίσκεται το προϊόν που αναζητάτε σε ένα πολυκατάστημα;».

Η νέα τεχνολογία θα επέτρεπε επίσης να «παίζετε κρυφτό μέσα στο σπίτι σας με τον χαρακτήρα του αγαπημένου σας βιντεοπαιχνιδιού».

Το πρωτότυπο αναπτύχθηκε από το τμήμα Προηγμένης Τεχνολογίας και Προγραμμάτων στο πλαίσιο του ευρύτερου προγράμματος Project Tango, το οποίο έχει στόχο «να αποκτήσουν οι φορητές συσκευές μια αντίληψη του χώρου και της κίνησης σε ανθρώπινη κλίμακα». Στην ανάπτυξη της τεχνολογίας συμμετείχαν επίσης η γερμανική Bosch, το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, το Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον και το Open Source Robotics Foundation.

Οι πρώτες συσκευές διαθέτουν κάμερα 4 Mpixel, ξεχωριστή κάμερα παρακολούθησης κινήσεων, δύο επεξεργαστές μηχανικής όρασης και έναν αισθητήρα βάθους. Το smarphone τρέχει Android, φυσικά. 


πηγή-stergiog

Διαβάστε περισσότερα... »

Επιστήμονες πέτυχαν, την πιο ακριβή μέχρι σήμερα μέτρηση της μάζας του ηλεκτρονίου

Γερμανοί επιστήμονες έκαναν την πιο ακριβή μέχρι σήμερα μέτρηση της μάζας του ηλεκτρονίου, ενός από τα θεμελιώδη συστατικά της ύλης. 

Τα ηλεκτρόνια είναι σωματίδια με αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο (από όπου πήραν και το όνομά τους), τα οποία βρίσκονται σε τροχιές γύρω από τον πυρήνα του ατόμου. Ανακαλύφθηκαν το 1897 από τον Βρετανό φυσικό Τζόζεφ Τζον Τζόνσον. Η μάζα του ηλεκτρονίου αποτελεί βασική παράμετρο σε πολλούς θεμελιώδεις φυσικούς νόμους που κυβερνούν τον κόσμο των υποατομικών σωματιδίων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σβεν Στουρμ του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το "Science", "ζύγισαν" τα ηλεκτρόνια χρησιμοποιώντας μια συσκευή που λέγεται "παγίδα Πένινγκ", η οποία συγκρατεί άτομα με τη βοήθεια ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων.

Οι Γερμανοί φυσικοί δεν μέτρησαν το ηλεκτρόνιο άμμεσα αλλά έμμεσα. Συγκεκριμένα, μέτρησαν ένα ηλεκτρόνιο που βρισκόταν γύρω από ένα πυρήνα ατόμου άνθρακα, του οποίου η μάζα ήταν ήδη γνωστή. 

Το ηλεκτρόνιο βρέθηκε να έχει ως μάζα το 0,000548579909067 μιας ατομικής μονάδας μάζας (της μονάδας μέτρησης των σωματιδίων), με ένα παράγοντα αβεβαιότητας της τάξης μόλις των 0,03 μερών ανά δισεκατομμύριο.

Ο νέος υπολογισμός της μάζας του ηλεκτρονίου βελτιώνει κατά 13 φορές την ακρίβεια προηγούμενων μετρήσεων και, σύμφωνα με τους ερευνητές, "θέτει τα θεμέλια για μελλοντικά πειράματα στο πεδίο της θεμελιώδους φυσικής, καθώς και για τεστ ακριβείας του Καθιερωμένου Προτύπου (σωματιδιακής φυσικής)".

πηγή-thecuriosityofcat

Διαβάστε περισσότερα... »

Ψείρες: Πώς θα τις αντιματωπίσετε;

Όλοι έχουμε ακούσει, έχουμε δεί ή έχουμε κολλήσει ψείρες στην ζωή μας

Τι είναι όμως οι ψείρες;

Ψείρες είναι το κοινό όνομα για τα είδη της υπόταξης Ανόπλουρα, που κατατασσεται στην τάξη των εντόμων φθειράπτερα. Η ψείρα λοιπον είναι ένα ζωήφιο που μπορει και ζει παρασιτικά στον άνθρωπο και στα ζώα.

Οι ψείρες του τριχωτού της κεφαλής είναι μικροσκοπικά έντομα χωρίς φτερά. Όπως όλα τα έντομα έχουν έξι πόδια, τα οποία χρησιμοποιούν για να προσκολλώνται στα μαλλιά. Οι ψείρες ζουν μόνο στα ανθρώπινα μαλλιά. Συνήθως, προτιμούν τις πιο θερμές περιοχές, όπως την περιοχή πίσω από τα αυτιά ή την περιοχή του αυχένα.

Οι ψείρες είναι διαφανείς. Αυτό καθιστά δύσκολο τον εντοπισμό τους στα μαλλιά. Μια ενήλικη ψείρα έχει μήκος 3-4 χιλιοστά: περίπου όσο το μήκος ενός σπόρου σησαμιού. Τα θηλυκά έχουν μεγαλύτερο μέγεθος. Οι ψείρες, αφού φάνε, αποκτούν ένα καφέ-κοκκινωπό χρώμα.

Οι ψείρες τρέφονται με ανθρώπινο αίμα. Οι ψείρες τρωνε τέσσερις φορές την ημέρα. Δαγκώνουν το δέρμα του τριχωτού της κεφαλής και εγχέουν το σάλιο τους. Αυτό προκαλεί ερεθισμό και φαγούρα. Όταν απομακρύνονται από τα ανθρώπινα μαλλιά και συνεπώς από το αίμα, δεν μπορούν να επιβιώσουν παραπάνω από 2 με 3 ημέρες.

Οι κόνιδες δεν είναι ψείρες. Οι κόνιδες είναι τα άδεια κελύφη των νυμφών που εκκολάφθηκαν ή τα αυγά που δεν έχουν εκκολαφθεί. Βρίσκετε κόνιδες στα μαλλιά σας; Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι έχετε μολυνθεί από ψείρες, ωστόσο η πιθανότητα είναι μεγάλη.

Οι ψείρες αναπαράγονται πολύ γρήγορα. Οι θηλυκές ψείρες γεννούν και εναποθέτουν έως και 10 αυγά ανά ημέρα. Τα αυγά, τα οποία μοιάζουν με πιτυρίδα, προσκολλώνται πλησίον του δέρματος του τριχωτού της κεφαλής, στη ρίζα της τρίχας και είναι εξαιρετικά δύσκολο να απομακρυνθούν.

Τα αυγά εκκολάπτονται μετά από 8 με 10 ημέρες. Τα «μωρά ψείρες» ονομάζονται νύμφες. Μετά από 10 με 12 ημέρες, οι νύμφες γίνονται ώριμες ενήλικες ψείρες, έτοιμες να γεννήσουν και εναποθέσουν αυγά.

Οι ψείρες ζουν 2 έως 3 μήνες. Κατά το διάστημα αυτό οι θηλυκές ψείρες γεννούν 200 με 300 αυγά.

Πως απομακρυνουμε τις ψείρες

Ένα μεταλλικό χτενάκι βοηθάει να ξετρυπώνετε τα παράσιτα και να ξεκολλάτε τις κόνιδες. «Ωστόσο υπάρχουν αρκετά ειδικά προϊόντα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ειδικά σε παιδιά. Μάλιστα καλό θα ήταν να γίνει μία επαναληπτική-προληπτική θεραπεία 7 ημέρες μετά την πρώτη, ώστε να σκοτωθούν και τα τελευταία παράσιτα που βρίσκονταν μέσα σε αβγά και έχουν εκκολαφθεί», λέει η παιδοδερματολόγος Κατερίνα Λαμπρινοπούλου. 

Το σίγουρο είναι ότι θα διευκολύνει στον έλεγχο του δέρματος και στην αφαίρεση των κόνιδων. 

Για να απαλλαγείτε, όμως, θα χρειαστεί θεραπεία με ειδικό σαμπουάν.

Οι κόνιδες ανοίγουν κάθε επτά ημέρες και κάθε έντομο παράγει 100 έως 200 κόνιδες, γι' αυτό εάν μετά την πρώτη θεραπεία έχουν επιβιώσει κάποιες θα τις καταπολεμήσετε ώστε να απαλλαγείτε οριστικά από το πρόβλημα.

Για να μην ξαναεμφανιστούν, δεδομένου ότι στο σχολείο ο κίνδυνος υπάρχει πάντα, είναι απαραίτητη μια προληπτική αγωγή.

Το σύνδρομο της συνεχούς μόλυνσης

Ο προληπτικός πόλεμος κατά των ψειρών, είναι απολύτως περιττός. Εάν στο σχολείο η επιδημία συνεχίζεται, καλό είναι να ελέγχετε το κεφάλι. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα αιθέρια έλαια λειτουργούν ως εντομοαπωθητικά, αλλά δεν υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που να το αποδεικνύουν αυτό.

Με δυο λόγια ο ορίζοντας δεν είναι καθόλου φωτεινός. Αγωγή με δραστικά σαμπουάν για όλους και γενική απολύμανση στο σπίτι. Σεντόνια και πετσέτες πρέπει να πλένονται στο πλυντήριο στους 90ο βαθμούς, τα ρούχα στους 60ο. 

Αν και οι κόνιδες ζουν μόνο 48 ώρες μακριά από το ανθρώπινο δέρμα, για να μην επιβιώσουν, βάλτε σε καραντίνα όλα τα λούτρινα παιχνίδια. Κλείστε τα σε πλαστικές σακούλες για τουλάχιστον 2-3 εβδομάδες. Θα πλένετε τα χτένια και τις βούρτσες σε ένα λεκανάκι με νερό και το θεραπευτικό σαμπουάν.

Επιπλέον στα παιδιά, η φθειρίαση μπορεί να κατεβεί μέχρι τα βλέφαρα και να προκαλέσει επιπεφυκίτιδα.

πηγή-tampouloukia.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

«Ζωντανά» βράχια μεγαλώνουν με τη βροχή και… περπατάνε!

Τα «trovants» είναι ότι πιο περίεργο υπάρχει στη γη, καθώς χαρακτηρίζονται ως «ζωντανά» βράχια! Πρόκειται για παράξενους βράχους σε διάφορα μεγέθη που αναπτύσσονται όταν έρθουν σε επαφή με το νερό και σε μερικές περιπτώσεις μετακινούνται μόνοι τους από το ένα σημείο στο άλλο.

Τα βράχια αυτά βρίσκονται σε ένα μικρό ρουμανικό χωριό, το Costesti και η λέξη trovant σημαίνει «τσιμέντο και άμμος».

Έχουν σφαιρικό σχήμα, αποτελούνται από έναν πέτρινο πυρήνα με εξωτερικό κέλυφος άμμου και αν κοπούν στο εσωτερικό τους διακρίνονται δαχτυλίδια σαν αυτά που υπάρχουν στους κορμούς των δέντρων. Η δημιουργία τους χρονολογείται 6 εκατομμύρια χρόνια πριν, ως αποτέλεσμα σεισμικής δραστηριότητας στην περιοχή.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες, φανταστικές και επιστημονικές, που επεξηγούν την προέλευση και την παράξενη συμπεριφορά των trovants.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι κάτω από το κέλυφος, υπάρχει υψηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα άλατα και όταν η επιφάνεια έρχεται σε επαφή με το νερό τα ορυκτά εξαπλώνονται και κάνουν την άμμο να επεκταθεί.

Κάπως έτσι επεξηγείται η αύξηση των πετρών. Ωστόσο, πέρα από κάθε επεξήγηση του φαινομένου, η περιοχή αποτελεί σπουδαίο τουριστικό αξιοθέατο της Ρουμανίας, ενώ τα trovants από το 2004 προστατεύονται από την UNESCO.

πηγή-hkoinoniamas

Διαβάστε περισσότερα... »

Προσευχή των Πατέρων της Όπτινα. Προσευχηθείτε...

"κλίκ" για μεγέθυνση

ΚΥΡΙΕ, βοήθησέ με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου.

Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας φώτιζε με και δυνάμωνε με για το κάθε τι.

Όποιες ειδήσεις κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να τις δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθησι ότι προέρχονται από το άγιο θέλημα Σου.

Καθοδήγησε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σε όλα τα έργα μου και τα λόγια μου.

Σ' όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.

Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι σε κάθε μέλος της οικογενείας μου με ευθύτητα και σύνεση, ώστε να μην συγχύσω και στενοχωρήσω κανένα.

ΚΥΡΙΕ, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο και όλα τα γεγονότα της ημέρας αυτής καθ' όλη την διάρκεια της.

Καθοδήγησε την θέλησή μου και δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.

ΑΜΗΝ.

πηγή-klassikoperiptosi

Διαβάστε περισσότερα... »

Ασκληπιεία και Εγκοίμησις: Η Ιερή Ιατρική

Συγγραφέας: Άγγελος Βιαννίτης

Οράτε εδώ κι εδώ.

Η Αναζήτηση του Θεού στα Όνειρα

Από τα Ασκληπιεία, ως τα Σύγχρονα Ψυχοθεραπευτικά Εργαστήρια

Η Αναβίωση του Ασκληπιού

Στη βάση του βράχου όπου ορθώνεται ο Παρθενώνας, βρίσκεται το Ασκληπιείο Αθηνών. Μπορεί κανείς να φτάσει ως εκεί εύκολα, ανεβαίνοντας ανατολικά από το θέατρο του Διονύσου ένα ανηφορικό μονοπάτι που οδηγεί από το λογείο του θεάτρου απευθείας στον ιερό χώρο του ναού. Παλαιότερα, το ίδιο μονοπάτι συνέχιζε κυκλικά γύρω από την βάση της Ακρόπολης. 

Ο ασθενής, ο ικέτης, μπορούσε να προσεγγίσει τον ναό είτε από τα δυτικά, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της Αθηνάς, είτε από τα ανατολικά, όπως και σήμερα, περνώντας μέσα από τον χώρο της αναγέννησης και της έκστασης που διαφέντευε ο Διόνυσος.

Με τις εργασίες αναστήλωσης της αρχαιολογικής υπηρεσίας που έγιναν εκεί τα τελευταία χρόνια, ο σημερινός επισκέπτης μπορεί να δει θαλάμους εγκοίμησης πίσω από το άβατο, το ιερό του ναού, καθώς και μια τεράστια κυκλική πέτρα που αποτελούσε την βάση ενός βωμού για τον θεό. Μετά από αιώνες, ο Ασκληπιός φανερώνει ξανά το πρόσωπό του στην Αθήνα.

Η αναστήλωση του Ασκληπιείου Αθηνών στην εποχή μας αποκτά ιδιαίτερα συμβολικές προεκτάσεις. Σηματοδοτεί όχι μόνο μια χρονική συγκυρία κατά την οποία το ενδιαφέρον για την εγκοίμηση και την θεραπευτική χρήση του ονείρου αναβιώνει μέσα από ορισμένες προωθημένες τάσεις της σύγχρονης ψυχοθεραπείας, αλλά και την αναγνώριση από την ιατρική και θεραπευτική σκέψη της ανάγκης για την σημασία της αντιμετώπισης των ασθενειών μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο πνευματικότητας και αναζήτησης του νοήματος της ζωής.

Αν και δεν ήταν το πιο φημισμένο από τα 300 περίπου Ασκληπιεία – τα πρώτα θεραπευτικά συγκροτήματα ή νοσοκομεία της ανθρωπότητας – που λειτούργησαν για μια περίπου χιλιετία μέχρι τα μισά του 5ου μ.Χ. αιώνα στην Ελλάδα, στην Νότια Ιταλία, στα παράλια της Μικράς Ασίας και ευρύτερα στον μεσογειακό χώρο, είναι ένα θεραπευτικό συγκρότημα που χαρακτηριστικά η αρχιτεκτονική του λειτουργεί ως μια ιερή αλληγορία. 

Αντανακλά την αντίληψη και την προσέγγιση της αρχαιοελληνικής σκέψης για την υγεία και την ασθένεια. Καταδεικνύει τον δρόμο για την ίαση, που λειτουργεί σαν ένας άξονας. Στα ανατολικά η ίαση περνά μέσα από τον θέατρο, τον χώρο του δράματος, του χορού, του εκστατικού πάθους και της αναγέννησης μέσα από τον θάνατο. 

Στα δυτικά, για να φτάσεις στην ίαση περνάς κάτω από την Αθηνά, από τον χώρο της λογικής, της σοφίας, της επιβεβαίωσης, της υπεροχής και της εκφρασμένης τελειότητας. Η χωροθέτηση και η αρχιτεκτονική του λοιπόν συμπυκνώνουν την έννοια της ίασης μέσα από την αρχαιοελληνική θεώρηση και σκέψη. Η θεσμοθετημένη πρακτική που αντανακλούσε αυτή την θεώρηση είχε σαν κέντρο της την διαδικασία της εγκοίμησης, που δεν ήταν απλώς μια αναζήτηση για ένα θεραπευτικό όνειρο, αλλά μια πορεία κάθαρσης και εξαγνισμού ώστε ο ασθενής να έρθει σε επαφή με το Θείο.

Ιερή Ιατρική

Αν και η σύγχρονη δυτική ιατρική επικεντρώνει τις -σαφώς υπολογίσιμες και αποτελεσματικές -δυνάμεις της στον στόχο της θεραπείας του ασθενή και την ανακούφισή του από παθολογικές καταστάσεις του οργανισμού του, βαρύνεται με το γεγονός ότι αγνοεί την συνειδητότητα του ασθενή και την περίπλοκη σχέση σώματος-νου, δίνοντας μεγαλύτερη σημασία στην αποκατάσταση του σώματος με χρήση μηχανημάτων και φαρμακευτικών σκευασμάτων. 

Αυτή η στάση συνεχίζεται, παρά την ανάπτυξη και την εμφανή στροφή των πασχόντων σε εναλλακτικές θεραπείες και άλλα συστήματα ιατρικής, όπως η ομοιοπαθητική, η ινδική Αγιουβέρδα ή η κινέζικη ιατρική που αντανακλούν διαφορετικές προσεγγίσεις και βλέπουν περισσότερο τον άνθρωπο σαν ένα ενεργειακό όν και την ασθένεια σαν ένα μπλοκάρισμα ή αγκύλωση ροής της ενέργειας. 

Η ολιστική ιατρική αναγνωρίζει καθαρά την σημασία της αντιμετώπισης των ασθενειών μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο σχέσεων και αλληλεπίδρασης της σωματικής, της συναισθηματικής, της νοητικής και ευρύτερα της ψυχικής ενέργειας.

Η έννοια λοιπόν της θεραπείας για την ολιστική ιατρική, όπως διαμορφώνεται σήμερα μέσα από την ζύμωση και τον διάλογο των διαφορετικών προσεγγίσεων, δυτικών και ανατολικών, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αποκατάσταση της ισορροπίας της ενεργειακής ροής του ανθρώπινου οργανισμού, που είναι συνώνυμη με την υγεία μεν, αλλά όχι και με την ευεξία.

Η παράδοση του Ασκληπιού διαμορφώνει μια τελείως διαφορετική αντίληψη. Η έννοια της ίασης για την αρχαιοελληνική σκέψη είναι κατά πολύ ευρύτερη από την σημερινή έννοια της θεραπείας. Πηγάζει από μια οπτική του κόσμου κατά την οποία το άτομο είχε πλήρη συναίσθηση ότι ήταν μέρος μιας κοσμικής τάξης που περικλείει τα πάντα. Ίαση σημαίνει προσωπική ολοκλήρωση, που απαιτεί την αποκατάσταση των δυσλειτουργιών, στην ψυχή και το σώμα. 

Αυτό σημαίνει αποκατάσταση της σχέσης του ανθρώπου με την φύση, την κοινωνία και το θείο, την εύρεση μιας αίσθησης σκοπού και την εναρμόνιση της ύπαρξης του με την εσωτερική και την ευρύτερη κοσμική τάξη. Περιλαμβάνει την επαφή με αυτό που ο ψυχίατρος Roberto Assagioli, ο θεμελιωτής της Ψυχοσύνθεσης, ονομάζει «ανώτερο ψυχοπνευματικό» μέρος του ανθρώπου. 

Η αποκατάσταση της υγείας έρχεται μέσα από μια καταφυγή σε μια υπερ-ατομική αντίληψη, μια προσπάθεια σύνδεσης με το κοσμικό γίγνεσθαι και το Όλον. Ίαση είναι η θεραπεία της ίδιας της ψυχής και η επανένωση της με την ηρακλείτεια αφανή αρμονία, η αναγνώριση της θεϊκής της φύσης και η προσπάθεια προσέγγισης της. Γι΄ αυτό τα Ασκληπιεία είναι πρώτα απ΄ όλα ιεροί ναοί και ύστερα θεραπευτικά κέντρα. 

Πηγαίνοντας πέρα από την ολιστική ιατρική, της αντίληψης του ανθρώπου σαν ένα ενεργειακό πλέγμα, η παράδοση του Ασκληπιού είναι μια θρησκευτική, μια ιερή ιατρική. Πνευματικές ανησυχίες, συναισθήματα, ελπίδες, όνειρα και απογοητεύσεις είναι βασικά και όχι περιφερειακά στοιχεία για την ιερή ιατρική, γιατί όλες αυτές οι λειτουργίες είναι εκφράσεις της ψυχής. Συνεπώς, έχοντας σαν κεντρικό άξονα την ψυχή, η ιερή ιατρική είναι η κατεξοχήν Ψυχοθεραπεία.

Η Μεγάλη Πορεία

Το πλήθος των αρχαιολογικών, φιλολογικών και επιγραφικών τεκμηρίων μας επιτρέπει να έχουμε σήμερα μια πλήρη εικόνα της πορείας αναζήτησης του ικέτη-ασθενή προς την ίαση. Η διαδικασία διέφερε και ως προς τον σκοπό της αλλά και ως προς την πρακτική της από κέντρο σε κέντρο.

Εγκοίμηση δεν γινόταν μόνο στα πολυάριθμα Ασκληπιεία, αλλά και σε μαντεία ή άλλους ιερούς τόπους. Στο μαντείο του Τροφώνιου στην Λιβαδιά, αλλά και στο Αμφιαράειον του Ωρωπού, η εγκοίμηση γινόταν κυρίως για μαντικούς σκοπούς, όπως γινόταν και στην Αίγυπτο στους ναούς της Ίσιδος και του Σαράπιδος. 

Στην Μικρά Ασία, ήταν οι ιερείς που υποβάλλονταν σε εγκοίμηση για λογαριασμό των πιστών στα Πλουτώνεια, ενώ κάποια άλλα Ασκληπιεία, όπως αυτό της Περγάμου, όπου μαθήτευσε και θεράπευε μελετώντας τα δικά του όνειρα και των ασθενών ο Γαληνός, αυτός ο μεγάλος Έλληνας φυσιολόγος, ανατόμος και ιατρός του 2ου μ.Χ αιώνα, και της Κω, όπου μαθήτευσε και αργότερα δίδαξε ο Ιπποκράτης, λειτουργούσαν παράλληλα και σαν σχολές ιατρικής, όπου πολλοί μαθήτευαν γύρω από τους μεγάλους θεραπευτές της εποχής.

Τα σημαντικότερα Ασκληπιεία εξελίχτηκαν σε μεγάλα κτιριακά συμπλέγματα που περιελάμβαναν γυμναστήρια, λουτρά, θέατρα και χώρους διαβίωσης για τους πολυάριθμους ασθενείς. Το θέατρο της Επιδαύρου, για παράδειγμα, ήταν μέρος του συγκροτήματος του τοπικού Ασκληπιείου που ήταν το μεγαλύτερο και το πιο ξακουστό στον αρχαίο κόσμο, μια και ο ίδιος ο Ασκληπιός, ακολουθώντας τις υποδείξεις του δασκάλου και μέντορά του στην τέχνη της θεραπευτικής, του κενταύρου Χείρωνα, έδωσε ο ίδιος οδηγίες για την χωροθέτηση και κατασκευή του. 

Όπως αναφέρει ο Παυσανίας, με τις υποδείξεις του Ασκληπιού μεταφέρθηκε χώμα και τρίμματα ορυκτού από την περιοχή της Μαγνησίας- που ήταν πλούσιο σε μαγνητίτη- και στρώθηκε στην Επίδαυρο. Σ΄ αυτό το χώμα φύτευαν τα βότανα που χρησιμοποιούσαν οι Ζάκορες, οι ιεροί θεραπευτές στις θεραπευτικές αγωγές τους. 

Επίσης οι κατσίκες και τα άλλα ζώα του ναού τρέφονταν από χόρτα φυτεμένα σ΄ αυτό το χώμα. Το γάλα απ΄ αυτές τις κατσίκες ήταν και η κύρια τροφή για τους περίφημους παρείες τα λίγο μεγαλύτερα του ενός μέτρου ξανθόφιδα που, εκπαιδευμένα από τους Ζάκορες, κατά την διάρκεια της τελευταίας φάσης της εγκοίμησης όταν πλέον ο ασθενής κοιμόταν στο άβατο, έγλειφαν και καθάριζαν χρόνια αποστήματα και πληγές, κάθονταν στις κοιλιές των στείρων γυναικών κ.α.

Όταν ο ασθενής πλησίαζε στην Επίδαυρο, έβλεπε στον δρόμο του και στον χώρο μπροστά στον ναό εκατοντάδες επιγραφές. Ήταν η καταγραφή πολλών περιστατικών από ασθενείς που βρήκαν την ίαση από το χέρι του Ασκληπιού. Από μόνες τους αυτές οι πινακίδες ήταν μια ισχυρή υποβολή που τόνωνε την πίστη στην θεραπεία, μέσα από την συνάντηση με το θείο. 

Γνώριζαν με αυτόν τον τρόπο ότι εδώ κατοικεί ο θαυματουργός Ασκληπιός και το μόνο που είχαν να κάνουν για να θεραπευτούν ήταν να παραδώσουν πλήρως και τελειωτικά την ασθένειά τους σε εκείνον και στους ιερείς- θεραπευτές εκπροσώπους του. Έπρεπε λοιπόν να εξαγνίσουν τον εαυτό τους και να προετοιμαστούν για την άφιξή του στα όνειρά τους.

Πριν φτάσει ο ασθενής στην τελευταία φάση της εγκοίμησης, τον ύπνο στον καθαγιασμένο χώρο μπροστά στο υποβλητικό χρυσελεφάντινο άγαλμα του θεού που βρισκόταν στο άβατο του Ασκληπιείου της Επιδαύρου, για δυο- τρεις ημέρες ακολουθούσε ένα τυπικό εξαγνιστικών τελετουργιών, που περιελάμβανε τα –πολύ σημαντικά- καθαρτήρια λουτρά, αυστηρή νηστεία ή συγκεκριμένους διαιτητικούς περιορισμούς ανάλογα με την περίπτωση, αποχή από ερωτική πράξη κ.α. Μέσα στο τυπικό συμπεριλαμβάνονταν η παρακολούθηση των διδασκόμενων στο θέατρο τραγωδιών και η προσφορά θυσιών. 

Υπήρχε επίσης και η παροχή μιας πρωτοβάθμιας περίθαλψης πριν την εγκοίμηση, που ήταν η κορύφωση της πορείας για την ονειρική συνάντηση με τον Ασκληπιό. Αυτή η πρωτοβάθμια περίθαλψη ήταν αρκετά εκτεταμένη στο εύρος της, μια και περιελάμβανε χειρουργικές επεμβάσεις όπως διάνοιξη αποστημάτων, ανατάξεις σπασμένων μελών κλπ., αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θεωρούνταν η αιτία για την ίαση των ασθενειών. Αυτή την δώριζε αποκλειστικά η «επιφάνεια» του Ασκληπιού μέσω του θεραπευτικού ονείρου.

Η Επίσκεψη του Θεού

Όταν οι ασθενείς είχαν ολοκληρώσει την προκαταρτική διαδικασία, ξάπλωναν στις στιβάδες (στρώματα) τους μέσα στο άβατο. Περίμεναν με αγωνία τον γεροντότερο ιερέα να μπει από την είσοδο της ανατολής και να φωνάξει τρεις φορές: « Ασκληπιέ θαυματουργέ, σε περιμένουμε». Ακολουθούσε ομαδική ψαλμωδία, με ύμνους προς τον πανθεραπευτή Ασκληπιό και επικλήσεις να τους επισκεφτεί την ώρα του ύπνου και να τους θεραπεύσει από τα πάθη τους. 

Κατόπιν ο Ζάκορας άρχιζε να ψέλνει λόγια ακατανόητα και να χειρονομεί υψώνοντας τα χέρια προς το άγαλμα του θεού και κατεβάζοντας τα προς τους ασθενείς. Μόλις οι λύχνοι έσβηναν, έμεναν μόνο τα μάτια του θεού να λάμπουν από το επιβλητικό παράστημα του Ασκληπιού στο άκρο του άβατου που τραβούσε τα βλέμματα των γεμάτων πίστη και ελπίδα ασθενών. 

Καθώς ακούγονταν ο απόμακρος ήχος ενός αυλού και κάποιου κρουστού σε ένα όλο και πιο αργό, υπνωτιστικό ρυθμό βυθίζονταν αργά σε ένα βαθύ στάδιο χαλάρωσης Όλη αυτή η διαδικασία ήταν μια τελετουργική υποβολή, μια επαγωγή σε ομαδική ύπνωση, που δεν αργούσε να ρίξει σε ύπνο τους ασθενείς, κάποιοι από τους οποίους είχαν από πριν πιει συγκεκριμένα σκευάσματα που τους είχαν δοθεί. 

Σε μια περίπου ώρα μετά το σβήσιμο των λύχνων, οι παραστάτες, το βοηθητικό προσωπικό του ναού, άνοιγαν αθόρυβα τις πόρτες και έμπαιναν μέσα οι ειδικευμένοι ιερείς- θεραπευτές. Έκαναν θεραπευτικές επεμβάσεις, όπως έμπλαστρα και εντριβές, ψαύσεις και επαναφορές στην θέση μυών και νεύρων, πλύσεις και καθαρισμούς πληγών κλπ. Μαζί τους έμπαιναν στην τεράστια αίθουσα οι παρείες, τα εκπαιδευμένα ιερά φίδια, που επικουρούσαν το θεραπευτικό έργο. Σέρνονταν ανάμεσα στις στιβάδες και πάνω στα σώματα των σε βαθύ ύπνο και ονειρευόμενων ασθενών.

Ο θεός Ασκληπιός εμφανίζονταν στα όνειρα σαν ένας γενειοφόρος άντρας που κρατούσε μια βακτηρία (μπαστούνι), ή σαν ένα αντρικό χέρι που άγγιζε το πάσχον μέρος. Συχνά ήταν τα θεραπευτικά όνειρα με φίδια. Επίσης καλοί οιωνοί θεραπείας ήταν η εμφάνιση ενός σκύλου, που θεωρούνταν σύντροφος του Ασκληπιού ή ενός πετεινού, επίσης σύμβολο του θεού.

Την άλλη μέρα, οι ασθενείς εξιστορούσαν τι είδαν στον ύπνο τους στους ιερείς, και ανάλογα με το όνειρο, τους δινόταν κάποια αγωγή για να ακολουθήσουν. Ήταν πολλές οι φορές όμως που ο ασθενής ξυπνούσε εντελώς θεραπευμένος και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως γνωρίζουμε από τις επιγραφές, η θεραπεία έφτανε στα όρια μιας θαυματουργής ιάσεως από μακρόχρονη ασθένεια. Τέλος, όλο το ιστορικό της ασθένειας, του ονείρου και της ίασης, καταγραφόταν στις πινακίδες και εκτίθεντο σε κοινή θέα. Επίσης συχνά η ίδια η ιαματική θεότης ζητούσε την προσφορά ενός αφιερώματος εκ μέρους του θεραπευμένου πλέον ικέτη, κάτι που δινόταν ασφαλώς με περίσσια γενναιοδωρία.

Το Πέρασμα στον Χριστιανισμό

Η λατρεία του Ασκληπιού απετέλεσε μία από τις μεγαλύτερες κατά την περίοδο της εξάπλωσης του χριστιανισμού, και ο ίδιος ο Ασκληπιός ήταν ένας από τους τελευταίους στην σειρά των «ειδωλολατρικών» θεών που έχασαν την γενική αποδοχή τους. Αν και ο χριστιανισμός επιτέθηκε κατά μέτωπον στο θεσμό της εγκοίμησης, δεν κατάφεραν να βάλουν τέλος στην άσκηση της από τους απλούς ανθρώπους. 

Κατέφυγαν λοιπόν στην τροποποίηση του αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος και του θεολογικού υποβάθρου της. Η ίδια όμως πρακτική της χρήσης του θεραπευτικού ονείρου υιοθετήθηκε τελικά αυτούσια και ενσωματώθηκε στον χριστιανισμό.

Ο Ασκληπιός αντικαταστάθηκε με χριστιανούς μάρτυρες και αγίους, όπως η Θέκλα, οι Κύρος και Ιωάννης, οι Κοσμάς και Δαμιανός, ο Θεράπων ή ο Αρτέμιος. Γύρω από τα θαυματουργά λείψανά τους, συχνά στον ίδιο χώρο όπου πριν λειτουργούσαν οι αρχαίοι ναοί και με παραπλήσιο τελετουργικό, η πρακτική της εγκοίμησης συνεχιζόταν. 

Η αναγραφή τώρα των θεραπειών καταγράφονταν σε αρχεία από τα κέντρα αυτά, σαν συλλογές θαυμάτων, που μας παρέχουν πλήθος πληροφοριών για την οργάνωση και την εξέλιξη της εγκοίμησης μέχρι τον 7ο αιώνα.
(Σχόλιο τροφής: Ήθελα να κρατήσω απόσταση, αλλά δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο το παραπάνω.. 

Πως γίνεται η ίασις στην μία περίπτωση να αποτελεί «ειδωλολατρικές μαγγανείες» και στην άλλη «θαύματα», χρησιμοποιώντας την ίδια τακτική και πρακτική, είναι πέραν της δικής μου αντιλήψεως! Ή πως ενώ για το φίδι, υπάρχουν καταγραφές θεραπείας στην μία περίπτωση, δαιμονοποιείται και γίνεται η προσωποποίηση του κακού στην άλλη; 

Όπως επίσης δεν αντιλαμβάνομαι και το παρακάτω, γιατί η νέα, τότε, θρησκεία, έπρεπε να καταστρέψει και να κατά-λεηλατήσει αυτά, που εντέλει μιμήθηκε από την προηγούμενη και αποτελούν την βάση της ακόμη έως σήμερα; Εγώ ξέρω πως καταστρέφεις κάτι για να «χτίσεις» κάτι νέο και καλλίτερο από αρχής, αν καταστρέφεις το προηγούμενο για να καταλήξεις να το μιμείσαι, ποιος ο λόγος νά το κάνεις; Ας το ενσωμάτωνε εξ αρχής, απ` το να καταστρέψει…)

Την ίδια περίπου εποχή που το άγαλμα της Αθηνάς αφαιρέθηκε από τον Παρθενώνα, το Ασκληπιείο Αθηνών λεηλατήθηκε και λίγο αργότερα καταστράφηκε. Στην θέση ανεγέρθηκε μια εκκλησία αφιερωμένη στον θεραπευτή Άγιο Αντρέα (…). Η εγκοίμηση συνεχίστηκε στην εκκλησία αυτή, η οποία περιελάμβανε ένα επί πλέον κλίτος, ίσως σαν ένα πρόναο σαν αυτόν που υπήρχε στον προγενέστερο ναό.

Η ομοιότητα της χριστιανικής με την αρχαία εγκοίμηση ήταν τόση ώστε προκαλούσε πολλές φορές σύγχυση στους ασθενείς ως προς την ταυτότητα των προσώπων που τους θεράπευαν στα όνειρά τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν κάποιες περιπτώσεις που καταγράφονται στα αρχεία από τις συλλογές θαυμάτων του Κοσμά και Δαμιανού. Μία απ΄ αυτές αναφέρει ότι οι «ειδωλολάτρες» είχαν την συνήθεια να αναφέρονται στους Κοσμά και Δαμιανό ως Κάστορα και Πολυδεύκη. Μια φορά που κάποιος αρρώστησε βαριά και επισκέφτηκε την κλινική του Κοσμά και Δαμιανού. 

Επειδή καλούσε συνεχώς τον Κάστορα και Πολυδεύκη να τον γιατρέψουν, οι γιατροί τον απέφευγαν (Ωραίοι γιατροί). Όταν, υποφέροντας από τους πόνους, στρίμωξε τους γιατρούς, εκείνοι του εξήγησαν ότι τα μοναδικά ονόματα στα οποία άκουγαν ήταν Κοσμάς και Δαμιανός, η δύναμη των οποίων ερχόταν από τον Ιησού Χριστό. Αν εκείνος αποδεχόταν τον Χριστό, θα θεραπευόταν. 

Εκείνος δέχεται και βαφτίζεται Χριστιανός. Τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν έγινε μέσα σε ένα όνειρο, όμως προετοιμάζουν την σκηνή για την επόμενη αφήγηση ενός θαύματος, όπου ένας «ειδωλολάτρης», απελπισμένος από τον πόνο της ασθένειας του, ακολουθεί ένα χριστιανό φίλο του σε μια εκκλησία του Κοσμά και Δαμιανού. Αφού περνά πολύ ώρα στον νάρθηκα της εκκλησίας, βλέπει ένα όνειρο στο οποίο « τρία παιδία τρώγωσι ψυχία άρτου εμβαπτισμένα σε οίνο». 

Ο ονειρευόμενος νιώθει μεγάλη επιθυμία να δοκιμάσει κι΄ αυτός, αλλά τα παιδιά αρνούνται να ικανοποιήσουν το αίτημα του, και τότε τον καταλαμβάνει φόβος ότι θα σκοτωθεί. Κατά την διάρκεια του ονείρου του, αποκτά επίσης την επίγνωση και συνειδητοποιεί ότι μπροστά του βλέπει το μυστικό της Θείας Ευχαριστίας. 

Γνωρίζει επίσης ότι οι χριστιανοί σκοτώνουν τους μη χριστιανούς που παραβιάζουν τα μυστήρια τους. Στο όνειρό του, εμφανίζονται δύο άτομα που στην αρχή νομίζει ότι είναι ο Κάστορας και Πολυδεύκης, όμως εκείνοι του λένε ότι είναι οι Κοσμάς και Δαμιανός και του δίνουν να φάει ψωμί. Ξυπνά βέβαιος για την απόφασή του να ασπαστεί τον χριστιανισμό.

Ο Ύπνος του Ασκληπιού

Αυτοί που θεωρούν την υιοθέτηση της πρακτικής της εγκοίμησης από την χριστιανισμό ως μια πολιτική προσπάθεια για την φυσιολογική πολιτισμική συνέχεια από το πέρασμα μιας θρησκείας σε μια άλλη, παραγνωρίζουν το γεγονός ότι η απομόνωση και η απογύμνωση μιας θεσμοθετημένης πρακτικής από το ευρύτερο πλαίσιο κοσμοθεώρησης και αντίληψης μέσα από το οποίο γεννήθηκε δεν μπορεί παρά να περιέχει και τους σπόρους της αποδυνάμωσης και καταστροφής της.

Έτσι, αφού πλέον η εγκοίμηση στο βυζάντιο, αντίθετα από την αρχαιοελληνική σκέψη, αφορά πρώτιστα το σώμα και μετά το πνεύμα και υπηρετεί περισσότερο την βραχυπρόθεσμη θεραπεία παρά την αποκατάσταση της επαφής του ανθρώπου με το θείο, δεν είναι καθόλου παράξενο που με το πέρασμα των χρόνων θεωρήθηκε σαν ένα είδος δεισιδαιμονίας, που βρισκόταν σε αντίθεση με την νέα αντίληψη της ιατρικής, που άρχισε από την εποχή που ο Ιπποκράτης αναζήτησε μια ορθολογιστική προσέγγιση στον χειρισμό της ασθένειας.

Αυτή η μεταβίβαση από το πέπλο του μύθου και του θείου στις ορθολογιστικές και επιστημονικές διεργασίες ήταν που γέννησε την σημερινή προσέγγιση της δυτικής ιατρικής. 

Αν και ο πατέρας και ο παππούς του Ιπποκράτη ήταν αρχιερείς του Ασκληπιού και ο ίδιος μεγάλωσε μέσα στους θαλάμους εγκοίμησης του Ασκληπιείου της Κω, εκεί όπου ερμηνευόταν η σημασία των ονείρων και κοντά στις πηγές όπου γινόταν η κάθαρση των ασθενών, ο Ιπποκράτης αρνήθηκε να δεχτεί την θεϊκή παρέμβαση κατ΄ αρχάς ως αιτία της κάθε ασθένειας. 

Σαφώς δεν ακύρωσε και ποτέ δεν αρνήθηκε τον Ασκληπιό, απλά τον τοποθέτησε σε μεγαλύτερη απόσταση από τον άνθρωπο και την Φύση, βλέποντας την υγεία και την ασθένεια σαν φυσικά φαινόμενα, που έπρεπε να κατανοηθούν και να αντιμετωπιστούν ως γεγονότα που συμβαίνουν μέσα στην σφαίρα της φύσης και του ανθρώπινου νου.

Ουροβόρος Όφις 

Όπως τα όνειρα γεννιούνται από άτομα, έτσι οι μύθοι γεννιούνται από πολιτισμούς. Ο εξοστρακισμός του μύθου και η επικράτηση της επιστημονικής λογικής είναι το συλλογικό όνειρο της εποχής μας, που μας οδήγησε στο σημείο που βρίσκεται η ανθρωπότητα σήμερα. 

Και είναι ακριβώς σήμερα, που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη εποχή στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, καταλαβαίνουμε την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας. Έχουμε την άμεση ανάγκη, μπροστά στο αδιέξοδο και στο φάσμα της καταστροφής, να τοποθετήσουμε την ζωή μας σε ένα πλαίσιο που προσδίδει νόημα, χωρίς να απογυμνώνει τον άνθρωπο από την πνευματικότητά του. Έχουμε την ανάγκη να ανακαλύψουμε ένα καινούργιο μύθο, για να μπορέσουμε να ονειρευτούμε ξανά.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι πιο προωθημένες τάσεις στην ψυχοθεραπεία και στην ιατρική σήμερα κατανοούν αυτή την ανάγκη επαναπροσδιορισμού μιας καινούργιας θεώρησης για το τι σημαίνει υγεία και ευημερία. Έτσι, το φίδι του Ασκληπιού μετουσιώνεται, κινείται μέσα στον χρόνο και εμφανίζεται ξανά στην εποχή μας σαν ένας ουροβόρος όφις, ένα φίδι που δαγκώνει την ουρά του, συμβολίζοντας την ολοκλήρωση, αλλά και την επιστροφή στην αρχική πηγή. 

Ουσιαστικά δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο στο να ανακαλύψουμε, αρκεί μόνο να θυμηθούμε την πηγή μας, να εμβαπτιστούμε ξανά στον αρχικό μύθο. Τον μύθο της προσωπικής ολοκλήρωσης και της επαφής μας με το Θείο, τον μύθο του πανθεραπευτή Ασκληπιού.

Πηγές:
1. Frantz Allison, «From Paganism to Christianity in the Temples of Athens», DOP, 1965.
2. Charles Stewart, «Dream Incubation and the End of Ancient Greek Religion», μετάφραση δημοσιευμένη στο περιοδικό ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ & ΤΕΧΝΕΣ, τ. 79.
3. Edward Tick, «Η Θεραπεία της Ψυχής μέσα από τα Όνειρα», εκδ. Ενάλιος, 2003.
4. C.A. Meier, «Ancient Incubation and Modern Psychotherapy», Northwestern University Press, 1967.
5. Σπύρος Μακρής, «Ο Ιερός Χάρτης της Ελλάδας», ΑΒΑΤΟΝ, τ. 52.
6. Άγγελος Βιαννίτης, «Dream Therapy», ΑΒΑΤΟΝ, τ. 48.

πηγή-proionta-tis-fisis.info

Διαβάστε περισσότερα... »

Αρχαίοι Έλληνες στην Αμερική

Οράτε κι εδώ.

Υπάρχουν πολλές ενδείξεις για την παρουσία των Ελλήνων κατά τους αρχαίους χρόνους στην Αμερικάνικη ήπειρο. Πλήθος ευρημάτων (Αρχαιολογικά, γλωσσολογικά κλπ), μερικά από τα οποία τα παραθέτουμε στις σελίδες μας, έχουν βάλει διάφορους ερευνητές σε σκέψεις και είχαν σαν αποτέλεσμα την επίσημη αποστολή ομάδας από το Ε. Μ. Πολυτεχνείο Αθηνών στο Περού, προκειμένου να μελετήσουν την ομοιότητα των ευρημάτων με τα αντίστοιχα Ελληνικά.

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ

Πλήθος ευρημάτων από το Περού (αρχαιολογικών και γλωσσολογικών) επιβεβαιώνουν την άποψη πολλών Ελλήνων και Ξένων ερευνητών – επιστημόνων, ότι η ευρύτερη περιοχή του Περού είχε επικοινωνία με τον Ελλαδικό χώρο από τα πανάρχαια χρόνια.

Αρχαιολογικά ευρήματα που παρουσιάζουν πολύ μεγάλη ομοιότητα με ευρήματα από τον Ελλαδικό χώρο, αλλά και γλωσσολογικές μελέτες που αναδεικνύουν την Ελληνική ώς τη βάση πολλών τοπικών διαλέκτων (Κετσούα, νήσοι Χαβάης κλπ).

Ο Ακαδημαϊκός ENRICO MATTIEVICH στο βιβλίο του με τίτλο «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΛΑΣΗ – H ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες» παρουσιάζει τα αποτελέσματα των ερευνών του σε αρχαιολογικούς χώρους του Περού που στηρίζουν την θεωρία του ότι τα Τάρταρα-η πύλη του Άδη – των αρχαίων Ελλήνων ήταν στο Τσαβίν ντε Χουαντάρ , όπου οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν επισκέπτες ! Μερικές από τις ενδείξεις είναι:

- Ανεύρεση σε διάφορα μέρη του Περού, της κεφαλής της Μέδουσας, του περίφημου Γοργώνιου

- Ύπαρξη από το 1867 (!) σειράς άρθρων σε περιοδικό της Αργεντινής, ότι η γλώσσα Κέτσουα των Περουβιανών των Άνδεων έχει βάση τα αρχαία Ελληνικά!

- Ανακαλύψεις αμφορέων Ελληνικής τέχνης (σημείωση: τέτοιοι αμφορείς έχουν βρεθεί σε πολλά μέρη της Αμερικανικής ηπείρου και όχι μόνο στο Περού

Μάτσου-Πίτσου.

Πύλη Κυκλώπειων τειχών.

Οι ομοιότητες με τις Μυκήνες είναι εμφανέστατες 

Όχι δεν βρισκόμαστε στις Μυκήνες, αλλά στο κυκλώπειο φρούριο του Σακσαϋουαμάν στό Περού. 

Άποψη της πύλης του φρουρίου.

Πηγή: περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ τ.200-201

Εικόνες Μεδουσών (Γοργόνων) της Αμερικής και της Μεσογείου:

-Των Αθηνών

-Της Κολομβίας
-Της Σικελίας (Ιταλία-μεγάλη Ελλάδα) και
-Του Περού

Γουδί από πέτρα που βρέθηκε στο Τσαβίν ντε Χουαντάρ αιλουροειδούς μορφής με όψη κέρβερου (διακοσμημένο με σταυρούς κλπ)

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το βιβλίο του ENRICO MATTIEVICH «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΛΑΣΗ – Η ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες, εκδόσεις 'ΕΚΑΤΗ'.

Κοντά στο Ταράμε, στην νοτιοανατολική Βενεζουέλα, ο Ομέ ανακάλυψε ένα από τα πιο αινιγματικά και εντυπωσιακά μνημεία της προϊστορικής Αμερικής: “την πέντρα πιντάδα ” (πέτρα με ζωγραφιές).

Η πέντρα πιντάδα είναι ένα ογκώδες μνημείο μήκους 92 μέτρων, πλάτους 76 και φαίνεται σαν ένα τεράστιο αυγό στο μέσο μιας απέραντης κοιλάδας .“Kοντά στην πέντρα πιντάδα, ο Ομέ βρήκε ντολμέν παρόμοια με εκείνα της Ευρώπης και της Αλγερίας, γραμμένα με Ελληνικά γράμματα”.

Επάνω δε στην πέτρα υπήρχαν σκίτσα αλόγων, αμαξών και τροχών που επαναλαμβάνονται πολλές φορές. Είναι βέβαιο ότι όταν έφτασαν οι Ευρωπαίοι κατακτητές δεν υπήρχαν όλα αυτά (σύμφωνα με τους επιστήμονες οι Ινδιάνοι της Αμερικής αγνοούσαν τον τροχό).

Φαίνεται ότι κάποιος άλλος τα ζωγράφισε για λογαριασμό των Ινδιάνων. Ο Ομέ λεει ότι είναι ζωγραφισμένα πάντοτε σε προφίλ και είναι συχνά φτιαγμένα με μία ειδική μέθοδο, δηλαδή μ’ εκείνη που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα την Τρίτη χιλιετία π.Χ. “Τα ημερολόγια του Κορτέζ μιλάνε για τους Ζοποτέκους έναν λαό φιλοπόλεμο του νοτίου Μεξικού. 

Οι πόλεις τους το Μόντε Αλμπάν και η Μίτλα με τις κιονοστοιχίες, θυμίζουν την Τσίτσεν Ίτσα (Γιουκατάν) και εκείνες της Κνωσού και της Τίρυνθας”. Ο Πιέρ Ονορέ έκανε μία καταπληκτική σύγκριση μεταξύ δύο νωπογραφιών, που η μία παριστάνειέναν πρίγκιπα της Κνωσού της Κρήτης και η άλλη έναν Ινδιάνο ευγενή από το Παλένκουε του Γιουκατάν στο Μεξικό.

 

Κόσμημα των Ίνκα για τον λαιμό που είναι στολισμένο με Ελληνικά γράμματα (διακρίνονται καθαρά Χ, Σ, Υ, Ο, Τ κλπ)

Πηγή:
- Θ.Αξιώτης ΝΕΟ ΦΩΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,
- Π.Κολοζίμο, ΓΗ ΧΩΡΙΣ ΧΡΟΝΟ

Πηγή φωτογραφίας : Έριχ φόν Νταίνικεν
«Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ»

ΔΙΠΛΟΙ ΠΕΛΕΚΕΙΣ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Στην συγκριτική φωτογραφία που παρουσιάζουμε μπορείτε να δείτε τις ομοιότητες των ευρημάτων της Αμερικανικής ηπείρου με τα αντίστοιχα Ελληνικά (Μινωικά) ευρήματα.

Η φωτογραφία προέρχεται από το βιβλίο τουΙωάννη Πασσά 

«Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ»

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΧΑΝ ΧΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

Η ανακάλυψη των χαρτών του Πιρί Ρέις απέδειξε ότι οι αρχαιότατοι Έλληνες γνώριζαν όλη την υφήλιο.

Αποκατάσταση του χάρτη

Η ανακάλυψη του «χάρτη του Ζήνωνος» (1380) απέδειξε ότι οι αρχαίοι είχαν εξερευνήσει τις χώρες του Αρκτικού κύκλου , αφού σ’αυτόν παρουσιάζονται όρη της Γροιλανδίας, που επισημάνθηκαν μόλις το 1947-49.

Το ίδιο ισχύει και για την Ανταρκτική, όπως απέδειξε η εύρεση του χάρτη που σχεδίασε το 1737 ο Γάλλος ακαδημαϊκός Φιλίπ Μπυά, ως αντίγραφο πανάρχαιων Ελληνικών χαρτών. Σ’αυτόν η Ανταρκτική παρουσιάζεται να αποτελείται από δύο νησιά, πράγμα που ανακαλύφθηκε μόλις το 1958.* 

Ο Πιρί Ρέις, Τούρκος ναύαρχος του 16ου αιώνα, κατάρτησε ένα παγκόσμιο άτλαντα χρησιμοποιώντας χάρτες που κατείχε ένας Ισπανός (που μετείχε στα 3 ταξίδια του Κολόμβου, ο οποίος οδηγήθηκε από χάρτες των αρχαίων Ελλήνων) και οκτώ παγκόσμιους χάρτες (που οι Αραβες ονόμαζαν Ζοφεριγιέ) οι οποίοι σχεδιάστηκαν την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. Οι χάρτες αυτοί παρουσιάζουν τα δυτικά παράλια της Ευρώπης και Αφρικής, τα ανατολικά της Νοτ. Αμερικής και την παραλιακή γραμμή της Ανταρκτικής.

Κάτω: Φωτογραφία του χάρτη όπως βρέθηκε

Οι χάρτες αυτοί έχουν σχεδιαστεί με την μέθοδο της Γεωγραφικής προβολής, που υποτίθεται οτι εφευρέθηκε κατά τον 20ον αιώνα.

Αναφέρουν τις σωστές αποστάσεις μεταξύ Ευρώπης – Αφρικής και Αμερικής, οι οποίες μετρήθηκαν μόνο κατά τον 18ο αιώνα.

Έχουν τον Νότιο παγωμένο Ωκεανό που ανακαλύφθηκε τον 18ο αιώνα, όπως θα ήταν χωρίς πάγους.

Παρουσιάζουν την Ανταρκτική που ανακαλύφθηκε το 1830 , σημειώνοντας τα βουνά της με τα ύψη τους που ακόμα δεν έχουν υπολογιστεί.

Η Υδρογραφική Υπηρεσία των ΗΠΑ, επιβεβαίωσε την γνησιότητα των χαρτών στους οποίους έδωσε ηλικία 5000 ετών.

(οι χάρτες του Πιρί Ρέις που διασώθηκαν βρίσκονται σήμερα στο εθνικό μουσείο της Τουρκίας).

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Γεωργίου Γεωργαλά «Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΑΠΛΩΣΙΣ ΤΩΝ ΑΙΓΑΙΩΝ» εκδόσεις 'ΤΟΤΕ', από όπου προέρχονται και τα παραπάνω σχόλια.

Οι εικόνες προέρχονται από:
α) περιοδικό 'ΑΕΡΟΠΟΣ', τ. 14
β) 'Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ', του ΕΡΙΧ ΦΟΝ ΝΤΑΙΝΙΚΕΝ

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΝΑΣΑΖΙΗ

Λέξη «ΑΝΑΣΑΖΙ» σημαίνει στην γλώσσα των Ναβάχο «ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ». Σήμερα οι Χόπι είναι οι κάτοικοι των περιοχών των «Ανασάζι» που εθνικά και πολιτιστικά διαφέρουν από τους άλλους ινδιάνους γείτονές τους. 

Οι Ανασάζι έχτισαν ακροπόλεις και φρούρια όμοια με εκείνα των Μυκηναίων, κατασκεύασαν δρόμους , αμφιθέατρα και αρδευτικά έργα. Έκαναν ηλιακές παρατηρήσεις και κατασκεύαζαν πήλινα αγγεία και σκεύη παραμφερή πρός εκείνα της Ελληνικής γεωμετρικής περιόδου.

Τα σύμβολα και σχέδια των Ανασάζι που είναι σκαλισμένα πάνω σε πέτρες, τα κεραμικά σχέδια και ιδιαίτερα οι μύθοι που διασώζουν οι Χόπι , φωτίζουν αυτά που για τους «ειδικούς» φαντάζουν σαν «άλυτα μυστήρια». Ο Γάλλος συγραφέας Pierre Honnore παρατηρεί ότι «η γραφή των Μάγια είναι εντελώς όμοια με την Μινωϊκή γραμμική Α”. 

Πιθάρι Κρητικής προέλευσης που βρέθηκε στο Μπίμινι διμιουργεί ένα αναπάντεχο δήθεν «αίνιγμα». Χάλκινοι διπλοί Κρητικοί πελέκεις βρέθηκαν στο Ουισκόνσιν και το Οχάϊο των ΗΠΑ. (Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά;)

Επιστρέφοντας στους Ανασάζι ,συναντάμε τα γνωστά Ελληνικά σύμβολα (σπειροειδής κυματοειδής κύκλος, μαίανδρος οφιοειδής, μέδουσα κλπ), τα οποία βρίσκουμε παντού στην Εσπερία (Εσπερία = η χώρα που βρίσκεται εκεί που δύει ο ήλιος).

Τελειώνοντας να προσθέσουμε οτι στους μύθους των Χόπι συναντάμε πολλές ομοιότητες με τους αρχαιοελληνικούς μύθους.

Πάνω: Aγγεία των Ανασάζι διακοσμημένα με Ελληνικά σύμβολα

Κάτω: Πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο Kensigton της Μινεσότατο 1898 με Ελληνικά γράμματα

Πηγή (όπως και του δίπλα κειμένου)
περιοδικό «ΔΑΥΛΟΣ» τεύχος 172 σελ.10399 

Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

Η περιπλάνηση του Οδυσσέως μετά από τον εμφύλιο πόλεμο και την πτώση της Τροίας, είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολλούς συγγραφείς και ερευνητές. 

Οι περισσότερες εκδοχές παρουσιάζουν τον πολυμήχανο βασιλέα Οδυσσέα, ικανότατο μηχανικό και γνώστη της ναυσιπλοΐας, να περιπλανιέται για 10 χρόνια στον χώρο της Μεσογείου μία περιοχή αποδεδειγμένα γνωστή στους Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων (ήδη από το 7.250 π.Χ. υπήρχε επαφή μεταξύ σπηλαίου Φράχθι Αργολίδος και Μήλου, όπως απόδειξαν τα ευρήματα στο σπήλαιο Φράχθι.

Όμως υπάρχουν πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η περιπλάνηση του Οδυσσέως ήταν και εκτός Μεσογείου και μάλιστα μέχρι τις ακτές της Αμερικανικής ηπείρου.

Η Εριέττα Μέρτζ (Henriette Mertz) στο βιβλίο της WINE DARK SEA (τίτλος στα Ελληνικά «ΟΙΝΩΨ ΠΟΝΤΟΣ» εκδ. ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ) που εξέδωσε το 1965 παρουσίασε πληθώρα στοιχείων για το εν Ατλαντικό Ωκεανό ταξίδι του Οδυσσέως. Αρκετά βήματα πιο πέρα προχωράει ο Ζίγκφριντ Πετρίδης στο βιβλίο του «ΟΔΥΣΣΕΙΑ – μία ναυτική εποποιία των Ελλήνων εις την Αμερικήν» που εξέδωσε το 1994. 

Στο βιβλίο του εκτός από την ανάλυση του ταξιδιού γίνεται και παρουσίαση στοιχείων που πιστοποιούν την ικανότητα πραγματοποίησης ενός υπερατλαντικού ταξιδιού στην εποχή του Οδυσσέως (γεωγραφικές γνώσεις, ικανότητα κατασκευής ποντοπόρων σκαφών κλπ)


Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν:
- στο βιβλίο του Ζ. ΠΕΤΡΙΔΗ «ΟΔΥΣΣΕΙΑ-Μία ναυτική εποποιϊα προϊστορικών Ελλήνων εις την Αμερικήν»

- στο βιβλίο της HENRIETTE MERTZ «ΟΙΝΩΨ ΠΟΝΤΟΣ» εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ 

- στο βιβλίο του ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΣΣΑ «Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ» εκδόσεις Εγκυκλοπαίδειας του ΗΛΙΟΥ 

- στο βιβλίο του ENRICO MATTIEVICH «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΛΑΣΗ» εκδόσεις ΕΚΑΤΗ 

- στο βιβλίο του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΞΙΩΤΗ «ΝΕΟ ΦΩΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» εκδόσεις ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗ

πηγή-palaixthon.gr

Διαβάστε περισσότερα... »