«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: "Φίλοι μου, σας αποχαιρετώ"





Ένα σπουδαίο πνεύμα μας αποχαιρετά 
(Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες)

O νομπελίστας συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρθία Μαρκές/ Gabriel Garcia Marquez, γεννήθηκε στην Κολομβία το 1928. Εργάστηκε ως αρθρογράφος σε αρκετές εφημερίδες από τις αρχές του '40 και ένθεν. Τάραξε πολλάκις τα λιμνάζοντα ύδατα της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας επί συνεχείς δεκαετίες.


Τα γραπτά του, μυθιστορήματα, διηγήματα, πεζά κ.α., μας ξεναγούν και εντέλει μας καθιστούν πολίτες ενός φανταστικού κόσμου, μαγικού και γοητευτικού αλλά συνάμα τρομαχτικού και ονειρικού. 

Ο κόσμος του Γκάμπο, ονομάζεται Μακόντο, τοποθετείται δε κάπου στην κολομβιανή ζούγκλα. Η μαγεία ξεπροβάλλει μέσα απ' το παράξενο, το αλλόκοτο και το εξωτικό, που ξάφνου γίνεται οικείο, και υπονομεύει τελικά ακόμα και την ίδια την απτή πραγματικότητα. 

Τα όρια ζωής και θανάτου στροβιλίζονται στο λυκαυγές και η δύναμη της αγάπης μπορεί να εκτοξεύσει λόχμες φωτιές που ξεπηδούν απ' τις στάχτες της ψυχής.

Ακολουθεί ένα πεζοποίημα του Γκάμπο,
που θεωρείται το στερνό του αντίο προς φίλους και αγαπημένους. Είναι πλέον γνωστό ότι, από το Μεξικό όπου ζει τα τελευταία χρόνια, δίνει την έσχατη των μαχών, πάσχων από καρκίνο των λεμφαδένων.

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. 

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του. 

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι αυτό που αξίζουν, αλλά γι αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. 

Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα, ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ, θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ ΄αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα, να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! 

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. 

Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά, αλλά η λήθη. 

Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... 

Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. 

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σΆαυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ'  αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. 

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ΄ έβλεπα να βγαίνεις απ΄ την πόρτα, θα σ΄αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. 

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.

 Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ΄έβλεπα, θα έλεγα “σ' αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ΄αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. 

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάντο σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. 

Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.

Παλαιό, αλλά πάντα επίκαιρο.Το ανωτέρω είναι του Johny Welch
Johny Welch -


πηγή-blogthea.gr



Συμπλήρωση ανάρτησης (19.4.2014)




Ο Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες πέθανε και αυτή τη φορά στα αλήθεια και όχι όπως πριν ένα χρόνο με τη ψεύτικη τότε είδηση του θανάτου του:

Την επιστολή -ποίημα αυτή όμως δεν το έγραψε ποτέ ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες αλλά ένας Μεξικανός εγγαστρίμυθος, εν ονόματι Johnny Welch και είχε τίτλο The Puppet,ο ίδιος ο Μάρκες είχε αρνηθεί πως είχε γράψει το ποίημα.

Η παραποίηση ξεκίνησε από τη La Republica το 2000, η οποία δημοσίευσε το ποίημα και το απέδωσε στον Μάρκες εκμεταλλευόμενη προφανώς την επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του εκείνη την περίοδο.

Περισσότερα επι του θέματος, εδώ-krypteia1.blogspot.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Από τη ζωή του Γέροντα Αρσένιου του Σπηλαιώτη



Μια μέρα στο Μοναστήρι μας, όπου ο παππούς διήνυσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ένας αδελφός του είπε:

- Παππού, έκαμα τις μετάνοιές μου, αλλά έπαθα υπερκόπωσιν.

- Πόσες μετάνοιες έκαμες;

- Εκατόν πενήντα.

Γυρίζει σε λίγο ο παππούς και λέγει:
«Μωρέ, έκαμε 150 μετάνοιες κι έπαθεν υπερκόπωσιν!». Το ‘λεγε με όλην του την απλότητα και εθαύμαζε.

Επειδή έτυχε
να συναθροισθούν μερικοί νέοι εκεί, βρήκα την ευκαιρία και τον ερώτησα για να ωφεληθούμε.

- Εσείς, παππού, πόσες μετάνοιες εκάμνατε;

- Εμείς όταν ήμασταν νέοι βγάζαμε μέχρι 3000 μετάνοιες
και τα κομποσχοίνια τα τραβούσα όλη νύχτα με σταυρούς. Μια φορά, όμως, επιάστηκεν ο ώμος μου και το ‘πα στον Γέροντα. Από τότε μ’ έβαλε να κάμνω δίχως σταυρούς τα κομποσχοίνια, εκτός βέβαια αυτά που υποχρεώνει ο καθημερινός μας κανόνας.

- Αν είναι ευλογημένο, πέστε μας λίγα λόγια από τους αγώνες σας με τον Γέροντα.

- Τα πρώτα χρονιά στον Άη-Βασίλη,
αφού θάψαμε το γεροντάκι μας, αγωνιζόμασταν οι δυο μας, αλλά ο καθένας ξεχωριστά στο κελλάκι του.

Με πρωτοβουλίαν του Γέροντα
δοκιμάσαμε όλους τους τρόπους αγρυπνίας που γράφουν οι άγιοι πατέρες. Για ένα μεγάλο διάστημα, στο κρεββάτι ποτέ δεν ξαπλώσαμε. Η αγρυπνία μας ξεκινούσε από το απόγευμα και τελείωνε το πρωί με το φως του ήλιου.

Όταν πια ξημέρωνε,
κουρασμένοι, παϊλντισμένοι, καθόμασταν στο στασίδι ή σ’ ένα σκαμνί, για ν’ αποδώσουμε τον απαιτούμενο φόρον στο σαρκίον, πριν ξεκινήσουμε για το εργόχειρο. Όσο για φαγητό τρώγαμε πάντοτε, όλον τον χρόνον μια φορά την ημέραν, κυρίως παξιμάδι ή ψωμί, αν τύχαινε, και ό,τι άλλο πρόχειρο χωρίς λάδι, εκτός Σαββατοκύριακο.

Την ημέραν δουλεύσαμε εργόχειρο,
εγώ όμως περισσότερο εφρόντιζα για τις εξωτερικές ανάγκες του κελλιού και συγχρόνως ασταμάτητα λέγαμε το “Κύριε Ιησού Χριστέ…” . Η αργολογία για τον Γέροντα ήταν θανάσιμο αμάρτημα”.

- Αμάν, Γέροντα, έτσι που μας λέτε εμείς θα κολασθούμε.

- Όχι, δεν είναι έτσι.
Μη κοιτάτε εμάς. Εσείς δυό πράματα αν κάμετε, ο Χριστός όλους μαζί θα μας βάλη . Υπακοή και τα πνευματικά σας∙ όσο για μετάνοιες, όσες κρίνει ο Γέροντας για τον καθένα κατά δύναμιν.

Ακόμα θα σας πω άλλα δυό πράματα. Προσέχετε όσο μπορείτε την γλώσσαν∙ όχι ν’ αργολογή και να κατακρίνη, αλλά σαν υπηρετάτε, να λέτε συνέχειαν την ευχήν. Είναι δύσκολα αυτά τα πράγματα;

- Όχι, Γέροντα.

- Άντε στην ευχή μου
κι αν εφαρμόσετε αυτά, ο Χριστός όλους μαζί θα μας βάλη. Ο άγγελος ο φύλακας, μπροστά σας πορεύεται.


Ο λόγος του Γέροντος Αρσενίου καρπός εμπειρίας

Εκείνο που διαπιστώσαμε όσοι εζήσαμε κοντά στον παππού είναι ότι, επειδή αυτά τα απλά που μας εδίδασκε δεν ήσαν απλώς λόγια διανοητικά, αλλά κάτι που εφάρμοζε και το ζούσε, γι’ αυτό κι εύκολα μετέδιδε από το περίσσευμά του και σ’ εμάς.

Όταν ο π. Π.
πρωτοήλθε ως δόκιμος στο Μπουραζέρι, τον έπιασαν οι λογισμοί σε τέτοιον βαθμόν, ώστε στην αγρυπνία δεν μπορούσε να πη την ευχήν. Τρέχει στον παππούν και ζητά βοήθεια∙ και ο παππούς του απαντά: «Μη στεναχωριέσαι∙ θα κάνω κι εγώ προσευχή και απόψε δεν θα ‘χης λογισμούς». 

Πράγματι, όπως διαβεβαίωσε ο αδελφός, εκείνη την νύκτα ούτε ένας λογισμός δεν πλησίασε, σε βαθμόν ώστε να θαυμάζη για την τόσην δύναμιν της προσευχής του παππού. Όταν σήμανε πια την καθιερωμένη Θ. Λειτουργία τρέχει ο δόκιμος να ευχαριστήση τον παππούν. Και αυτός με απλότητα του απαντά: «Γι’ αυτό, απόψε μου τους έστειλες όλους εμένα!».

Άλλος αδελφός βρέθηκε
κάποτε σ’ ένα απρόοπτον πειρασμόν από μιαν παρεξήγησιν και τον έκλεισαν στο αστυνομικό τμήμα δυο βραδυές. Προ της μεγάλης εκείνης ανάγκης επικαλέστηκε από ψυχής την ευχήν του παππού. 

«Τότε- λέει- άναψε μέσα μου αμέσως μια φλόγα, σε σημείον ώστε επί δύο εικοσιτετράωρα ούτε έφαγα, ούτε ήπια, ούτε κάθισα, ούτε κοιμήθηκα, αλλά σαν δύο ξύλα τα πόδια μου με κρατούσαν όρθιο και προσευχόμενο αδιαλείπτως».

Αυτό, διαβεβαιώνει ο αδελφός,
ήταν ένα μεγάλο δώρο του παππού. Έδειξε λίγο στα τέκνα του εκείνο που είχε όταν βρισκόταν ακόμα σ’ αυτήν την ζωήν.

Παρ’ όλα αυτά, συγκρίνοντας τον εαυτόν του
με τον μεγάλον Γέροντα έβλεπε, από ταπεινοφροσύνη, πολύ χαμηλά τον εαυτό του.

Διαβάστε περισσότερα... »

Τα Ελληνικά είναι ζωντανή γλώσσα




Τὰ Ἀρχαῖα εἶναι ἡ πιὸ ζωντανὴ γλῶσσα!
Κωνσταντῖνος Χολέβας
ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 15.09.13

Ὥστε εἶναι νεκρὴ γλώσσα τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά! 
Τὸ ἀκούσαμε καὶ αὐτὸ... 

Νὰ κόψουμε κάθε δεσμὸ μὲ τὴν ἀρχαιότητα, τὴν Ὀρθοδοξία, τοὺς ἥρωες καὶ τοὺς μάρτυρες. Μακριὰ ἀπὸ τὰ σχολεῖα ἡ πίστη μας, ἡ διαχρονικὴ πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ ἐθνικὴ συνείδηση! Διακηρύσσουν ξεκάθαρα τί ἐπιδιώκουν. Νὰ παύσουμε νὰ εἴμαστε Ἕλληνες. 

Νὰ μετατραποῦμε σὲ ἕναν ἄμορφο πολτό, χωρὶς διάθεση ἀντίστασης σὲ ὁποιαδήποτε ἔξωθεν προερχομένη ἐντολή, εἰσβολὴ καὶ ἐπιβουλή. Δικαιώνουν τὸν μακαριστὸ Χριστόδουλο, ποὺ ἔλεγε ὅτι ἡ παγκοσμιοποίηση εἶναι ἕνα νεκροταφεῖο πολιτισμῶν.

Παρὰ ταῦτα,
θὰ ἀντέξουμε καὶ θὰ ἐπιβιώσουμε. Διότι αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἐφόδια, ποὺ ἐνοχλοῦν τὶς θορυβώδεις μειονότητες, εἶναι γεμάτα ζωντάνια καὶ ἀειφόρο πνευματικὴ ἀνάπτυξη. 

Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ δὲν εἶναι γιὰ ἐμᾶς ξένη γλώσσα. Εἶναι ἡ ἱστορία τῆς ἑνιαίας ἑλληνικῆς, οἱ παλαιότερες μορφὲς τῆς δικῆς μας γλώσσας. Τὴ χρησιμοποιοῦμε ἀκόμη κι ὅταν δὲν τὸ καταλαβαίνουμε.

-Εἶναι ζωντανὰ τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά, διότι εἶναι ἡ γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, τῶν μεγάλων Πατέρων καὶ Ὑμνογράφων τῆς Ἐκκλησίας μας.

-Εἶναι ζωντανὰ τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά, διότι οἱ περισσότερες λέξεις τῆς νέας ἑλληνικῆς προέρχονται αὐτούσιες ἢ παραλλαγμένες ἀπὸ αὐτά. Ὁ ἄνθρωπος, ὁ οὐρανός, ἡ θάλασσα καὶ τόσες ἄλλες λέξεις εἶναι ἴδιες καὶ ἀπαράλλακτες ἐπὶ αἰῶνες. Τὸ λατομεῖο μᾶς θυμίζει τὴν ὁμηρικὴ λέξη «λᾶς». 

Καθημερινοὶ γραμματικοὶ τύποι, ὅπως «τοῖς μετρητοῖς», «ἐπὶ ἴσοις ὄροις» κ.ἄ., ἔρχονται κατ᾽ εὐθείαν ἀπὸ τὰ Ἀρχαῖα. Στὰ δημόσια ἔγγραφά μας γράφουμε «ὁ αἰτῶν», «ὁ δηλῶν» καὶ σὲ ἐμπορικὲς ὀνομασίες διαβάζουμε «λέγειν καὶ πράττειν», «κατοικεῖν» κ.λπ.

-Εἶναι ζωντανὰ τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά, διότι ἐκεῖ βασίστηκαν οἱ λόγιοι τοῦ 19ου αἰῶνος γιὰ νὰ ἀποκαθάρουν τὴ γλώσσα μας ἀπὸ τὰ κατάλοιπα τῆς Τουρκοκρατίας καὶ τῆς Φραγκοκρατίας. Ἔτσι ἡ «γκαζέττα» ἔγινε ἐφημερίδα, ἔτσι καὶ ὁ «μινίστρος» ἔγινε ὑπουργός.

-Εἶναι ζωντανὰ τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικά, διότι σ’ αὐτὰ ἀναβαπτίσθηκαν οἱ μεγάλοι τῆς νεοελληνικῆς λογοτεχνίας. Ὁ Κωστὴς Παλαμᾶς διάβαζε ἀρχαίους τραγικοὺς καὶ Ἀκάθιστο Ὕμνο ἀπὸ τὸ πρωτότυπο, ὁ Σεφέρης μελετοῦσε ἀπὸ τὸ πρωτότυπο τὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου.

-Εἶναι ἡ πιὸ ζωντανὴ γλώσσα τοῦ κόσμου. Διδάσκονται σὲ πολυάριθμα κλασσικὰ λύκεια καὶ πανεπιστήμια τῆς ὑφηλίου καὶ ἀποτελοῦν τὴ ρίζα γιὰ σύγχρονες διεθνεῖς λέξεις, ὅπως ἡ τηλεματική. Ἂς τὰ σεβαστοῦμε!

πηγή (προσαρμογή - επιλογή)
Διαβάστε περισσότερα... »

Ο προγραμματισμός της ψυχής, μέσα από το Ελληνικό αλφάβητο του Παλαμήδη.



Μία νέα ερμηνεία του Ελληνικού Α-Βήτου με μία μεγάλη συγκλονιστική, απλή αλήθεια.

H Ελληνική γλώσσα περιλαμβάνει πολλούς κώδικες, οι οποίοι αποτελούν την ζωντανή μας μνήμη.

Ειδικά στην γραπτή της μορφή, της οποίας σπονδυλική στήλη είναι το αλφάβητο, εμπεριέχονται πολλά μηνύματα, τα οποία δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί όλα ακόμα.

Η προσπάθεια συνεχίζεται.

Η παρούσα μελέτη του αλφαβήτου,
χρησιμοποιεί απλά εργαλεία, ήτοι την γραμματική, το συντακτικό και το πλούσιο λεξιλόγιο βεβαίως της ελληνικής γλώσσης. Δεν χρησιμοποιείται ούτε ένας αριθμός..

Πρόκειται για ένα μήνυμα, το οποίο περιλαμβάνεται στο Ελληνικό αλφάβητο και που μόλις το διαπίστωσα με συγκλόνισε.

Γιά την ιστορία,
ο μύστης Παλαμήδης ο γυιός του Ναυπλίου, ο οποίος στον Τρωϊκό πόλεμο ήταν επιφορτισμένος με την σίτιση του στρατού και ταυτογχρόνως και με την ψυχαγωγία των στρατιωτών κατά την διάρκεια των μακρών παύσεων των μαχών, γιά να καταπολεμήσει την ανία των ανδρών εφεύρε επιτραπέζια παιγχνίδια, τα οποία είχαν κάποια πνευματική διαβάθμιση, ανάλογα και με τον βαθμό του καθενός. 

Δηλαδή γιά τους απλούς στρατιώτες σκάρωσε την γνωστή μας τρίλιζα, γιά τους υπαξιωματικούς το ζατρίκιον, το σημερινό τάβλι και γιά τους ανώτερους αξιωματικούς τους πεσσούς, το σημερινό σκάκι. 

Ο Παλαμήδης λοιπόν επήρε και διαμόρφωσε το Ελληνικό Αλφάβητο και του έδωσε το σχήμα, την μορφή με την οποίαν το έχουμε περίπου μέχρι σήμερα. Λέω περίπου, γιατί εκείνος χρησιμοποίησε δεκαοκτώ γράμματα .

Η δομή γιά το μήνυμα είναι όμως ήδη δεδομένη.

Έχουν γραφτή λοιπόν πολλά για τις ερμηνείες του ελληνικού αλφαβήτου και έχουν γίνει πάρα πολύ αξιόλογες εργασίες πάνω σ’αυτό. Άλλοι γράφουν για κωδικοποιημένα μηνύματα φιλοσοφικά, ύμνους, μαθηματικά θεωρήματα, μαθηματικούς τύπους, θεωρίες. Όλα αυτά είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα ασυζητητί. Όλα όμως ή στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον, στηρίζονται στην ανάγνωση του αλφαβήτου από τα Α προς το Ω.

Εμείς εδώ θα κάνουμε μία προσπάθεια
ανάποδα, συνδυάζοντας τα γράμματα μόνο, είτε με την φωνητική τους αξία, είτε με λέξεις, που αρχίζουν από το κάθε γράμμα, είτε με τα γράμματα τα ίδια. 

Επίσης για την πληρέστερη κατανόηση μπορούμε να κάνουμε και κάποια μετατόπιση λέξεων πλέον, όπως θα κάναμε και με ένα αρχαίο κείμενο. Επειδή το γινόμενο είναι ένα είδος επίκλησης ή εντολής, ίσως χρειάζεται και κάποια απαγγελία.

Ας αρχίσουμε λοιπόν:

Κανονικά:
ΑΒΓΔΕΖΗΘΙΚΛΜΝΞΟΠΡΣΤΥΦΧΨΩ. Ωραία ως εδώ.

Αφού έχει δοθή μία ερμηνεία
αυτού του τύπου του Α- Βήτου σαν επίκληση της ψύξης της Γης από την πύρινη μορφή της και να την στεγνώσει ο ήλιος, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν οι άνθρωποι, σ’ αυτήν, έρχεται και η επόμενη φάση, όπου όλα πλέον είναι έτοιμα για την εγκατάσταση της ψυχής στην Γη.

Προχωρούμε λοιπόν:

ΩΨΧ, ΦΥΤαύ Σ(έλας) ΡΟΑΝ Π Ο (ι-ώ, -εί =) ΞΝ ΜΛ Κ , ΙΘ Ζ Η, Ε Δ Γ Β Α

Ω Ψ Χ = Ω ΨυΧή
ΦΥΤ = ΦΥΤαύ
Σ = Σέλας
Ρ = Ροάν (Ροήν)
Π-Ο = Πι – Ό (Ποι-ώ,-εί = αττική σύνταξις )
Ξ – Ν = ΞυΝ (=συν)
Μ – Λ = ΜάΛα
Κ = Κάλλος
Ι – Θ = Ίθι
Ζ = Ζωή
Η = Ηλίου (γεν. αιτιολ.)
Ε = Ες
Δ = Δήμητρος
Γ = Γαν
Β = Βίον
Α = Άξεις (ή αγαγείς)


Από το οποίο βγαίνει:
«Ω Ψυχή, φυτά , σέλας, ροάν ποιεί ξυν, μάλα κάλλος, ίθι ηλίου ζωή ες Δήμητρος Γαν βίον άξεις», στο οποίο αν γίνει μία σύνταξις, όπως στα αρχαία κείμενα του γυμνασίου, τότε άνετα βγάζουμε το εξής συμπέρασμα, που έχω την εντύπωση ήδη το έχετε πιάσει:

Ήτοι:
«Ώ ψυχή, ες Δήμητρος Γαν, ίθι βίον άξεις, φυτά ξυν σέλας ροάν ποιεί, (και) μάλα κάλλος ζωής (εστί) ηλίου (ένεκα)».

Δηλαδή:
"Ω Ψυχή, στην Γη της Δήμητρας, όπου θα πας να ζήσεις, τα φυτά με το φως δημιουργούν ροήν (ρεύμα αέρος / οξυγόνου – ύδατος) και υπάρχει πολύ κάλλος και ζωή ένεκα του ηλίου"
Με άλλα λόγια πρόκειται για μια ΘΕΙΑ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ στην ψυχή ή έναν προγραμματισμό της, ότι στον πλανήτη Γη, που θα πάει να ζήσει υπάρχουν όλες οι συνθήκες ΖΩΗΣ δηλαδή επειδή τα φυτά δημιουργούν την ΦΩΤΟΣΥΝΘΕΣΗ!!!! καθώς και ομορφιά, λόγω του Ηλίου.

Αυτό βγαίνει από το αλφάβητο με την σημερινή μορφή του με τα 24 γράμματα, όπως έχει φθάσει ως τις ημέρες μας εδώ και δυόμισυ χιλιάδες χρόνια από το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου.


Ίσως σε προηγούμενες μορφές του αλφαβήτου με τα 27 γράμματα ή ακόμη και σε γραμμική μορφή, να υπήρχαν και άλλα στοιχεία.

Το πιό μυστηριώδες γράμμα είναι κατά την γνώμη μου, το Σ (σίγ-μα), του οποίου η κατάληξη –μα δηλώνει αποτέλεσμα μιάς πράξεως (όπως αποτελώ, αποτέλεσμα, θραύω – θραύσμα κλπ.)

Το Σίγμα λοιπόν είναι το αποτέλεσμα ΣΙΓΗΣ. (Σιγ-μα). Σιγή γιατί; Τί κρύβεται εκεί;

Άλλωστε είναι γνωστή
η πολύ στενή σχέση του με το f γνωστό μας δίγαμμα, το οποίο προφερόταν σα δασύ σίγμα (αγγλικό sh) ή ήταν το πνεύμα της δασείας με την ανάλογη προφορά, καθώς ακόμα συμβόλιζε και τους κεραυνούς του Δία σε διπλή μορφή, το οποίο δυστυχώς αμαύρωσαν με τα εγκλήματά τους κατά της ανθρωπότητας τα SS του Χίτλερ, που το είχαν σαν σύμβολό τους..


Σύμφωνα με την παραπάνω ερμηνεία του Ελληνικού Αλφαβήτου, ο Δημιουργός στέλνει την ψυχή, το πιό πολύτιμο δημιούργημά του στην Γη και την ΚΑΘΗΣΥΧΑΖΕΙ για τις εκεί συνθήκες ζωής, αλλά και την ομορφιά που έχει δημιουργήσει εκεί γι αυτήν...

Και μία εικόνα, ένας πίνακας, τον οποίο κανείς ζωγράφος της Αναγέννησης προφανώς ποτέ δεν ζωγράφισε:

Ο Θεός κάθεται στον περίλαμπρο θρόνο του
στο κέντρο του Σύμπαντος και στο γόνατό του κάθεται ένα μικρό κοριτσάκι, η Ψυχή, η οποία τον κοιτά ανήσυχη. 

Εκείνος με την απέραντη γαλήνη, που Τον διακρίνει της δείχνει μακριά στο βάθος έναν μικρό γαλάζιο πλανήτη και εξηγεί στο πιο ευαίσθητο δημιούργημά του, ότι εκεί στην Γη, το άλλο δημιούργημά του, το οποίο κατ’ εντολή του δημιούργησε η Δήμητρα και όπου η Ψυχή προορίζεται να πάει, να ζήσει, υπάρχουν όλες οι συνθήκες της ζωής: Τα φυτά με το ηλιακό φώς δημιουργούν συνεχή ροή οξυγόνου (συνεπώς και νερού) και ότι ένεκα του ηλίου υπάρχει ζωή και πολύ κάλος.

Επομένως δεν πρέπει να ανησυχεί.
Δεν θα ήταν αυτό ένας συγκλονιστικός ζωγραφικός πίνακας;


Γιώργος Μιχ. Βαϊκούσης

(Τρίμηνο περιοδικό ΙΛΙΣΟΣ / Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου – Μαρτίου 2005, τεύχος 259 της Θεοσοφικής Εταιρείας, Βουκουρεστίου 25, Αθήνα) 


Διαβάστε περισσότερα... »

Είσθε... εδώ!


Η ασημαντότητα του ανθρώπου. 
Ασφαλώς και δεν είμαστε το... κέντρο του κόσμου!



Άς είμαστε τουλάχιστον ταπεινοί και ευγνώμονες τω Θεώ και αλλήλοις...



Διαβάστε περισσότερα... »

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Γάτα ταυτόχρονα ζωντανή και νεκρή; Ναί, όταν είναι η "γάτα του Schrodinger"! (με εκτενή βιβλιογραφία - links)



Επιμέλεια - έρευνα - επεξεργασία: Δρ Δημήτρης Περδετζόγλου 


 Ποιός ήταν ο Erwin Schrödinger
Έρβιν Σρέντιγκερ - Erwin Schrodinger


Η google τίμησε στις 12.8.2013,  στα 126α γενέθλιά του, τον Έρβιν Σρέντιγκερ, διάσημο Αυστριακό Φυσικό, με το κάτωθι γράφημα (doodle). 






Ο Έρβιν Σρέντινγκερ, ο οποίος γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου του 1887 στη Βιέννη, ήταν ένας από τους πιο καταξιωμένους επιστήμονες στον τομέα της Θεωρητικής Φυσικής, ισάξιος των Aϊνστάιν, Planck, Heisenberg, ως προς τη δημιουργία της σύγχρονης εικόνας της φύσης.



Στη διάρκεια της πανεπιστημιακής καριέρας του ασχολήθηκε με τη Στατιστική φυσική, τη Θερμοδυναμική, την Ηλεκτροδυναμική, την Κοσμολογία, τη Βιολογία, τη Φιλοσοφία, αλλά κυρίως με την Κβαντική φυσική.





Το σημαντικότερο επίτευγμα του Έρβιν Σρέντιγκερ ήταν η ανακάλυψη της περίφημης κυματικής εξίσωσης, η οποία άλλωστε φέρει και το όνομά του.



H εξίσωση Σρέντιγκερ προτάθηκε από τον αυστριακό φυσικό Έρβιν Σρέντιγκερ το 1925, για να περιγράψει τη χρονική και χωρική εξάρτηση κβαντομηχανικών συστημάτων. Παίζει κεντρικό ρόλο στην κβαντομηχανική θεωρία, με σημασία ανάλογη του δεύτερου νόμου του Νεύτωνα στην κλασσική μηχανική.



Ο Σρέντινγκερ είχε πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα, ήδη από την εποχή της φοίτησής του στο Γυμνάσιο. Του άρεσαν οι επιστημονικές αρχές, αλλά εκτιμούσε την αυστηρή λογική της γραμματικής της παλαιάς γερμανικής γλώσσας και ποίησης.



Διατύπωσε πολλές σημαντικές φιλοσοφικές απόψεις για την επιστήμη και τον ανθρωπισμό.



Εργάστηκε ως Καθηγητής στη Ζυρίχη, όπου εγκαταστάθηκε για έξι χρόνια. Η περίοδος αυτή ήταν ίσως η πιο γόνιμη γι' αυτόν, καθώς ασχολήθηκε με πολλά θέματα Θεωρητικής Φυσικής, κυρίως με θέματα θερμότητας και θερμοδυναμικής






Ο Έρβιν Σρέντιγκερ έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη δημιουργία και την ανάπτυξη της κβαντικής μηχανικής. Η περίφημη κυματική του εξίσωση αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της συγκεκριμένης θεωρίας και εξασφάλισε στον Σρέντιγκερ μια περίοπτη θέση στην ιστορία της φυσικής.


Το 1933 τιμήθηκε με το βραβείο Nobel Φυσικής, μαζί με τον θεωρητικό φυσικό Paul Dirac.


  πηγή



πηγή


Στην καταπληκτική ευρύτητα του πνεύματος του οφείλεται η μεγάλη του δημιουργικότητα. Ασχολήθηκε εκτός από την κβαντική μηχανική και θεωρία με την ηλεκτροδυναμική, τη φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων και των κοσμικών ακτινοβολιών, τη στατιστική μηχανική και τη θερμοδυναμική, τη γενική θεωρία της σχετικότητας και την κοσμολογία και τέλος διεξήγαγε πρωτοπόρο διεπιστημονική έρευνα στη βιολογία.




Ο Σρέντιγκερ για να εξηγήσει θέματα της κβαντομηχανικής, πρότεινε το περίφημο πείραμα με τη γάτα, θέλοντας να δείξει ότι η κβαντική θεωρία είναι ακόμη ελλιπής.  




Το 1955 συνταξιοδοτήθηκε και απεβίωσε στις 4 Ιανουαρίου 1961 στην Βιέννη, Αυστρία



πηγή (προσαρμογή - επιλογή)


Το πείραμα του Έρβιν Σρέντιγκερ

Σε ένα θεμελιώδες επίπεδο, η κβαντοφυσική μας λέει, ότι τα σωματίδια που αποτελούν την ύλη μπορούν να υπάρχουν μόνο σε ξεχωριστές καταστάσεις. Μπορούμε, για παράδειγμα, να υπολογίσουμε τη κατεύθυνση της στροφορμής (spin) του σωματιδίου ως επάνω ή κάτω, αλλά τίποτα το ενδιάμεσο. 


Εδώ μπαίνει η αρχή της επαλληλίας κβαντικών καταστάσεων, η οποία περιγράφει κάτι το εξαιρετικό σε σχέση με τη φύση και τη συμπεριφορά της ύλης, καθώς και των δυνάμεων που ισχύουν σε υποατομικά επίπεδα. 

Η επαλληλία μας λέει, πως όταν δεν ξέρουμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται ένα σωματίδιο, τότε αυτό βρίσκεται συγχρόνως σε κάθε πιθανή κατάσταση. Είναι παντού και πουθενά! Μέχρι να το παρατηρήσουμε… Η παρατήρηση είναι αυτή που το καθορίζει και το περιορίζει σε μια συγκεκριμένη κατάσταση ύπαρξης.


Το 1935, ο Schrodinger πρότεινε ένα νοητικό πείραμα για να δείξει πως η επαλληλία θα είχε εφαρμογή στον κανονικό κόσμο, τον δικό μας δηλαδή.

Φανταστείτε ένα δοχείο χωρίς ανοίγματα μέσα στο οποίο βρίσκεται μια γάτα. Υπάρχει ένας εξωτερικός μηχανισμός που παράγει ένα φωτόνιο, το οποίο προσκρούει σ΄ ένα ημιδιαφανές κάτοπτρο. 

Εκεί, έχει 50% πιθανότητα να διαπεράσει το κάτοπτρο και άλλη τόση να ανακλασθεί. Αν το διαπεράσει, ενεργοποιεί έναν άλλο μηχανισμό στο εσωτερικό του δοχείου που απελευθερώνει ένα δηλητήριο που σκοτώνει τη γάτα. 

Επειδή λοιπόν δεν ξέρουμε πώς το φωτόνιο θα συμπεριφερθεί, ή καλύτερα επειδή ξέρουμε πως υπάρχει ταυτόχρονα σε δυο επάλληλες και κβαντικές καταστάσεις, δεν ξέρουμε και τη μοίρα της γάτας.

Μέχρι όμως ν΄ανοίξουμε το κουτί για να δούμε τι κάνει η γάτα, σύμφωνα με την κβαντική θεωρια και τους κανόνες της, έχουμε τη λεγόμενη «υπέρθεση δύο καταστάσεων». Ο κόσμος υπάρχει στον βαθμό που υπάρχουμε κι εμείς ως μάρτυρες μιας από τις πολλές του εκδοχές και τις άπειρες διακλαδώσεις του αρχικού συμβάντος.



Και αν επεκτείνουμε τη συλλογιστική αυτή λίγο παραπέρα, όλη η ύλη που υπάρχει στο σύμπαν αποτελείται από υποατομικά σωματίδια που συμπεριφέρονται όπως περιγράφηκε παραπάνω.

Μόνο εφόσον τα παρατηρήσουμε παίρνουν μια συγκεκριμένη ιδιότητα, αυτήν δηλαδή που βλέπουμε ως ύλη γύρω μας. Άρα, μήπως η ύλη (το σύμπαν) δεν υπάρχει πραγματικά, και παίρνει υπόσταση μόνο όταν τη παρατηρούμε εμείς; Μήπως δηλαδή το σύμπαν φτιάχτηκε για εμάς και μόνο;...


Ο Έρβιν Σρέντιγκερ έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη δημιουργία και την ανάπτυξη της κβαντικής μηχανικής. Η περίφημη κυματική του εξίσωση αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της συγκεκριμένης θεωρίας και εξασφάλισε στον Σρέντιγκερ μια περίοπτη θέση στην ιστορία της φυσικής. 

Ο Σρέντιγκερ για να εξηγήσει θέματα της κβαντομηχανικής πρότεινε το περίφημο πείραμα με τη γάτα, θέλοντας να δείξει ότι η κβαντική θεωρία είναι ακόμη ελλειπής. Θεωρούσε ότι η γάτα είτε είναι ζωντανή είτε έχει πεθάνει, ανεξαρτήτως της παρατηρήσεώς μας...





πηγή (προσαρμογή - επιλογή)


Τι είναι το νοητικό πείραμα;
Το νοητικό πείραμα είναι ένα βοήθημα της σκέψης για να υποστηριχθεί, να αντικρουσθεί ή να επεξηγηθεί κάποια θεωρία. 

Έτσι κατασκευάζεται νοητικά μια κατάσταση που θα ήταν αδύνατον ή πολύ δύσκολο να υπάρξει στην πραγματικότητα, όπως, για παράδειγμα, ένα ταξίδι με την ταχύτητα του φωτός. Η χρήση των νοητικών πειραμάτων στη φιλοσοφίααποτελεί μέρος της μεθοδολογίας που είναι γνωστή ως αναλυτική φιλοσοφία

Η μέθοδος που κυριαρχεί γενικά στα νοητικά πειράματα διατυπώνεται μέσω της ερώτησης «τι θα συνέβαινε εάν...;».



Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν επεξηγούσε συχνά τις ιδέες του μέσω νοητικών πειραμάτων

Ένα νοητικό πείραμα αποτελείται γενικά από τρία στάδια:
μια διατύπωση της θεωρητικής υπόθεσης
μια περιγραφή μιας εξωπραγματικής κατάστασης
μια δοκιμή της υπόθεσης

Πρέπει φυσικά να έχουμε πάντα κατά νου ότι ένα νοητικό πείραμα αποτελεί συχνά ένα παράδειγμα, και άρα δεν εξηγεί πλήρως την ιδέα από την οποία προκύπτει. 

Διάσημα νοητικά πειράματα από τον χώρο της φυσικής είναι, μεταξύ άλλων:

- το παράδοξο του τρένου στην ειδική θεωρία της σχετικότητας, στην κβαντική μηχανική

Και στην φιλοσοφία συναντάμε νοητικά πειράματα, για παράδειγμα:
- το δαχτυλίδι του Γύγη (επίσης του Πλάτωνα), 
- ο κακός δαίμων του Ρενέ Ντεκάρτ (Καρτέσιος)
και άλλα.

"κλίκ" επι της σελίδας, για μεγέθυνση 


"κλίκ" επι της σελίδας, για μεγέθυνση 


ΠΗΓΕΣ (Διαβάστε περισσότερα για τα "Νοητικά πειράματα"):

Η "γάτα του Schrodinger", με εικόνες






Schrödinger's Cat 4















Η προέλευση της εξίσωσης του Schrodinger.
Νέα δημοσίευση από ομάδα γερμανών και αμερικανών ερευνητών





Η εξίσωση του Schrödinger, η οποία αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της κβαντικής φυσικής, περιγράφει τι θα κάνει στο μέλλον ένα σύστημα κβαντικών αντικειμένων όπως άτομα και υποατομικά σωματίδια, βασιζόμενη στην τρέχουσα κατάστασή του.


Νέα δημοσίευση από ομάδα γερμανών και αμερικανών ερευνητών εξηγεί ότι οι φυσικοί συνήθως καταλήγουν στην εξίσωση του Σρέντιγκερ χρησιμοποιώντας μία μαθηματική «συνταγή».

Η νέα μελέτη, με επικεφαλής τον Βόλφγκανγκ Π. Σλάιχ, υποστηρίζει πως είναι δυνατόν να καταλήξουμε στην εξίσωση του Σρέντιγκερ από μία απλή μαθηματική ταυτότητα, και ότι τα εμπλεκόμενα μαθηματικά μπορούν να βοηθούσουν στην απάντηση ορισμένων θεμελιωδών ερωτημάτων πάνω σε αυτή τη σημαντική εξίσωση.

Η εξίσωση του Σρέντιγκερ, η οποία αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της κβαντικής φυσικής, περιγράφει τι θα κάνει στο μέλλον ένα σύστημα κβαντικών αντικειμένων όπως άτομα και υποατομικά σωματίδια, βασιζόμενη στην τρέχουσα κατάστασή του.

Οι κλασικές αναλογίες αυτής της εξίσωσης είναι ο δεύτερος νόμος του Νεύτωνα και η Χαμιλτονιανή μηχανική, που προβλέπουν πώς θα εξελιχθεί στο μέλλον ένα κλασικό σύστημα σωμάτων με δεδομένη την τρέχουσα κατάστασή του.

Παρά το γεγονός ότι η εξίσωση του Σρέντιγκερ δημοσιεύθηκε το 1926, οι συγγραφείς της νέας μελέτης εξηγούν ότι η προέλευση της εξίσωσης ακόμα δεν εκτιμάται πλήρως από πολλούς φυσικούς.              

«Η γέννηση της εξίσωσης του Σρέντιγκερ μπορεί να παρομοιαστεί με τη γέννηση ενός ποταμού. Συχνά είναι δύσκολο να προσδιορίσεις την πηγή του παρά τα διάφορα σημάδια αφετηρίας του. Στην περίπτωση της κβαντικής μηχανικής, υπάρχουν τόσα πολλά πειραματικά αποτελέσματα, ώστε αρκετά σημαντικά εγχειρίδια και βιβλία δεν επεκτείνονται στο θέμα της προέλευσης της εξίσωσης. Αντ’ αυτού, αρκούνται στους αναλογικούς κανόνες με την κλασσική μηχανική», γράφει ο Σλάιχ.

Σύμφωνα με το μέλος της ερευνητικής ομάδας Μάρλαν Ο. Σκάλι, αρκετοί φυσικοί χρησιμοποιούν την εξίσωση του Σρέντιγκερ σε όλη τους την καριέρα, χωρίς να την κατανοούν πλήρως. «Συχνά διδασκόμαστε να αντικαθιστούμε την ενέργεια με μία παράγωγο του χρόνου και την ορμή με μία παράγωγο του χώρου. Βάζοντας αυτά σε μία Χαμιλτονιανή εξίσωση για τα κλασικά δυναμικά των σωματιδίων, προκύπτει η εξίσωση του Σρέντιγκερ. Είναι κρίμα που δεν κινητοποιούμε τους μαθητές να εξερευνήσουν την ιστορία και την προέλευση της εξίσωσης», πρόσθεσε.

Ο πιο γνωστός τρόπος κατάληξης στην εξίσωση Σρέντιγκερ ήταν αυτός που αναπτύχθηκε από το Ρίτσαρντ Φέινμαν το 1948. Καμία όμως από τις πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις δεν προσφέρει ικανοποιητική εξήγηση για ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά της κβαντικής μηχανικής, τη γραμμικότητα. 

Αντίθετα με τις κλασικές εξισώσεις, που είναι μη-γραμμικές, η εξίσωση του Σρέντιγκερ είναι γραμμική, δίνοντας στην κβαντική μηχανική ορισμένα από τα μοναδικά χαρακτηριστικά της, όπως την υπέρθεση καταστάσεων.

Στη μελέτη τους, οι ερευνητές ανέπτυξαν μία νέα προσέγγιση, με αφετηρία την εξίσωση Hamilton-Jacobi, και έκαναν τη μετάβαση στην κβαντική μηχανική κάνοντας διάφορες επιλογές στην κλασσική κυματοσυνάρτηση και το εύρος κύματος, γραμμικοποιώντας έτσι τη μη-γραμμική συνάρτηση. Κάποιες από τις επιλογές κατέληξαν σε ισχυρότερη σύζευξη του εύρους κύματος και της φάσης, σε σχέση με την κλασσική εξίσωση.

Επειδή αυτή η σύζευξη μεταξύ πλάτους και φάσης εξασφαλίζει τη γραμμικότητα της εξίσωσης, είναι ουσιαστικά και αυτή που καθορίζει ένα κβαντικό κύμα. Στα κλασικά κύματα, η φάση καθορίζει το εύρος, αλλά όχι και το αντίστροφο, και έτσι η εξίσωση κύματος είναι μη γραμμική.

Στο μέλλον, οι φυσικοί σχεδιάζουν να επεκτείνουν αυτή την προσέγγιση, η οποία επί του παρόντος αναφέρεται αποκλειστικά σε μονά σωματίδια, στο φαινόμενο της κβαντική εμπλοκής, η οποία περιλαμβάνει πολλαπλά σωματίδια.

πηγή (προσαρμογή)


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, για:
- τον Schrodinger
- την γάτα του Schrodinger και
- την εξίσωση του Schrodinger

Διαβάστε περισσότερα... »