Ακολουθήστε μας στο Facebook
Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013
Βραβεύτηκαν με «Νόμπελ του τρελού επιστήμονα»
Οι πιο αστείες και εξωφρενικές επιστημονικές ανακαλύψεις
Σκαθάρια που μελετούν τα άστρα για να προσανατολιστούν, ποντίκια που ζουν περισσότερο μετά από μια καρδιοχειρουργική επέμβαση όταν ακούνε όπερα, το να περπατάς πάνω στο νερό σε άλλους πλανήτες είναι ανάμεσα στις πιο αστείες, ή και περιττές επιστημονικές έρευνες που βραβεύτηκαν με τα φετινά βραβεία Ig, τα θεωρούμενα εναλλακτικά «Νόμπελ του τρελού επιστήμονα». Κάθε νικητής θα πάρει 10 τρισεκατομμύρια δολάρια Ζιμπάμπουε, που δυστυχώς αντιστοιχούν σε μόλις τέσσερα δολάρια ΗΠΑ.
Τα δέκα Ig Νόμπελ 2013, που αποτελούν τον πρόδρομο των κανονικών Νόμπελ τον επόμενο μήνα, απονεμήθηκαν την Πέμπτη για 23η χρονιά σε μια τελετή στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, η οποία παραδοσιακά οργανώνεται από το χιουμοριστικό επιστημονικό περιοδικό «Annals of Improbable Research» (Χρονικά της Απίθανης Έρευνας), σύμφωνα με το «New Scientist» και τη βρετανική Guardian.
Στόχος των βραβείων Ig, που απονέμονται από πραγματικούς κατόχους Νόμπελ, είναι να αναδείξουν έρευνες και ανακαλύψεις που «πρώτα κάνουν τους ανθρώπους να γελάσουν και μετά τους κάνουν να σκεφτούν».
Το κοινό βραβείο Αστρονομίας - Βιολογίας πήρε η ομάδα του Έρικ Γουόραντ του σουηδικού πανεπιστημίου του Λουντ για την ανακάλυψή τους ότι τα σκαθάρια της κοπριάς βρίσκουν το δρόμο τους τα βράδια, χρησιμοποιώντας τα άστρα του γαλαξία μας ως σημεία αναφοράς. Τα σκαθάρια όχι μόνο σπρώχνουν τους σβόλους κοπριάς σε ευθείες γραμμές χρησιμοποιώντας το φεγγάρι σαν ουράνιο «πλοηγό», αλλά και τις νύχτες χωρίς Σελήνη, καταφεύγουν στο φως των πιο μακρινών άστρων. Η ανακάλυψη αυτή μπορεί να βοηθήσει -όσο κι αν ακούγεται απίστευτο- στο σχεδιασμό αυτόνομων οχημάτων και ρομπότ.
Το βραβείο Ιατρικής δόθηκε στον ιάπωνα Μασανόρι Νιίμι του πανεπιστημίου του Τόκιο για την ανακάλυψη ότι τα ποντίκια στα οποία γίνεται μεταμόσχευση καρδιάς, επιζούν περισσότερο όταν ακούνε συγκεκριμένη μουσική. Ενώ κανονικά πεθαίνουν μετά από επτά ημέρες, όσα ακούνε την όπερα «Λα Τραβιάτα» του Βέρντι, ζουν επί 27 ημέρες και όσα ακούνε την ιρλανδή τραγουδίστρια Ένυα, ζούν 11 ημέρες.
Το βραβείο Ψυχολογίας πήρε ο Μπραντ Μπούσμαν του αμερικανικού πανεπιστημίου του Οχάιο για την ανακάλυψη (ή μάλλον την επιβεβαίωση) ότι κανείς αισθάνεται εσφαλμένα πιο ελκυστικός, όταν έχει πιει πολύ αλκοόλ - κάτι με το οποίο δεν είναι ανάγκη να συμφωνούν οι γύρω του! «Οι μεθυσμένοι νομίζουν ότι είναι πιο ελκυστικοί, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι», δήλωσε ο Μπραντ Μπούσμαν.
Το βραβείο Πιθανοτήτων απονεμήθηκε σε ομάδα ζωολόγων του Αγροτικού Κολεγίου της Σκωτίας υπό τον Μπερτ Τόλκαμπ για τη (συγκλονιστική) ανακάλυψη αφενός ότι όσο περισσότερο χρόνο μια αγελάδα μένει ξαπλωμένη, τόσο πιθανότερο είναι σύντομα να σηκωθεί και, αφετέρου, ότι από τη στιγμή που θα σταθεί όρθια, δεν μπορεί κανείς να προβλέψει εύκολα πόσο σύντομα θα ξαπλώσει πάλι.
Το βραβείο Φυσικής κατέληξε στον Αλμπέρτο Μινέτι του πανεπιστημίου του Μιλάνο για μια μελέτη που συμπέρανε ότι οι άνθρωποι -χάρη στη μικρή βαρύτητά τους- θα είναι πιθανό να περπατούν πάνω σε λίμνες υγρού νερού στη Σελήνη, αλλά μάλλον όχι στον Άρη.
Το βραβείο Χημείας πήρε μια ιαπωνική ερευνητική ομάδα υπό τον Σινσούκε Ιμάι για την ανακάλυψη ότι η βιοχημική διαδικασία που κάνει τους ανθρώπους να κλαίνε, όταν καθαρίζουν κρεμμύδια, είναι πιο πολύπλοκη από ό,τι νόμιζαν έως τώρα οι επιστήμονες.
Το βραβείο Ειρήνης απονεμήθηκε στον πρόεδρο της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο, ο οποίος απαγόρευσε τα χειροκροτήματα δημοσίως, καθώς και στην αστυνομία της χώρας του, η οποία συνέλαβε ένα μονόχειρα άνδρα με την κατηγορία ότι χειροκρότησε...
Kάμερα των 570 Mpixel, αναζητά τη μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια
 |
Η Έρευνα Σκοτεινής Ενέργειας, ή DES, έχει στόχο τη χαρτογράφηση 300 εκατομμυρίων γαλαξιών σε μια περιοχή που καταλαμβάνει το ένα όγδοο του ουρανού.
Στις εικόνες των 570 Megapixel που θα συλλέγει το τηλεσκόπιο Blanco στο Παρατηρητήριο του Σέρο Τολόλο στη Χιλή, οι ερευνητές θα αναζητήσουν το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού», στο οποίο η εικόνα μακρινών αντικειμένων παραμορφώνεται από τη βαρύτητα μιας μάζας που βρίσκεται ανάμεσα σε αυτό το αντικείμενο και τον παρατηρητή.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι κοσμολόγοι πίστευαν ότι η έλξη της βαρύτητας θα επιβράδυνε το ρυθμό της διαστολής του Σύμπαντος, και ίσως τελικά το ανάγκαζε να αρχίσει να συρρικνώνεται.
Η μεγάλη αλλαγή ήρθε το 1998, όταν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψε ότι η διαστολή του Σύμπαντος όχι δεν επιβραδύνεται αλλά αντίθετα επιταχύνεται. Η ανακάλυψη είχε τόσο δραματικές συνέπειες για την κοσμολογία ώστε οι ερευνητές που την ανακάλυψαν -και οι οποίοι συμμετέχουν στο πρόγραμμα DES- τιμήθηκαν με το Νόμπελ Φυσικής του 2011.
Προκειμένου να εξηγήσουν αυτές τις παρατηρήσεις, οι φυσικοί πρότειναν την ύπαρξη μιας άγνωστης ως τότε δύναμης, της σκοτεινής ενέργειας, η οποία δρα αντίθετα από τη βαρύτητα και αναγκάζει τους γαλαξίες να απομακρύνονται μεταξύ τους όλο και ταχύτερα.
Οι υπολογισμοί μάλιστα δείχνουν ότι η σκοτεινή ενέργεια αντιστοιχεί σχεδόν στο 70% του Σύμπαντος, δηλαδή στο 70% της συνολικής υλοενέργειας (σύμφωνα με τον Αϊνστάιν η ενέργεια και η μάζα είναι ισοδύναμες).
Η κανονική ύλη αντιστοιχεί μόλις σε 5% του Σύμπαντος, ενώ το υπόλοιπο 25% καταλαμβάνεται από την εξίσου μυστηριώδη «σκοτεινή ύλη», ένα είδος ύλης που παραμένει αόρατη επειδή δεν εκπέμπει και δεν απορροφά ακτινοβολία.
Η αποστολή DES, σε συνδυασμό με άλλα παρόμοια εγχειρήματα, θα μπορούσε τώρα να ρίξει φως στο κύριο συστατικό του Σύμπαντος.
Οι ερευνητές θα αναζητήσουν μεταξύ άλλων μακρινά σουπερνόβα των οποίων το φως εξασθενίζει λόγω της διαστολής του Σύμπαντος. Θα χαρτογραφήσουν επίσης σμήνη γαλαξιών σε διάφορες αποστάσεις από τη Γη προκειμένου να συλλέξουν στοιχεία για την επίδραση της 0σκοτεινής ενέργειας στην κατανομή της ύλης.
Επίσης, θα αναζητήσουν τον απόηχο ηχητικών κυμάτων που διέτρεχαν το Σύμπαν μόλις 370.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, προκειμένου να μετρηθεί πώς ο ρυθμός διαστολής άλλαξε στην πορεία του χρόνου.
H αποστολή ξεκίνησε επίσημα στις 31 Αυγούστου και αναμένεται να διαρκέσει πέντε χρόνια.
Η αποστολή DES, σε συνδυασμό με άλλα παρόμοια εγχειρήματα, θα μπορούσε τώρα να ρίξει φως στο κύριο συστατικό του Σύμπαντος.
Οι ερευνητές θα αναζητήσουν μεταξύ άλλων μακρινά σουπερνόβα των οποίων το φως εξασθενίζει λόγω της διαστολής του Σύμπαντος. Θα χαρτογραφήσουν επίσης σμήνη γαλαξιών σε διάφορες αποστάσεις από τη Γη προκειμένου να συλλέξουν στοιχεία για την επίδραση της 0σκοτεινής ενέργειας στην κατανομή της ύλης.
Επίσης, θα αναζητήσουν τον απόηχο ηχητικών κυμάτων που διέτρεχαν το Σύμπαν μόλις 370.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, προκειμένου να μετρηθεί πώς ο ρυθμός διαστολής άλλαξε στην πορεία του χρόνου.
H αποστολή ξεκίνησε επίσημα στις 31 Αυγούστου και αναμένεται να διαρκέσει πέντε χρόνια.
Ο βασιλικός και ο Τίμιος Σταυρός... κι άλλα (με βιβλιογραφία - links)
Επιμέλεια - έρευνα: Δρ Δημήτρης Περδετζόγλου
Ο βασιλικός και ο Τίμιος Σταυρός. Λαϊκός θρύλος.
Όλοι γνωρίζουμε πως τον Χριστό μας τον σταύρωσαν. Τον κάρφωσαν δηλαδή πάνω σ' ένα ξύλινο σταυρό, κι εκεί ξεψύχησε.
Τον ξύλινο σταυρό οι Χριστιανοί τον έθαψαν βαθιά στο χώμα για να μην τον βρουν οι ειδωλολάτρες και τον μολύνουν. Έτσι ο Τίμιος Σταυρός έμεινε χρόνια πολλά θαμμένος μέσα στη γη.
Όταν έπειτα από καιρό επικράτησε ο Χριστιανισμός, η Αγία Ελένη αποφάσισε να βρει και να ξεθάψει τον Τίμιο Σταυρό και να τον στήσει μέσα στην εκκλησία στα Ιεροσόλυμα για να τον προσκυνούν οι Χριστιανοί. Πήγε λοιπόν η ίδια στα Ιεροσόλυμα και ζήτησε να μάθει σε ποιο μέρος ήταν θαμμένος ο Σταυρός.
Όμως κανένας Χριστιανός δεν ήξερε να της πει. Εκείνοι που πριν από πολλά χρόνια τον είχαν θάψει βαθιά στο χώμα, είχαν πια πεθάνει. Έβαλε λοιπόν η Αγία Ελένη χιλιάδες εργάτες κι άρχισαν να σκάβουν όλα τα χωράφια εκεί γύρω. Είχε ακλόνητη πίστη πως κάπου θα τον έβρισκε. Πολλούς μήνες δούλευαν οι εργάτες χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια μέρα, καθώς η Αγία Ελένη βάδιζε μέσα σ' ένα χωράφι, πάτησε ένα χορτάρι και αμέσως μια γλυκιά μυρωδιά γέμισε τον αέρα.
"Τι ωραία μυρωδιά είναι αυτή", είπε από μέσα της η Αγία Ελένη.
"Από που να χύνεται αυτή η γλυκιά μοσχοβολιά;".
Καθώς κοίταξε γύρω της έσκυψε κι έκοψε ένα κλαδάκι απ' το φυτό που πάτησε, το μύρισε και τότε κατάλαβε πως το χορτάρι εκείνο ήταν που σκορπούσε την γλυκιά ευωδιά.
Μεμιάς ο νους της φωτίστηκε, φώναξε έναν εργάτη και του είπε να σκάψει σ' εκείνο το μέρος.
Σε λίγο, τι θαύμα! Ο εργάτης βρήκε εκεί τον Τίμιο Σταυρό όπου επάνω ξεψύχησε ο Χριστός μας.
Από εκείνη τη στιγμή, το μυρωδάτο αυτό φυτό λέγεται βασιλικός, γιατί φύτρωσε στο σημείο που ήταν θαμμένος ο Σταυρός, όπου είχε σταυρωθεί ο βασιλιάς του κόσμου. Γι' αυτό μοιράζουν βασιλικό στις εκκλησίες στη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΤΟ 'ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ', ΕΔΩ:
-http://defkalionas.wordpress.com/2012/04/11/%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82/
"Κλίκ" επάνω στις εικόνες, για μεγέθυνση 
Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Η προϊστορία και η ιστορία του Τιμίου Σταυρού (με βιβλιογραφία - links)
Επιμέλεια - έρευνα: Δρ Δημήτρης Περδετζόγλου
Βιογραφία
Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.
Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελείτο κατ' εξοχήν "όπλον κατά του διαβόλου".
Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Κοντάκιον
Ἦχος δ΄. Αὐτόμελον.
Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινὴ πολιτεία, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ΄. Τὸ προσταχθὲν.
Ἐν Παραδείσῳ με τὸ πρίν, ξύλον ἐγύμνωσεν, οὗπερ τῇ γεύσει, ὁ ἐχθρὸς εἰσφέρει νέκρωσιν, τοῦ Σταυροῦ δὲ τὸ ξύλον, τῆς ζωῆς τὸ ἔνδυμα, ἀνθρώποις φέρον, ἐπάγη ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ κόσμος ὅλος ἐπλήσθη πάσης χαρᾶς· ὃν ὁρῶντες ὑψούμενον, Θεῷ ἐν πίστει λαοί, συμφώνως ἀνακράξωμεν· Πλήρης δόξης ὁ οἶκός σου. (Δίς)
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ΄. Τὸ προσταχθὲν.
Προδιετύπου μυστικῶς πάλαι τῷ χρόνῳ, ὁ Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, Σταυροῦ τὸν τύπον, ὡς τὰς χεῖρας ἐξέτεινε σταυροφανῶς Σωτήρ μου· καὶ ἔστη ὁ ἥλιος ἕως ἐχθρούς, ἀνεῖλεν, ἀνθισταμένους σοι τῷ Θεῷ· νῦν δὲ οὗτος ἐσκότισται, ἐπὶ Σταυροῦ σε ὁρῶν, θανάτου κράτος λύοντα, καὶ τὸν ᾍδην σκυλεύοντα.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. β΄.
Μόνον ἐπάγη τὸ ξύλον Χριστὲ τοῦ Σταυροῦ σου, τὰ θεμέλια ἐσαλεύθη τοῦ θανάτου Κύριε· ὃν γὰρ κατέπιε πόθῳ ᾍδης, ἀπήμεσε τρόμῳ· ἔδειξας ἡμῖν τὸ σωτήριόν σου Ἅγιε, καὶ δοξολογοῦμέν σε, Υἱὲ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς. (Δίς)
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τοῦ Σταυροῦ σου τὸ ξύλον προσκυνοῦμεν Φιλάνθρωπε, ὅτι ἐν αὐτῷ προσηλώθης ἡ ζωὴ τῶν ἁπάντων· Παράδεισον ἠνέῳξας Σωτήρ, τῷ πίστει προσελθόντι σοι Ληστῇ· καὶ τρυφῆς κατηξιώθη, ὁμολογῶν σοι, Μνήσθητί μου Κύριε. Δέξαι ὥσπερ ἐκεῖνον καὶ ἡμᾶς, κραυγάζοντας· Ἡμάρτομεν, πάντες τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, μὴ ὑπερίδῃς ἡμᾶς. (Δίς)
Ὁ Οἶκος
Ὁ μετὰ τρίτον οὐρανὸν ἀρθεὶς ἐν Παραδείσῳ, καὶ ῥήματα τὰ ἄρρητα καὶ θεῖα, ἃ οὐκ ἐξὸν γλώσσαις λαλεῖν, τὶ τοῖς Γαλάταις γράφει, ὡς ἐρασταὶ τῶν Γραφῶν, ἀνέγνωτε καὶ ἔγνωτε. Ἐμοί, φησί, καυχᾶσθαι μὴ γένοιτο, πλὴν εἰ μὴ ἐν μόνῳ τῷ Σταυρῷ τῷ τοῦ Κυρίου, ἐν ᾧ παθών, ἔκτεινε τὰ πάθη. Αὐτὸν οὖν καὶ ἡμεῖς βεβαίως κρατῶμεν τοῦ Κυρίου τὸν Σταυρὸν καύχημα πάντες· ἔστι γὰρ σωτήριον ἡμῖν τοῦτο τὸ ξύλον, ὅπλον εἰρήνης ἀήττητον τρόπαιον.
Τεμάχιο Τιμίου Σταυρού,
απο Ιερά Σκήτη Θεοπρομήτορος Αγίας Άννης Αγίου Όρους
του π. Αθανασίου Γιουσμά
Πρόσωπα και πράγματα έχουν την ιστορία τους και γιατί όχι και την προϊστορία τους. Την ιστορία του και την προϊστορία του έχει και ο Τίμιος Σταυρός, που η Μητέρα μας Εκκλησία τιμά την Παγκόσμια Ύψωσή Του, στις 14 Σεπτεμβρίου.
Στο δυτικό τμήμα της Ιερουσαλήμ, έξω από τα τείχη και μέσα σε δασώδη όμορφη κοιλάδα, βρίσκεται η ονομαστή Μονή του Τιμίου Σταυρού. Στο σημείο αυτό, κατά την παράδοση, είχε φυτευτεί το ξύλο του Σταυρού, της καταδίκης του Ιησού.
Ας παρακολουθήσουμε όμως, την όλη υπόθεση:
Ο ανιψιός του Αβραάμ, ο Λωτ, μετά την καταστροφή των Σοδόμων, κατέφυγε σε κάποιο σπήλαιο, αυτός και οι δυο του κόρες. Εκεί τον μέθυσαν οι θυγατέρες του «και εκοιμήθη μετ’ αυτών» (Γέν. 19, 34)!
Σύμφωνα με μία συριακή παράδοση, ο Λωτ εξομολογήθηκε το αμάρτημά του στον πατριάρχη Αβραάμ και τον παρακάλεσε να προσευχηθεί στο Θεό να τον συγχωρήσει. Παρ’ όλο τούτο, καθημερινά δεν έπαυε να παρακαλεί το Θεό.
Κάποια ημέρα παρουσιάστηκε στο Λωτ ένας άγγελος και του έδωσε τρία ραβδιά, το καθένα από ένα είδος δέντρου, κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι, με την εντολή να τα φυτέψει και να φέρνει καθημερινά νερό από τον Ιορδάνη και να τα ποτίζει. Εάν βλαστήσουν του είπε, τότε αυτό θα σημαίνει πως ο Θεός δέχτηκε τη μετάνοιά σου, διαφορετικά θα είσαι κολασμένος για πάντα.
Γεμάτος χαρά ο Λωτ, έκαμε όπως του υπέδειξε ο άγγελος. Ενώ όμως επέστρεφε από τον Ιορδάνη με το νερό, συνάντησε το μισόκαλο διάβολο, που του φθόνησε τη μετάνοια, μεταμφιεσμένο σε φτωχό άνθρωπο και ο οποίος του ζήτησε να πιει. Λίγο πιο πέρα συνάντησε και δεύτερο και τρίτο, μέχρι που εξαντλήθηκε το νερό. Αυτό έγινε αρκετές φορές κι ο Λωτ άρχισε να απελπίζεται, γιατί θα ξεραινόντουσαν τα τρία ραβδιά. Τότε φάνηκε για δεύτερη φορά άγγελος Κυρίου και τον πληροφόρησε πως τα ραβδιά βλάστησαν και μεγαλώνουν χωρίς νερό.
Έτσι βεβαιώθηκε πως ο Θεός δέχτηκε τη μετάνοιά του!
Σήμερα στο Μοναστήρι δείχνουν τον τόπο κάτω από μία Αγία Τράπεζα, όπου ο Λωτ φύτεψε το τρισύνθετο ξύλο από κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι.
Αυτό το ξύλο αργότερα, κατ’ εντολή του αρχιερέα Καϊάφα, χρησιμοποίησαν οι άνομοι Εβραίοι για την κατασκευή του Σταυρού του Ιησού. Έτσι από ξύλο της κατάρας, έγινε το ξύλο της ευλογίας…
Σήμερα στο Μοναστήρι δείχνουν τον τόπο κάτω από μία Αγία Τράπεζα, όπου ο Λωτ φύτεψε το τρισύνθετο ξύλο από κέδρο, πεύκο και κυπαρίσσι.
Όταν ο βασιλιάς Σολομών είδε το παράξενο αυτό δέντρο, διέταξε να το κόψουν, για να το χρησιμοποιήσει στην ανοικοδόμηση του Ναού. Όμως, σύμφωνα με την παράδοση, σε καμία χρήση δεν ταίριαζε, γιατί άλλοτε μίκραινε κι άλλοτε μεγάλωνε. Έτσι το ονόμασαν ξύλο κατάρας κι έμενε για χρόνια αχρησιμοποίητο.
Εμείς έκτοτε το Ξύλο του Σταυρού, όχι απλώς το προσκυνάμε και το τιμούμε, αλλά το λατρεύουμε, το λιτανεύουμε, το ασπαζόμαστε… Έγινε για όλους μας το «ξύλο της ζωής», το «τρισμακάριστο και πανσεβάσμιο ξύλο», το «τρόπαιο» και το «όπλο» κατά των δαιμόνων. Αυτόν, τον πανάγιο του Χριστού Σταυρό, «αοράτως» περικυκλώνουν οι Ασώματες Δυνάμεις κι όλοι εμείς οι πιστοί σε Αυτόν καταφεύγουμε, γιατί αποτελεί «της οικουμένης φύλαξ» και «της Εκκλησίας η δόξα».
Για το λόγο αυτόν κατά το 325 μ.Χ. τον αναζήτησε η βασιλομήτωρ και Αγία Ελένη στα Ιεροσόλυμα, όπου παρέμεινε «κεκρυμμένος» στα έγκατα της γης. Για το λόγο αυτόν στη συνέχεια ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Μακάριος Τον ύψωσε στον άμβωνα του Ναού και βλέποντάς Τον οι Χριστιανοί προσευχόμενοι έλεγαν καιξανάλεγαν το «Κύριε ελέησον». Κάτι που λέμε κι εμείς την ημέρα της Υψώσεως…
Για το λόγο αυτόν ως σήμερα σχηματίζουμε το Σταυρό στο σώμα μας και με αυτόν τελεσιουργούμε τα Μυστήρια και λαμπρύνουμε τους Ναούς μας.
Ο Σταυρός του Χριστού αποτελεί για όλους μας την «ουρανομήκη κλίμακα», τη σκάλα δηλαδή εκείνη που μας οδηγεί από τη γη στον ουρανό και μας κάνει συγκατοίκους των αγγέλων…
Ο Σταυρός του Χριστού αποτελεί για όλους μας την «ουρανομήκη κλίμακα», τη σκάλα δηλαδή εκείνη που μας οδηγεί από τη γη στον ουρανό και μας κάνει συγκατοίκους των αγγέλων…
πηγή (προσαρμογή - επιλογή)
Περί του Τιμίου Σταυρού του Χριστού,
οράτε επίσης και σε παλαιότερη ανάρτησή μας:
οράτε επίσης και σε παλαιότερη ανάρτησή μας:
14 Σεπτεμβρίου
Επέτειοι:
Παγκόσμια Ημέρα Πρώτων Βοηθειών, Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος.Γιορτάζουν: Σταύρος, Σταυρούλα.
Γεγονότα
326: Η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Ελένη, ανακαλύπτει στην Ιερουσαλήμ τον Σταυρό του μαρτυρίου.628: Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ηράκλειος εισέρχεται θριαμβευτικά στην Κωνσταντινούπολη, αφού έχει κατατροπώσει τους Πέρσες και ανακτήσει τον Τίμιο Σταυρό.
1814: Ανήμερα της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, ο Νικόλαος Σκουφάς, ο Εμμανουήλ Ξάνθος και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ, ιδρύουν στην Οδησσό τη Φιλική Εταιρεία.
1814: Ο Φράνσις Σκοτ Κι, έχοντας παρακολουθήσει τον 25ωρο βομβαρδισμό του οχυρού ΜακΧένρι της Βαλτιμόρης από τους Βρετανού, εμπνέεται και γράφει τους στίχους του εμβατηρίου Star-Spangled Banner, που θα υιοθετηθεί αργότερα ως ο εθνικός ύμνος των ΗΠΑ.
1890: Ιδρύεται στη Σμύρνη ο μουσικογυμναστικός σύλλογος Ορφέας, από τα μέλη του οποίου, τρία χρόνια μετά, θα ιδρυθεί ο γυμναστικός σύλλογος Γυμνάσιον. Οι δύο σύλλογοι θα ενωθούν το 1898 και θα δημιουργήσουν τον Πανιώνιο Γυμναστικό Σύλλογο Σμύρνης.
1920: Μεσούσης της Μικρασιατικής Εκστρατείας, αρχίζει στην Ελλάδα η προεκλογική περίοδος για τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου, με διαδηλώσεις και συμπλοκές μεταξύ βενιζελικών και αντιβενιζελικών.
Γεννήσεις
1849: Ιβάν Παβλόφ, ρώσος ψυχολόγος - ερευνητής, ο οποίος έγινε διάσημος κάνοντας πειράματα με το σκυλί του, το διάσημο «Πείραμα του Παβλόφ». (Θαν. 27/2/1936)1910: Γιάννης Λάτσης, εφοπλιστής. (Θαν. 17/4/2003)
1956: Κώστας Καραμανλής, πολιτικός, που διατέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 2004 έως το 2009.
Θάνατοι
407: Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εμβληματική μορφή της Χριστιανοσύνης, ένας από τους Τρεις Ιεράρχες. (Γεν. 349) [Αποφθέγματα]1321: Ντάντε Αλιγκιέρι, γνωστότερος στην Ελλάδα ως Δάντης, εθνικός ποιητής της Ιταλίας. («Θεία Κωμωδία») (Γεν. 1/6/1265) [Αποφθέγματα]
2001: Στέλιος Καζαντζίδης, λαϊκός τραγουδιστής και μουσικοσυνθέτης. (Γεν. 29/8/1931)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΕΔΩ:
-http://www.discussion.gr/themata/stavros/index.html
-http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_2953.html
-http://www.osiaefxi.com/2013/09/h.html
-http://www.osiaefxi.com/2013/09/blog-post_4526.html
-http://www.osiaefxi.com/2013/09/blog-post_3042.html
-http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_2953.html
-http://www.osiaefxi.com/2013/09/h.html
-http://www.osiaefxi.com/2013/09/blog-post_4526.html
-http://www.osiaefxi.com/2013/09/blog-post_3042.html
-http://www.osiaefxi.com/2013/09/blog-post_7623.html
-http://www.osiaefxi.com/2013/09/14_14.htmlhttp://www.diakonima.gr/2010/09/14/%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%8D%CF%88%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B6%CF%89%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9/
-http://www.osiaefxi.com/2013/09/14_14.htmlhttp://www.diakonima.gr/2010/09/14/%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%8D%CF%88%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B6%CF%89%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9/
Εξωφρενικές πολεμικές τακτικές, που δούλεψαν
Την ώρα που περίφημες στρατηγικές μάχης έχουν απαθανατιστεί στην πολεμική ιστορία με χρυσά γράμματα, υπάρχουν και τακτικές που πέρασαν στα «ψιλά» της Ιστορίας, παρά τη δαιμόνια φύση τους.
Ένα μείγμα απόγνωσης και ταχύτατης συλλογιστικής οδηγεί πολλές φορές τον απελπισμένο σε δράσεις αποκοτιάς, και κάποιες από αυτές δικαιώνονται! Παρά το γεγονός ότι ο δημιουργός τους μοιάζει ανισόρροπος και φαίνεται να καταδικάζει τις δυνάμεις του σε άμεσο θάνατο, οι στρατηγικές αυτές έκαναν το ακριβώς αντίθετο.
Αν είναι δυνατόν; Είναι και παραείναι...
Είναι γνωστό ότι τα ζώα έχουν χρησιμοποιηθεί από νωρίς στην πολεμική ιστορία, συνδράμοντας τους αγώνες των ανθρώπων για κυριαρχία. Σπάνια όμως έχουμε γίνει μάρτυρες πιο σοφιστικέ χρήσης ζώων στον πόλεμο από τον τρόπο που ζήτησε τη συνδρομή της γάτας ο Καμβύσης Β' της Περσίας!
Αν είναι δυνατόν; Είναι και παραείναι...
Ο περσικός γατο-στρατός
Είναι γνωστό ότι τα ζώα έχουν χρησιμοποιηθεί από νωρίς στην πολεμική ιστορία, συνδράμοντας τους αγώνες των ανθρώπων για κυριαρχία. Σπάνια όμως έχουμε γίνει μάρτυρες πιο σοφιστικέ χρήσης ζώων στον πόλεμο από τον τρόπο που ζήτησε τη συνδρομή της γάτας ο Καμβύσης Β' της Περσίας!
Ο Καμβύσης ο Δεσποτικός λοιπόν έβαλε στο μάτι την Αίγυπτο γύρω στο 525 π.Χ. και σκέφτηκε κάτι απλό: όλοι γνωρίζουμε την περίβλεπτη θέση που είχε στην αιγυπτιακή κοινωνία η γάτα ως ιερό ζώο και η αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών το χρησιμοποίησε εναντίον της κατά την εισβολή στην αιγυπτιακή επικράτεια.
Ο Καμβύσης διέταξε τους άντρες του να ζωγραφίσουν αιλουροειδή στις ασπίδες τους, την ίδια ώρα που κουβάλησε μαζί του στην εκστρατεία εκατοντάδες γάτες, τις οποίες και έβαλε στην πρώτη γραμμή του πυρός.
Το σχέδιο δούλεψε: οι αιγύπτιοι τοξότες αρνήθηκαν να ρίξουν τα πυρακτωμένα τους βέλη στον εχθρό φοβούμενοι μην τραυματίσουν τις γάτες, αδίκημα που στη χώρα τους τιμωρούταν με θάνατο. Υποχώρησαν λοιπόν άτακτα δίνοντας τη δυνατότητα στους Πέρσες να τους σφαγιάσουν και να κατακτήσουν έτσι την Αίγυπτο...
Οι Σπαρτιάτες... Σιχ
Μιλώντας για τους Σιχ, δεν θα περίμενε κανείς περιστατικά βίας στην ιστορία τους. Εκτός βέβαια κι αν μιλάμε για μια από τις ελάχιστες μάχες που έδωσαν ποτέ, στην οποία 48 μαχητές Σιχ καθήλωσαν στρατό 100.000 αντρών!
Εγκαταλείποντας λοιπόν τη Μογγολική Αυτοκρατορία, οι Σιχ βρήκαν καταφύγιο σε ένα ερειπωμένο φρούριο, πριν περικυκλωθούν από τις μογγολικές δυνάμεις.
Κι ενώ η έξυπνη κίνηση θα ήταν να παραδοθούν στον εχθρό πριν αυτός επιτεθεί, οι Σιχ έκαναν το ακριβώς αντίθετο: οχυρώθηκαν στο κάστρο όπως μπορούσαν και αμύνθηκαν απέναντι σε έναν πανίσχυρο και υπέρτερο στρατό τόσο ώστε να καταφέρει ο γκουρού τους να αποδράσει!
Με κάποιον τρόπο, οι 48 μαχητές υπερασπίστηκαν το οχυρό απέναντι σε 100.000 άντρες κατά τη διάρκεια της νυχτερινής επίθεσης, αποσπώντας τον εχθρό, σκοτώνοντας 3.000 άντρες του και διασφαλίζοντας την επιβίωση της θρησκείας τους...
Πολιορκία μέσα στην πολιορκία
Άλλη μια γαλατική εξέγερση θα λάμβανε χώρα το 52 π.Χ. στην πόλη Αλέσια και ο Ιούλιος Καίσαρας αποφάσισε να την καταπνίξει στο αίμα: οδήγησε τους 60.000 λεγεωνάριούς του σε πολιορκία της πόλης, με τις γαλατικές δυνάμεις που την υπερασπίζονταν να αριθμούν τις 80.000 άντρες.
Όταν ωστόσο ο Καίσαρας πληροφορήθηκε ότι συμμαχικός των Γαλατών στρατός 120.000 αντρών βάδιζε εναντίον του, αντί να υποχωρήσει, όπως κάθε εχέφρων στρατηγός, διέταξε τις δυνάμεις του να χτίσουν ένα δεύτερο τείχος γύρω από την οχυρωμένη πόλη!
Για τις επόμενες εβδομάδες, κι ενώ ο στρατός του ήταν σαφώς μικρότερος από την κοινή γαλατική δύναμη, ο Καίσαρας πολιορκούσε την πόλη την ίδια στιγμή που υπερασπιζόταν το δικό του οχυρό.
Και στις 2 Οκτωβρίου οδήγησε προσωπικά το ιππικό του των 6.000 αντρών κατά των δυνάμεων που τον πολιορκούσαν σε μια εκκωφαντική νίκη που θα ανάγκαζε τόσο τους πολιορκουμένους Γαλάτες όσο και τους πολιορκούντες συμμάχους τους σε άνευ όρων παράδοση...
Σφυριά εναντίον... υποβρυχίων
Είναι γνωστό ότι τα γερμανικά υποβρύχια (U-boats) έπαιξαν κεφαλαιώδη ρόλο στον Α' Παγκόσμιο, διακόπτοντας τον ανεφοδιασμό των βρετανικών, γαλλικών και αμερικανικών δυνάμεων και βυθίζοντας εκατομμύρια τόνους προμηθειών.
Τα περίφημα αυτά κονσερβοκούτια έσπειραν πράγματι την πείνα στην Ευρώπη!
Χωρίς δικά τους υποβρύχια και ικανά αντίμετρα για να τα σταματήσουν, οι Σύμμαχοι όφειλαν να αυτοσχεδιάσουν.
Τίποτα ωστόσο από όσα σκέφτηκαν δεν ήταν τόσο τρελό όσο η λύση των Βρετανών: ένα σφυρί και μια σακούλα!
Βάρκες περιπολούσαν λοιπόν στα σκοτάδια της νύχτας, με έναν σιδηρουργό και μερικούς στρατιώτες, ψάχνοντας για τα γερμανικά υποβρύχια.
Όταν εντόπιζαν περισκόπιο, πλησίαζαν αργά και αθόρυβα και είτε το κάλυπταν με τη σακούλα είτε το έσπαζαν με το σφυρί, αναγκάζοντας το υποβρύχιο να αναδυθεί! Η μέθοδος αποδείχθηκε μάλιστα αναπάντεχα αποτελεσματική, καθώς περισσότερα από 16 υποβρύχια βυθίστηκαν με τη μέθοδο αυτή...
Ομοια με το να φέρνει κάποιος μαχαίρι σε μάχη με πιστόλια, όπως έμαθαν δυστυχώς με τραγικό τρόπο οι αυτόχθονες στις «εξερευνητικές» αποστολές των Ευρωπαίων, οι Ρώσοι επέλεξαν να κατέβουν στο Ανατολικό Μέτωπο του Β' Παγκοσμίου με τα παλιά διπλάνα τους, την ώρα που η ναζιστική Luftwaffe έριχνε στη μάχη τα υπέρτερα και ταχύτατα μαχητικά Me-109.
Τα σοβιετικά διπλάνα Polikarpov Po-2 ανατέθηκαν σε μια διμοιρία γυναικών, τις περίφημες «Μάγισσες της Νύχτας», που ακριβώς επειδή ήταν γυναίκες δεν τις θεωρούσαν αξιόμαχες, γι' αυτό και τους εμπιστεύτηκαν την παλιά τεχνολογία.
Μαχαίρι εναντίον πιστολιού σημειώσατε «1»
Ομοια με το να φέρνει κάποιος μαχαίρι σε μάχη με πιστόλια, όπως έμαθαν δυστυχώς με τραγικό τρόπο οι αυτόχθονες στις «εξερευνητικές» αποστολές των Ευρωπαίων, οι Ρώσοι επέλεξαν να κατέβουν στο Ανατολικό Μέτωπο του Β' Παγκοσμίου με τα παλιά διπλάνα τους, την ώρα που η ναζιστική Luftwaffe έριχνε στη μάχη τα υπέρτερα και ταχύτατα μαχητικά Me-109.
Τα σοβιετικά διπλάνα Polikarpov Po-2 ανατέθηκαν σε μια διμοιρία γυναικών, τις περίφημες «Μάγισσες της Νύχτας», που ακριβώς επειδή ήταν γυναίκες δεν τις θεωρούσαν αξιόμαχες, γι' αυτό και τους εμπιστεύτηκαν την παλιά τεχνολογία.
Κι όμως, οι γυναίκες αποδείχθηκαν σκληρά καρύδια, με πολλές από αυτές να ολοκληρώνουν περισσότερες από 1.000 αποστολές στον πόλεμο!
Υπήρχε βέβαια ένα μυστικό στην επιτυχία τους: ο ξύλινος σκελετός των αργοκίνητων Po-2, παρά το γεγονός ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν μόλις 2 βόμβες, τα έκανε να παραμένουν αθέατα στα ραντάρ.
Γι' αυτό και κατάφεραν να επιβιώσουν, παραμένοντας τα μόνα σχεδόν σοβιετικά αεροσκάφη που πετούσαν στον ουρανό κατά τη ναζιστική εισβολή στη Ρωσία. Και το καλύτερο ήταν ότι στο πιλοτάρισμα ήταν σχολιαροκόριτσα με μόλις 4 ώρες εκπαίδευσης...
Ο Δούρειος Ίππος των Βίκινγκς
Ο θρύλος του Δούρειου Ίππου έγινε πραγματικότητα σε ένα ιδιαίτερο περιστατικό της ιστορίας των Βίκινγκς. Ήταν στα 860 λοιπόν όταν ο ηγέτης των Βίκινγκς, Hastein, έψαχνε να λεηλατήσει τη Ρώμη για να αποδείξει τις ηγετικές του ικανότητες.
Ο Hastein έκανε τον πεθαμένο μέσα στο φέρετρο την ίδια στιγμή που οι δυνάμεις που τον συνόδευαν στην κηδεία του περνούσαν ανενόχλητες την κεντρική πύλη της Ρώμης.
Παρά το γεγονός βέβαια ότι το πλάνο του στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία και η πόλη καταλεηλατήθηκε, έμαθε αργότερα ότι είχε κάνει ένα μικρό λάθος: είχε μπερδέψει τις περιοχές και πλιατσικολόγησε έτσι λάθος πόλη!
Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος αντιμετώπιζε τον στρατό του Σαλαντίν στο Αρσούφ το 1191. Οι δυνάμεις του ήταν λιγότερες κατά 3-προς-1, με τον στρατό του σουλτάνου της Αιγύπτου και Συρίας να αποτελείται κυρίως από έφιππους.
Περιμένοντας υπομονετικά
Μια ευθεία αντιπαράθεση θα ήταν ολέθρια για τον Ριχάρδο, γι' αυτό και σκέφτηκε κάτι άλλο: σχημάτισε μια αμυντική περίμετρο με τα νώτα του στραμμένα στο ποτάμι και περίμενε, παρά τον καταιγισμό από βέλη που δέχονταν τα στρατεύματά του, από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι και το απόγευμα.
Η τακτική του δεν ήταν άλλη από το να κάνει τον Σαλαντίν ανυπόμονο, δίνοντάς του την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί οποιοδήποτε λάθος στρατηγικής.
Έπειτα λοιπόν από ώρες συνεχούς καταιγισμού βελών, ο σουλτάνος έχασε πράγματι την ψυχραιμία του, θεωρώντας ότι οι Σταυροφόροι της Γ' Σταυροφορίας θα παραμείνουν έτσι καθηλωμένοι επί μέρες: διέταξε λοιπόν τους έφιππους άντρες του να κατεβούν από τα άλογα για να μπορούν να ρίχνουν καλύτερα με τα τόξα τους, αναγκάζοντάς τους μάλιστα να προωθηθούν για να έχουν καλύτερη ακτίνα δράσης.
Ο Ριχάρδος είχε την ευκαιρία που περίμενε: διέταξε το βαρύ ιππικό του να επιτεθεί, αποδεκατίζοντας τους πεζούς ιππείς και κερδίζοντας τη μάχη...
Οι φλεγόμενες καμήλες
Η υπομονή αποδείχθηκε καλός σύμμαχος, το να παραδώσεις όμως τις καμήλες σου στην πυρά, όταν μάλιστα αποτελούν και το μόνο μέσο διαφυγής, είναι άλλη ιστορία! Αυτό βέβαια δεν απέτρεψε τον μογγόλο κατακτητή Ταμερλάνο, απόγονο του Τζένγκις Χαν, να το κάνει κατά την κατάληψη του Δελχί.
Αντιμέτωπος λοιπόν με τις δυνάμεις του σουλτάνου και τους 120 ελέφαντές του το 1398, ο Ταμερλάνος διέταξε τους τρομοκρατημένους και σχεδόν σε φυγή άντρες του να κατέβουν από τις καμήλες τους και να τις φορτώσουν με όσο σανό μπορούσαν να σηκώσουν.
Όταν λοιπόν πλησίασαν οι ελέφαντες, οι Μογγόλοι άναψαν το σανό και έσπρωξαν τις καμήλες προς τον εχθρό.
Κι εκεί που η κίνηση θα ήταν κανονικά ένα κολοσσιαίο στρατηγικό λάθος, αποδείχθηκε αριστουργηματική: οι ελέφαντες τρομοκρατήθηκαν και οπισθοχώρησαν άναρχα πάνω στην ινδική εμπροσθοφυλακή!
Ο ινδικός στρατός κατατροπώθηκε από τους ίδιους τους ελέφαντές του χαρίζοντας στον Ταμερλάνο μια εύκολη νίκη...
Ο εχθρός του εχθρού μου
Στις 5 Μαΐου 1945 έλαβε χώρα μια από τις πλέον περίεργες μάχες του Β' Παγκοσμίου: 3 μόλις μέρες πριν από την επίσημη παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας, ο ταγματάρχης Josef Gangl και οι 9 άντρες του ήταν έτοιμοι να παραδώσουν το Κάστρο Itter και τους γάλλους φυλακισμένους σε 14 αμερικανούς στρατιώτες.
Φτάνοντας όμως οι Αμερικανοί στο κάστρο για να απελευθερώσουν τους ομήρους, έπεσαν πάνω σε απόσπασμα των SS που στάλθηκε εκεί για να εκτελέσει τους κρατουμένους.
Ο Gangl, διαβλέποντας ότι δεν θα μπορούσε να σωθεί η φυλακή και αηδιασμένος από τις πρακτικές των SS, πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους Αμερικανούς: καθ' όλη τη διάρκεια του πρωινού, γερμανοί και αμερικανοί φαντάροι πολεμούσαν πλάι-πλάι τα SS, στη μόνη μάλιστα καταγεγραμμένη αντίστοιχη ιστορία που έλαβε χώρα σε όλο τον πόλεμο!
Τελικά, αμερικανικές ενισχύσεις θα έφταναν στο σημείο και θα κατατρόπωναν τους ναζί, όχι βέβαια προτού ο Gangl σκοτωθεί από σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή...
Πάγος, ένας απροσδόκητος σύμμαχος
Αν μας έχει μάθει ένα πράγμα η πολεμική ιστορία είναι ότι αν εισβάλεις στη Ρωσία τον χειμώνα, θα έχεις πιθανότατα πολύ δύσκολες ώρες μπροστά σου. Αυτό βέβαια ισχύει και για τους Τεύτονες Ιππότες, που το έμαθαν με τον δύσκολο τρόπο.
Όταν λοιπόν το τάγμα των Ιπποτών εισέβαλε στη Ρωσία, πάνοπλο και παντοδύναμο, δεν υπολόγισε τον πάγο: οι Ρώσοι αποσύρθηκαν στην παγωμένη λίμνη Peipus για να αντιμετωπίσουν εκεί το τάγμα, ποντάροντας στον πάγο.
Οι ιππότες από την άλλη, με πανοπλίες μέχρι και στα άλογά τους, παραήταν ανυπόμονοι να σφάξουν τον εχθρό και δεν συνειδητοποίησαν ότι ο πάγος δεν θα κρατούσε το υπέρογκο βάρος τους.
Έτσι κι έγινε, με τους ιππότες και τα άλογά τους να κολλάνε στον πάγο ή να βυθίζονται στη λίμνη, δίνοντας τη δυνατότητα στο ρωσικό πεζικό να τους εξοντώσει εύκολα. Όσοι Τεύτονες Ιππότες επιβίωσαν, τράπηκαν σε φυγή...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)